Εντός και εκτός των τειχών της πόλης
Εδώ και περίπου έναν χρόνο σας είχα αναφέρει: «Όποιος θέλει να παρακολουθήσει στο μέλλον από κοντά εργασίες του ΔΣ, καλό είναι να πάρει μαζί του… κράνος»! Θέλοντας να σας περιγράψω όσα διαδραματίζονται στα περισσότερα ΔΣ του Δήμου Ερμιονίδας.
Πριν από μερικές εβδομάδες χτύπησε το τηλέφωνό μου και ακούω συνεργάτη μου να μου λέει: «Φίλε, ποιο… Δελφινάριο και κουραφέξαλα. Ζούμε στην ωραιότερη περιοχή της χώρας. Είδες τι έγινε στο ΔΣ του Δήμου μας; Χαμός με ωραίες εκφράσεις, κοσμητικά… επίθετα, ύβρεις, απειλές, αποχωρήσεις, μιλάμε της κακομοίρας!».
Μάλιστα, τα ίδια… Παντελή μου, τα ίδια Παντελάκη μου από την εποχή που άρχισε η θητεία του νυν ΔΣ. Το θέμα ξεκινάει από τη… βάση και τις σχέσεις που έχει το ΔΣ με αυτήν. Θα γίνω πιο κατανοητός. Εδώ και περίπου δυο χρόνια η κοινωνία μας είναι διχασμένη και γι’ αυτόν τον λόγο μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχουν οι περισσότεροι από αυτούς που κατέχουν καρέκλες.
Και σας ρωτάω. Εσείς που διοικείτε, ενεργείτε με την ίδια θέρμη για μια δράση που αφορά έναν «δικό» σας – όπως εσείς τον ορίζεται αυτόν – σε σχέση με κάποιον που για εσάς είναι «ξένος» ή «εχθρός»; Εάν ρίξετε μια ματιά σε προηγούμενα άρθρα μας, θα διαβάσετε ότι έχουμε θίξει αυτό το λυπηρό θέμα και για την ανάγκη να υπάρξει… «Ένωση». Οι εκπρόσωποι μας στο ΔΣ συναναστρέφονται με μια διχασμένη κοινωνία και αυτό το κλίμα μεταφέρεται στις εργασίες τους, όταν βρίσκονται για να πάρουν αποφάσεις και να διοικήσουν.
Σας είχα γράψει, λόγω και της πορείας ενός συλλόγου μέσα σε κλίμα… εσωτερικής αντιπαλότητας, ότι η μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτή τη λυπηρή εικόνα, ανήκει σ' αυτούς που ασκούν εξουσία. Διότι αυτοί πρέπει να δίνουν, αυτό που λέμε... το καλό παράδειγμα, από τη στιγμή που αφήσαμε πίσω μας τις εκλογές.
«Για τη λειτουργία του ΔΣ υπάρχουν, πάντως, βάσει της σχετικής νομοθεσίας, κανόνες για όλους, από όποια θέση και εάν βρίσκεται κάποιος εκλεγμένος σ’ αυτό, είτε είναι επικεφαλής παράταξης, είτε Δημοτικός Σύμβουλος, είτε προεδρεύει της διαδικασίας», σας είχαν γράψει και συνεχίζω να το υποστηρίζω. Έβαλα έναν ξένο να ακούσει απλά, χωρίς εικόνα, όσα διαδραματίζονται στα ΔΣ και στάθηκε στη συμπεριφορά ΟΛΩΝ αυτών που β(γ)άζουν… ξίφη στη γλώσσα τους. Η λογική «ποιος την έχει… μεγαλύτερη» τη φωνή και την «καυστική» απάντηση, δεν χωράει σε εργασίες για το κοινό καλό!
Ατομικά, ο καθένας δείχνει το ποιόν του, την παιδεία που έχει, ανάλογα με τον τρόπο που συμμετέχει σ’ έναν διάλογο. Σας είχα αναφέρει κάποτε, ότι κάποιοι είναι ικανοί να… μαλώσουν ακόμα και σε θέματα προσφοράς και εθελοντισμού. Και ξέρετε τι καταφέρνετε εσείς που βγάζετε... ξίφη; Να μην ασχολείται μερίδα του κόσμου μαζί σας, με αποτέλεσμα πολλοί απ' τους πολίτες να κοιτούν μόνοι τους να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους.
