Στη γη του Ηλιοκάστρου και της Ερμιονίδας, που τόσο αγάπησε, αναπαύεται από το απόγευμα της Τρίτης (16/08) ο Χρήστος Μπαλαμπάνης και στο τελευταίο «αντίο» δεν απουσίασε κανείς. Συγκλόνισαν οι επικήδειοι λόγοι, που εκφωνήθηκαν στο τελευταίο «αντίο».
Μέσα σε κλίμα οδύνης και συγκίνησης πραγματοποιήθηκε η εξόδιος ακολουθία στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων στο Ηλιόκαστρο, για τον άνθρωπο που τόσο αγαπήθηκε στην Ερμιονίδα, λόγω της ενασχόλησής του και με τα κοινά… Στη συνέχεια έγινε η ταφή του στο νεκροταφείο του χωριού που τόσο λάτρευε και μόχθησε ο Χρήστος Μπαλαμπάνης…
Απαρηγόρητα τα αγαπημένα του πρόσωπα, οι συγγενείς, η γυναίκα του Ελένη, οι κόρες του Μαρία και Φωτεινή, ο αδερφός του Βασίλης, δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι έχασαν από κοντά τους αυτό τον λατρευτό άνθρωπο…
Πλήθος κόσμου από την Ερμιονίδα και την υπόλοιπη Αργολίδα, πρώην συνεργάτες και φίλοι, και η οικογένεια του Χρήστου Μπαλαμπάνη, τον αποχαιρέτησαν με δάκρυα, αλλά όλοι είπαν πως θα ζει για πάντα ανάμεσά μας, με όσα μας δίδαξε ως άνθρωπος, ως αυτοδιοικητικό στέλεχος, ως οικογενειάρχης…
Στην κηδεία του Χρήστου Μπαλαμπάνη βρέθηκαν, μεταξύ άλλων: ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Γεωργόπουλος και σύσσωμο το ΔΣ της Δημοτικής Αρχής, οι βουλευτές Αργολίδας Γιάννης Ανδριανός (Νέα Δημοκρατία), Ανδρέας Πουλάς (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), ο Περιφερειακός Σύμβουλος Αναστάσιος Γανώσης, ο γνωστός δικηγόρος και πολιτευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος Γαβρήλος, ο δήμαρχος Επιδαύρου Αναστάσιος Χρόνης, ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΕΡ Αριστείδης Μπίμπας, οι Τάσος Λάμπρου (επικεφαλής της ΠΡΟΣΕΥΡ), Τάσος Τόκας (επικεφαλής της ΝΕΔΥΠΕΡ) – αμφότεροι μέλη της συντονιστικής Επιτροπής Αντιπολίτευσης στον Δήμο – ο Πρόεδρος του Νομικού Προσώπου Παναγιώτης Μέξης, οι Αντιδήμαρχοι Σπύρος Αντουλινάκης, Γιώργος Πιτσάς, Δαμιανός Κουτούβαλης, η Τόνια Αντωνοπούλου, ο δημοτικός σύμβουλος Άκης Γούτος, άλλα μέλη και εργαζόμενοι του δήμου Ερμιονίδας, ο Αντιδήμαρχος ΔΕ Ερμιόνης, Δαμιανός Κουτούβαλης, o αντιδήμαρχος Καθαριότητας Γιώργος Πιτσάς, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Κοινότητας Ερμιόνης, Ιωσήφ Γανώσης, οι πρόεδροι των κοινοτήτων Ηλιοκάστρου και Διδύμων, Χρήστος Σαλογιάννης, Ελένη Προσίλη, ο πρώην δήμαρχος Κρανιδίου Δημήτρης Καμιζής, πρώην δήμαρχος Ερμιόνης Αργύρης Λεμπέσης, ο άμισθος ειδικός σύμβουλος του Δημάρχου Γιάννης Δημαράκης και η Πρόεδρος του ΙΛΜΕ Τίνα Αντωνοπούλου και πολλοί άλλοι...
Επιθυμία της οικογένειας ήταν αντί στεφάνων, τα χρήματα να συγκεντρωθούν σε κυτίο που υπήρχε έξω από την εκκλησία, και έτσι να διατεθούν στα δύο ειδικά σχολεία του Δήμου Ερμιονίδας. Όπως και έγινε.
Η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Ελένη Γκαμίλη-Σιάνα ανέγνωσε το συλλυπητήριο ψήφισμα του Δήμου Ερμιονίδας, μέσω του οποίου έγινε γνωστό ότι προτάθηκε να δοθεί το όνομα «Χρήστος Μπαλαμπάνης» στο Δημοτικό Γήπεδο Ηλιοκάστρου.
Ο Χρήστος Μπαλαμπάνης, που καταγόταν από το Ηλιόκαστρο (είχε παίξει και στην ομάδα του χωριού), άφησε την τελευταία του πνοή στα 65 του χρόνια. Ήταν εν ενεργεία Δημοτικός Σύμβουλος και πρώην Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, διετέλεσε επί τρεις (3) συνεχείς δημοτικές περιόδους Δημοτικός Σύμβουλος και είχε σπουδαία δράση στα κοινά της Ερμιονίδας και όχι μόνο. Όλοι έχουν τα καλύτερα λόγια να πουν για έναν άνθρωπο με ήθος, ευγένεια, αγωνιστικότητα, που ενδιαφερόταν για το κοινό καλό. Υπήρξε πάντοτε πρόθυμος και αποφασιστικός συμβάλλοντας με την εντιμότητά του και τον ακέραιο χαρακτήρα του στην αναβάθμιση του τόπου, καθώς και στην επίλυση πολλών προβλημάτων των κατοίκων… Πάντα ενδιαφερόταν για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.
Στην εξόδιο ακολουθία έψαλαν ο Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιώτης και ο πατήρ Δημήτριος Αμπελάς...
Συγκλόνισαν οι επικήδειοι λόγοι
«Ράγισαν» καρδιές με τον επικήδειο λόγο του Γιάννη Γεωργόπουλου, ο οποίος είχε τον Χρήστο Μπαλαμπάνη, εκτός από συνεργάτη και οικογενειακό φίλο…
Ο Δήμαρχος Ερμιονίδας τόνισε:
«Τα παλικάρια δεν πεθαίνουν, μήτε γερνούν, δεν έχουν τόση υπομονή, μα απ’ τη ζωή παράκαιρα, άξαφνα φευγάτοι, γίνονται θύμηση βαθιά που μας πονεί.
Και το άκουσμα της απώλειάς σου Χρήστo, μας πόνεσε όλους πάρα πολύ.
Πέντε η ώρα που βραδιάζει. Βουβοί σύντροφοι στ’ άχαρα σοκάκια
Πέντε ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει.
Σε αποχαιρετούμε αγαπημένε μας Χρήστο.
Σε αποχαιρετούμε σήμερα στο μικρό και υπέροχο χωριό σου, το αγαπημένο σου Ηλιόκαστρο, που επέλεξες για την τελευταία σου κατοικία.
Από το Ηλιόκαστρο ξεκίνησες και στο Ηλιόκαστρο τερματίζεις το νήμα της πολυκύμαντης και αξιόλογης ζωής σου.
Σε εποχές που όλα αμφισβητούνται και επιζητούνται, πολλές φορές άναρχα, οι αλλαγές στις βασικές κατευθύνσεις της ζωής και της κοινωνίας, η αναζήτηση των άριστων προτύπων μοιραία μας φέρνει μπροστά σε ανθρώπους σαν εσένα Χρήστο!
Η αγωνιστικότητα υπήρξε η κύρια συνδετική ύλη της ζωής σου: υπήρξες πάνω απ’ όλα μαχητής της ζωής – ακέραιος και ασυμβίβαστος σε θέματα εντιμότητας, ηθικής, συνεργασίας και αξιών, έννοιες που στη σημερινή εποχή ξεφτίζουν και σιγά – σιγά χάνουν τη σημασία τους.
Η αγωνιστικότητα είναι το κόκκινο νήμα που διαπερνά ολόκληρη την πορεία της ζωής του.
«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή».
Εσύ, στο φωτεινό διάστημα που το λέμε Ζωή δημιούργησες, συνέθεσες, έκανες την ύλη ζωή και μέσα από την πολυεπίπεδη δράση σου, απόκτησες την Αθανασία.
Ήσουν και θα παραμείνεις στην καρδιά μας ως ευγενής, ευαίσθητος και πολύτιμος, βαθύτατα σοφός, χωρίς προσποίηση και έπαρση, φιλότιμος και γενναιόδωρος, τρωτός και ανθρώπινος.