ΥΓ. 1: «Αγάπη μόνο», όπως παιζόταν κάποια στιγμή και στο θέατρο Δελφινάριο!
ΥΓ. 2: «Χοντρό» παιχνίδι με την ανακύκλωση και κάποιοι τρέχουν, κυρίως λόγω μη τήρησης απαιτούμενων μέτρων. Αναφέρομαι και σε γειτονικούς μας δήμους.
ΥΓ. 3: Κάποιοι δεν έχετε καταλάβει με ποιους έχετε… μπλέξει! Άλλοι νομίζετε ότι δημοσιογραφία είναι μόνο η αναπαραγωγή Δελτίων Τύπων.
ΥΓ. 4: Όντως, εντυπωσιακός ο αριθμός των πολιτών που κατέβηκαν στις πλατείες και στην Αργολίδα, ζητώντας διαφάνεια και δικαιοσύνη για τα Τέμπη. Κατέβηκαν και Δημοτικοί Σύμβουλοι, όπως και άλλοι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι, πάντως, πολλοί από τους έχοντες εξουσία σε επίπεδο αυτοδιοίκησης, που δεν έκαναν καν κάποια αναφορά. Φοβήθηκαν, μήπως τους «μάλωναν» από τα… κεντρικά, ή μήπως «κοπεί» καμιά χρηματοδότηση; Δεν θέλω να πιστεύω ότι δεν τους ενδιαφέρει η απόδοση δικαιοσύνης σ’ ένα τόσο σημαντικό θέμα. Είναι και αυτή η ιδεολογία που… φρενάρει κάποιους.
ΥΓ. 5: Τελικά, η τηγανίτα είναι πιο νόστιμη αλμυρή η γλυκιά; Είναι αυτό που λέει ο λαός: «Όλο μέλι-μέλι και από τηγανίτα τίποτα…»!
ΥΓ. 6: Όσο μπορώ και μου το επιτρέπει η δουλειά μου, παρακολουθώ από κοντά αγώνες σε γήπεδα. Εκεί, μπορεί να δει και να διαπιστώνει κάποιος πολλά για το επίπεδο της κοινωνίας μας.
Θα δανειστώ ένα κείμενο που έγραψε ο Thodoris Vasilis στο Facebook και θα καταλάβετε τι εννοώ, με δυο μικρές… παραλλαγές. Γράφει χαρακτηριστικά:
«Δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα πρόβλημα με το ποδόσφαιρο μας. Αυτό λειτουργεί όπως λειτουργεί, κι έτσι θα λειτουργεί, με τους τραμπουκισμούς, τις απειλές, και τις ψευτομαγκιές. Στην Ελλάδα, η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο σαν ένα… γαϊτανάκι καφρίλας και χυδαιότητας. Ε όχι, η χυδαιότητα δεν αποτελεί απάντηση. Δεν γίνεσαι χυδαίος επειδή είναι και ο άλλος χυδαίος, γίνεσαι χυδαίος επειδή το επιλέγεις. Η χυδαιότητα είναι θέση, απλά τα πράγματα. Και στις λεπίδες και στα μπραβιλίκια δεν απαντάς με τον ίδιο τρόπο. Είναι ξεκάθαρα θέμα επιλογής. Ποιον δρόμο διαλέγεις. Πού σε οδηγούνε ο χαρακτήρας και τα χούγια σου. Και τουλάχιστον σε αυτή την ομάδα ευτυχώς απαντήσεις χυδαιότητας δεν θα υπάρχουν ποτέ, ακόμα και αν θεωρηθεί από ορισμένους αδυναμία, με την όση αξιοπρέπεια μας έχει απομείνει. Τουλάχιστον να κρατήσουμε όσο μπορούμε, όσο μας έχει μείνει, τη συνείδηση μας καθαρή, όσο λάσπη και να ρίχνουν…».