Θα μας λείπει το μελαγχολικό σου μειδίαμα, η κομψότητα του ύφους, η ποιότητα της σκέψης και η διακριτικότητα της συμπεριφοράς σου, στοιχεία τα οποία πλέον εκλείπουν σταδιακά από τη νεοελληνική πραγματικότητα.
Μας πρόσφερες και θα εξακολουθείς να μας προσφέρεις με τη ζωντανή μνήμη σου, όλα όσα χαρακτηρίζουν ένα άνθρωπο της γνώσης, της σκέψης, των αισθημάτων.
Υπήρξες μια πολύπλευρη, έντονη και δυνατή προσωπικότητα, ένα κράμα πολύτιμο, αρετών, αξιών και αρχών.
Σκληρό και ταυτόχρονα πολύ μαλακό, ανθεκτικό και παράλληλα πολύ εύθραυστο, μα πάντα πολύτιμο και αναντικατάστατο.
Αν και είχες τεράστιες δυνατότητες και πολλά φυσικά τάλαντα, που θα σου εξασφάλιζαν μια άλλου είδους καριέρα και εξέλιξη, επέλεξες να ζήσεις λιτά ανάμεσα στους συμπατριώτες σου, που τους αγάπησες περισσότερο από όσο σε αγάπησαν και επέλεξες να τους υπηρετήσεις.
Γενναιόδωρος, ασκητικός, απλός και μεγαλοπρεπής, χωρίς κανένα ίχνος επίδειξης και κομπασμού.
Όταν έμπαινες κάπου, οπουδήποτε, με τον ήρεμο τρόπο σου, τον έκανες αμέσως δικό σου. Εσύ είσαι ένας από τους ελάχιστους που μας έμαθες ότι και οι λιγότερο αστραφτεροί άνθρωποι δεν είναι χωρίς λάμψεις, απεναντίας… Πίστευες ότι οι αξίες βρίσκονταν παντού κι εσύ πάντα τις αναζητούσες και τις αναδείκνυες. Και κυρίως στους νέους, προς τους οποίους πάντα ήσουν δοτικός, παρωθητικός, ακομπλεξάριστος και κυρίως συνεργάσιμος.
Όλοι μας σήμερα, οι συνοδοιπόροι, οι φίλοι, οι συγχωριανοί, θρηνούμε για τη μεγάλη σου απώλεια.
Όχι για το φθαρτό τέλος, που μοιραία όλοι οφείλουμε, αλλά για το πνεύμα σου, που περνάει πλέον στην αθανασία, για την ανεπανάληπτη προσωπικότητα για τις αξίες και την προσφορά σου.
Προσωπικά νιώθω σαν το νερό να φεύγει μέσα από τις παλάμες μου.
Γιατί Χρήστο, για μένα δεν ήσουν μόνο πολύτιμος και αναντικατάστατος φίλος, σε θεωρούσα οικογένειά μου, άνθρωπο με σύνεση, με έμπνευση, με εμπειρία ζωής. Ήσουν καλός αγωγός του καλού, το οποίο πάντα επιζητούσες και πάντα γι’ αυτό αγωνιζόσουν.
Δεν υπάρχει στιγμή της πολιτικής μου ζωής, ευχάριστη ή δυσάρεστη που να μην είσαι μέσα.
Νιώθω ανείπωτη θλίψη.
Και μαζί με μένα νιώθουν θλίψη όλα τα μέλη της παράταξής μας, που σήμερα απορφανίζεται χάνοντας ένα αναντικατάστατο στέλεχος, αλλά και όλοι, φίλοι ή αντίπαλοι που σε συναναστράφηκαν, που ευεργετήθηκαν, που ένιωσαν τη διαφορά και τη μοναδικότητά σου.
Τη μοναδικότητά σου να ανοίγεις δρόμους, να δείχνεις τα πνευματικά μονοπάτια, να διακρίνεις το μείζον από το έλασσον, την ουσία από την ευτέλεια. Κι αυτό στο έχει πιστώσει όλος ο κόσμος, όχι μόνο της Ερμιονίδας αλλά και της Αργολίδας και πέρα από αυτή.
Θα μπορούσα επί ώρες να μιλώ, γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι πρέπει να αφήσω.
Για τη δράση σου στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην οποία έδωσες τον εαυτό σου, επιστράτευσες όλες σου τις δυνάμεις για να υπηρετήσεις τον τόπο σου.
Για την ιδιαίτερη μέριμνα που έδειξες για το χωριό σου το Ηλιόκαστρο, που σήμερα άφωνο σε συνοδεύει στην τελευταία σου κατοικία, μη μπορώντας να δεχτεί τη μεγάλη σου απώλεια.
Η επιμονή σου και οι καθημερινές οχλήσεις σου πάντα έπιαναν τόπο. Η ανακαίνιση του Κοινοτικού καταστήματος και ο εξωραϊσμός της Πλατείας με σταμπωτά ομόρφυναν το κεντρικό σημείο του χωριού, έργο που πρόλαβες να καμαρώσεις. Την τελευταία στιγμή πρόλαβες να ακούσεις τη σύνδεση της νέας γεώτρησης για την υδροδότηση του χωριού. Το μεγαλύτερο σου θέλω, το γεφύρι, σε λίγο καιρό θα το χαίρεσαι από ψηλά.
Προσπαθώ από την ώρα που έφυγες, να γράψω δυο γραμμές για το τι πραγματικά ήταν ο Χρήστος ο Μπαλαμπάνης, μα οι αναμνήσεις έχουν στήσει ένα τρελό χορό που μ’ εμποδίζουν.
Τι ήταν ο Χρήστος ο Μπαλαμπάνης για τον τόπο του;
Ένα πολύτιμο κράμα χρυσού και αργύρου, που αναμείχθηκε στο Ηλιόκαστρο, στον τόπο που γεννήθηκε και ψήθηκε στον ήλιο της πανέμορφης Ερμιονίδας.
Με κοσμοπολίτικη ιδιοσυγκρασία, ο Χρήστος υπήρξε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας με αξιολογότατη δράση. Πέρα απ’ αυτό, ήταν ένας άνθρωπος πρωτοπόρος, ένας άνθρωπος μποέμ, ένας εραστής της ζωής. Ήταν ένας χρήσιμος άνθρωπος.
Υπήρξε για πολλά χρόνια ενεργός συνδικαλιστής, αλλά και αέανος οραματιστής. Πάνω απ’ όλα όμως υπήρξε Ενεργός πολίτης. Μπροστάρης σε όλες τις πρωτοβουλίες.
Τι άλλο ήταν ο Χρήστος ;
Ένα σημείο αναφοράς ανθρώπων με προβλήματα, οικογενειακά, προσωπικά, οικονομικά, ένα σημείο αναφοράς ανθρώπων με διαφορές, που πάντα έβρισκαν τη λύση. Ένα σημείο αναφοράς ανθρώπων του μόχθου, αλλά και ανθρώπων του πλούτου.
Ελεήμων από πεποίθηση και με απόλυτη διάκριση, παρωθητικός και υποστηρικτικός σε όλους.
Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας ανεπανάληπτος άνθρωπος, ένας χαρισματικός άνθρωπος.
Τι ήταν ο Χρήστος Μπαλαμπάνης για την οικογένειά του;
Τα πάντα στον απόλυτο βαθμό. Ο ιδανικός σύζυγος, ο καταπληκτικός πατέρας, ο χαζοπαππούς, ο αξιοζήλευτος οικογενειάρχης.
Δέσανε αρμονικά και αλληλοσυμπληρώθηκαν με την αγαπημένη του Ελένη, που στάθηκε δίπλα του ως το τέλος, με έρωτα, με αγάπη, με στοργή, με κατανόηση, με απόλυτο δόσιμο και απέκτησαν δύο υπέροχα κορίτσια, την Μαρία και τη Φωτεινή, που τις καμαρώνει η κοινωνία ολόκληρη, γιατί είναι η συνέχειά τους, αλλά και η προσφορά τους σ΄ αυτή.
Και η Ελένη και οι κόρες και οι γαμπροί σου Χρήστο, σου συμπαραστάθηκαν απόλυτα στην περιπέτεια της υγείας σου και ήταν δίπλα σου μέχρι το τέλος. Πήρες μαζί σου, ως πολύτιμο αντίδωρο, την αγάπη, το χαμόγελο, τη ζεστασιά και την περιποίηση της γυναίκας σου και των παιδιών σου, απολαμβάνοντας με τον τρόπο αυτό την απόλυτη ευτυχία του γονιού που φεύγει.
Ευτύχησες να δεις εγγόνια, που σου χάρισαν εμπειρίες πρωτόγνωρες, σού’ δώσαν χαρές ανείπωτες και κυρίως την υπέροχη αίσθηση της συνέχειας.
Δημιουργήσατε μια οικογένεια υποδειγματική, δεμένη αρμονικά. Είχατε πάντα ένα σπίτι ανοιχτό, φιλόξενο, ζεστό, γεμάτο συγγενείς και φίλους, που όλοι σήμερα με άφατο πόνο σε προπέμπουν στην αιωνιότητα.
Αυτό το σπίτι γνώρισα κι εγώ και δέθηκα μαζί σας.
Θα κρατήσω για πάντα μέσα μου, φυλαχτό ανεκτίμητο, τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις μου από το διάστημα της συνύπαρξής μας.
Είναι για μένα κάποια από τα καλύτερά μου χρόνια. Μέχρι σήμερα…
Γιατί σήμερα Χρήστο φεύγεις.
Φεύγεις μαζί μ’ έναν ολόκληρο κόσμο που φεύγει και παίρνετε μαζί σας την ομορφιά.
Τίποτα πια δε θα’ ναι σαν και πρώτα.
Το πλήγμα είναι πολύ μεγάλο για όλους μας, για την οικογένειά σου, για την παράταξή μας, για τους φίλους σου και για τον τόπο μας.
Όμως ποιος μπορεί να μας γλιτώσει από τη λύπη των αποχαιρετισμών στην πορεία της ζωής;
Κάποιους αποχαιρετισμούς τους επιδιώκουμε, κάποιοι μας επιβάλλονται, άλλοτε πάλι απλώς συμβαίνουν χωρίς καλά – καλά να το καταλάβουμε.
Όπως έγινε και με σένα Χρήστο.
Χωρίς καλά– καλά να το καταλάβουμε, ήσυχα και σιγαλά όπως λέει ο ποιητής, έφυγες από κοντά μας και κίνησες για το μεγάλο ταξίδι.
Αδελφέ, φίλε, Χρήστο…
Έχω όμως μια ελπίδα. Κι από εκεί που θα’ σαι δε θα μας ξεχάσεις.
Θα σε προσμένω να σε δω,
Σε ότι ωραίο κάνουμε…Όπως πάντα…
Θέλω να’ σαι κι εσύ….
Καλό σου ταξίδι……»
Εκ μέρους του μορφωτικού συλλόγου Ηλιοκάστρου αποχαιρέτησε τον εκλιπόντα ο πρόεδρος Τάκης Λαλούσης, ο οποίος στάθηκε και αυτός στην αγωνιστικότητα που είχε ο Χρήστος Μπαλαμπάνης:
«Χρήστο μου βιάστηκες πολύ. Άφησες πίσω σου μια πολύ όμορφη οικογένεια. Άφησες ένα χωριό που βασιζόταν σε σένα. Ζήσαμε πολλά μαζί, είχες δώσει πολλές μάχες για το χωριό και τον δήμο Ερμιονίδος. Αφιερώθηκε στον σύλλογό μας με πολλή δράση από την αρχή από τότε που ιδρύθηκε. Και στον σύλλογο ήσουν μπροστάρης, ήσουν ο χορευταράς, σε καμαρώναμε, όλοι μαζί.
Οι ιδέες σου ήταν ευεργετικές για τον σύλλογο, για το χωριό, είχαμε μια σχέση οικογενειακή, δε μας μίλησες άσχημα ποτέ. Η ενασχόληση με τα κοινά έχει πίκρες, αλλά στο τέλος έχει μόνο χαρές. Καθένας ξεχωρίζει με τη διαδρομή του και εσύ ξεχώρισες. Μακάρι να είμαστε όλοι σαν εσένα, έτσι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος, πιο αισιόδοξος, πιο δυναμικός. Όμως οι σπόροι που άφησες θα ανθίσουν να είσαι σίγουρος.
Τη γιορτή του τρύγου θα την κάνουμε προς τιμή σου, τα παλικάρια φεύγουν με τραγούδια, αυτό αρμόζει σε σένα. Τι πολυτιμότερο για τις τόσες σου μάχες, αλλά το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Καλό σου ταξίδι και εκεί που θα πας, δώσε χαιρετίσματα σε όλους που δώσαμε καθημερινές μάχες. Γεια σου Χρήστο μου, μας σημάδεψες πολύ ευχάριστα… Καλό σου ταξίδι».
Ο Νίκος Παππάς, πρώην δημοτικός σύμβουλος με καταγωγή από τους Φούρνους, που είχε κοινούς αγώνες με τον εκλιπόντα, αναπτύσσοντας και δυνατή φιλία, εξύμνησε τον άνθρωπο και αγωνιστή Χρήστο Μπαλαμπάνη:
«Χρήστο μου είμαστε όλοι εδώ. Είναι όλοι εδώ τόσοι πολλοί από τους φίλους σου, που λόγω των συνθηκών τα τελευταία χρόνια δεν μπόρεσαν να είναι κοντά σου όσο αυτοί θα ήθελαν. Είμαστε εδώ για να σε αποχαιρετήσουμε και να σου πούμε το στερνό αντίο. Δυο ημέρες, από τότε που ακούσαμε την τραγική είδηση, προσπαθούμε όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της απώλειάς σου. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν θα ξαναδούμε αυτόν τον ξεχωριστό, τον υπέροχο άνθρωπο.
Γιατί ήσουν για εμάς φίλε ένας ξεχωριστός άνθρωπος με σπάνια προτερήματα και χαρίσματα. Ένας άνθρωπος της προσφοράς και της αλληλεγγύης στον συνάνθρωπο. Ένας λεβέντης, έξυπνος, ευγενικός, αγέραστος, δραστήριος, δημιουργικός, διορατικός, μεθοδικός, οργανωτικός, ένας ευπρεπής σε όλα του, φιλότιμος, φιλόξενος, γενναιόδωρος, ένας καλός οικογενειάρχης, ένας νοικοκύρης…
Φίλε μας καλέ, είχε τις χάρες όλες… Μου έρχονται στο χαρτί, μπροστά αυτή την ώρα που γράφω οι λέξεις όλες με θετικό πρόσημο, που όλες τους, πίστεψε με, σε προσδιορίζουν και σου ταιριάζουν… Μα φίλε Χρήστο, αυτό που σε σημάδεψε ήταν η αγωνιστική και παράλληλα αξιοπρεπής στάση ζωή σου. Αυτή μας έκανε να πιστέψουμε στο θαύμα, αυτή η στάση μας τροφοδότησε την ελπίδα ότι στο τέλος ο Χρήστο μας θα νικούσε την επάρατη νόσο.
Φίλε μου αγαπημένε είχα την τύχη να σε γνωρίσω πριν από 12 χρόνια, όταν ήμουν συνυποψήφιος σου στις εκλογές του 2010. Γρήγορα ξεχώρισες από όλους μας για το θάρρος της γνώμης σου, για τη σοβαρότητα των επιχειρημάτων, για τις τοποθετήσεις σου στο δημοτικό συμβούλιο, μα κυρίως για την ευπρέπεια του λόγου σου. Σύντομα κατέκτησες τον σεβασμό όλων μας, φίλων και πολιτικά αντιπάλων. Και τονίζω το πολιτικά, γιατί πάντα ξεχώριζες την πολιτική αντιπαλότητα από τις προσωπικές σχέσεις.
Στην πορεία των χρόνων οι κοινοί μας προβληματισμοί, οι κοινές μας αναζητήσεις, η κοινή μας αγωνία για το μέλλον του τόπου, μας έφεραν πιο κοντά, γίναμε δυο καλοί φίλοι. Αυτή η φιλία μας με έφερε πιο κοντά σε σένα και την οικογένειά σου. Μου έδωσε τη δυνατότητα να ανακαλύψω ακόμα πιο πολλά από τα προτερήματα σου. Γνώρισα από… πρώτο χέρι την απεριόριστη αγάπη και λατρείας προς την οικογένειά σου. Ευτύχησες Χρήστο μου να έχεις σύντροφο τη ζωή σου την Ελένη, μια αξιοθαύμαστη γυναίκα από την Κρήτη, μια γυναίκα που έκρυβε μέσα της τόση δύναμη, μια γυναίκα που στάθηκε δίπλα σου μέχρι το τέλος με μια θαυμαστή αξιοπρέπεια και απαράμιλλο ψυχικό σθένος. Μαζί της απέκτησες τις δυο αγαπημένες σου κόρες, τη Μαρία και τη Φωτεινή. Ήσουν φίλε μου περήφανες γι’ αυτές και πάντα το έδειχνες αυτό.
Τα τελευταία τρία χρόνια, τα δύσκολα χρόνια της δοκιμασίας σου έγινες παππούς. Τα αστέρια της οικογένειας, η Ελενίτσα και η Αναστασία, καθώς και μόλος δυο μηνών εγγονών σου, έφεραν την ελπίδα στο σπίτι σου και έδιναν δύναμη στον παππού τους να αντιμετωπίσει τον πόνο και τις δυσκολίες της αρρώστιας.
Μέσα από τη φιλική μα σχέση, γνώρισα τη δεύτερη μεγάλη σου αγάπη, το χωριό σου, το Ηλιόκαστρό σου. Μέχρι το τέλος της ζωή σου το ενδιαφέρον για το χωριό σου ήταν αδιάληπτο. Σε απασχολούσαν τα προβλήματα των συγχωριανών και ζούσες μαζί τους, στις χαρές και τις λύπες τους. Λάτρης της προγονικής σου γης, φρόντιζες επιστημονικά τα αμπέλια, τις ελιές σου. Ένιωθες περηφάνια για το εξαιρετικό κρασί σου. Αισθανόσουν ιδιαίτερη χαρά, όταν οι φίλοι σου γεύονταν αυτό το ετήσιο δώρο προς αυτούς και το παίνευαν ως το καλύτερο κρασί που είχαν δοκιμάσει.
Δεν ήσουν όμως φίλε μου καλέ μόνος ένας καλός οικογενειάρχης, που νοιαζόταν για την οικογένειά του, ένας καλός πατριώτης που ενδιαφερόταν για το χωριό του. Ήσουν ένας ενεργός πολίτης, που τα ενδιαφέροντά του ξέφυγαν από τα στενά όρια του αγαπημένου του Ηλιοκάστρου. Στήριζες φίλε μου με κάθε τρόπο τους μαζικούς φορείς του πολιτισμού και του αθλητισμού της Ερμιονίδας. Έδινες πάντα το "παρών" στις εκδηλώσεις, είχε πάντα έναν λόγο επαινετικό και παρορμητικό να τους πεις.
Αγαπημένε μου φίλε Χρήστο, λίγο πριν από το τέλος, νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για όσα μου πρόσφερες, μέσα από αυτή τη 12χρονη φιλία μας. Αγαπημένε μας φίλε Χρήστο, σε λίγο φεύγεις για ταξίδι μακρινό, ταξίδι χωρίς επιστροφή, όμως καλέ μας φίλε θα είσαι για πάντα κοντά μας, θα ζεις μέσα στην καρδιά μας, θα ζεις μέσα από τις αναμνήσεις μας, θα ζεις μέσα στο γέλιο των εγγονών σου, θα ζεις μέσα στις στέγες, όπως λέει ο ποιητής, των μεγάλων σπιτιών, που θα χτίζονται αύριο.
Αγαπημένε καλές μας φίλε Χρήστο, θα σε θυμόμαστε για πάντα, καλό σου ταξίδι».
Επικήδειο λόγο έβγαλε και ο πρώην δήμαρχος Κρανιδίου, Δημήτρης Καμιζής, ο οποίος είχε και αυτός κοινούς αγώνες με τον Χρήστο Μπαλαμπάνη:
«Ο διγενής ψυχομαχεί, κι η γης τόνε τρομάζει, κι η πλάκα τον ανατριχιά πως θα τόνε σκεπάσει, γιατί από 'κειά που κοίτεται, λόγια 'ντρειωμένου λέει… Αγαπημένε μου φίλε Χρήστο, αυτοί οι στίχοι του ριζίτικου τραγουδιού από το έπος της Κρήτης, ταιριάζουν απόλυτα σε σένα, διότι έζησες τη σύγχρονη ζωή σου αγωνιζόμενος και έφυγες πάλι αγωνιζόμενος, σε άνισο αυτή τη φορά αγώνα, σαν άλλος Ακρίτας Διγενής στα μαρμαρένια αλώνια. Όσοι είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε από πολύ κοντά, θαυμάσαμε το ήθος σου, τον αγέρωχο χαρακτήρα σου, την αντρειοσύνη σου, τη ντομπροσύνη σου, την παληκαριά σου, μέχρι το τέλος και τη μεγάλη σου ψυχή.
Σχεδόν τρία χρόνια έπαιζες τον χάρο στα μαρμαρένια αλώνια στα ίσια με απίστευτη γενναιότητα και δύναμη, δίνοντας κουράγια εσύ στους δικούς ανθρώπους, ακόμα και στους γιατρούς σου, φαινόμενο ανθρώπου απίστευτης θέλησης, δύναμης, πίστης και αντοχής, που πρώτη φορά εγώ συνάντησα ως γιατρός.
Στην καθημερινή μας τηλεφωνική επικοινωνία δε σε άκουσα ποτέ να λυγίσεις, παρά ελάχιστες φορές και μόνο όταν σκεφτόσουν και αναφερόσουν στην αγαπημένη σου γυναίκα, στις αγαπημένες σου κόρες και στα εγγονάκια σου. Το κενό που αφήνεις πίσω σου Χρήστο είναι τεράστιο και αναπλήρωτο, γιατί μαζί με τη γενναιότητά σου, συνάμα, κατά όπως λέει ο ποιητής, ήσουν καλός, ήσουν γλυκός, και είχες τις χάρες όλες, αλλά και για ένα Χρήστο, πέρα από υπέρηχος άνθρωπος και πιστός φίλος, υπήρξε και πολύτιμος συνεργάτης. Ανταποκρίθηκες από τους πρώτους στο κάλεσμά μου να συγκροτήσουμε τον νέο δήμο Ερμιονίδας και στη συνέχεια αναδείχθηκες με την ευθυκρισία σου, το θάρρος, τον πατριωτισμό σου, την εντιμότητά σου, την καθαρότητά σου και το έργο σου σε κορυφαίο στέλεχος της παράταξή μας, αλλά και σε αξιοζήλευτο αυτοδιοίκητο στέλεχος. Η ισχυρή σου προσωπικότητα σημάδεψε τη ζωή σου και αυτό συνάμα τη λαμπρή αυτοδιοικητικής σου πορεία, αλλά η μοίρα πρόλαβε να τα σταματήσει…
Χρήστο υπήρξες χρήσιμος και πολύτιμος για την οικογένειά σου, που τόσο λάτρευες, χρήσιμος και αγαπητός για την κοινωνία και τους φίλους σου, ευεργέτης στο χωριό σου που τόσο αγαπούσες και σε όλον τον τόπο μας.
Αναπαύσου τώρα ειρηνικά στην πατρογονική σου γη. Και είμαι σίγουρος ότι η Παναγιά μας, στη γιορτή της Κοίμησης, άνοιξε για σένα διάπλατα την πύλη του παραδείσου στη δική σου Κοίμηση. Ελένη, Μαρία, Φωτεινή, Βασίλη αγαπημένε αδερφέ, σφίξτε τώρα την καρδιά σας και άντε τον αβάσταχτο πόνο σας δύναμη για να συνεχίσετε τη ζωή σας, όπως ο Χρήστος ήθελε και ονειρευόταν για εσάς… Από σήμερα πια θα είναι ο φύλακας άγγελός σας από τα μέρη εκείνα του παραδείσου. Γεια σου καλέ μου φίλε και συνεργάτη, Καλό σου Ταξίδι».
Διαβάστε ακόμα:
Συλλυπητήριο μήνυμα Πουλά για την απώλεια του Χρήστου Μπαλαμπάνη (εικόνα)
Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα και το «ευχαριστώ» Γεωργόπουλου στον Χρήστο Μπαλαμπάνη (εικόνα)
Πένθος στην Ερμιονίδα και στο Ηλιόκαστρο: «Έφυγε» ο Χρήστος Μπαλαμπάνης - Λόγια αγάπης από όλους
Το Ηλιόκαστρο και η Ερμιονίδα αποχαιρετούν την Τρίτη (16/08) τον Χρήστο Μπαλαμπάνη
Ερμιονίδα: Την Τρίτη (16/08) στο Ηλιόκαστρο το «τελευταίο αντίο» στον Χρήστο Μπαλαμπάνη