Βγάλτε εκτός από την παραπάνω αναφορά του τις «λεπίδες», τα «μπραβιλίκια», τον όρο «ομάδα» και τη φράση «όσο λάσπη και να ρίχνουν». Κρατήστε τη γενική αναφορά του, το γενικό νόημα που αφήνει, σχετικά με πώς θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε, έχοντας παιδεία. Πρόσφατα μέχρι και «ντου» έγινε σε γήπεδο δίπλα στη θάλασσα σε... δικιά μας γειτονιά, πηδώντας κάποιοι τα σύρματα, για να κάνουν τι; Επίθεση στους αντιπάλους;
Και ξέρετε ποιο είναι ένα από τα πιο λυπηρά συμπεράσματα; Ότι στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες ρατσιστές, σε όλα τα φύλα. Επίσης, αν ενώσεις – πλέον και με αριθμούς – όλη την ακροδεξιά μαζί, κάνεις αξιωματική αντιπολίτευση.
Και θα αναφερθώ στον… Μανωλιό και σε κάθε Μανωλιό. Όλα καλά Μανώλη; Ξέρει αυτός καλά σε ποιον αναφέρομαι. Να γνωρίζεις Μανωλιό, εκεί στη θάλασσα που αρμενίζεις, ότι πάνω σε κάθε βουνό υπάρχει ένα μονοπάτι, παρόλο που μπορεί να μη φαίνεται από την… κοιλάδα. Και σ’ αυτό το μονοπάτι θέλει προσπάθεια για να μπορέσεις να το περπατήσεις, ώστε να δεις με… καθαρό μυαλό καταστάσεις και πράγματα.
ΥΓ. 7: «Πάνω σε κάθε βουνό υπάρχει ένα μονοπάτι, παρόλο που μπορεί να μη φαίνεται από την κοιλάδα», είχε πει ο Theodore Roethke, αμερικανός ποιητής (1908-1963).
ΥΓ. 8: «Πολλοί ταπεινοί άνθρωποι σε ταπεινούς τόπους κάνοντας ταπεινά πράγματα μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο». (Eduardo Galeano | Ένας κόσμος ανάποδα | μτφρ.: Γ. Ζακοπούλου | εκδόσεις Πάπυρος|)
ΥΓ. 9: Τώρα που πιάσαμε για τα... βουνά, να αναφέρω ότι χρειάζεται προσοχή σε πολλούς επαρχιακούς δρόμους της περιοχής μας. Έχουν γίνει ζημιές από τις τελευταίες κακοκαιρίες, υπάρχουν μέσα στους δρόμους και πολλά φερτά υλικά, που μεταφέρθηκαν στο οδόστρωμα λόγω της σφοδρότητας των υδάτων. Όπως μου μετέφεραν πρόσφατα πολίτης υπέστη ζημιά στο αυτοκίνητό του, στον επαρχιακό δρόμο που συνδέει το Ηλιόκαστρο με τη Θερμησία. Το αναφέρουμε για να πάρουν κάποιοι τα... μέτρα τους.
ΥΓ. 10: Πολλά πράγματα έχουν πάντα εξήγηση. Όπως το γιατί υπάρχουν αθλητές με πολύ ταλέντο, αλλά στην πορεία δεν έχουν την εξέλιξη που περίμεναν πολλοί. Είναι σημαντικό να μάθει κάποιος από μικρός τη νοοτροπία που πρέπει να έχει ένας αθλητής, την υπευθυνότητα που οφείλει να παρουσιάζει ένας άνθρωπος.
ΥΓ. 11: Τελικά, υπήρξε ρύπανση στο λιμάνι του Πόρτο Χελίου, εκεί κοντά στα... Θεοφάνεια; Επίσημα... χείλη δεν πήραν θέση, και δεν ενημέρωσαν, τοποθέτηση υπήρξε μόνο μετά από ερώτηση.
ΥΓ. 12: Όπου χρειαστεί, θα επανέλθουμε… δριμύτεροι!
ΥΓ. 13: Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός που κοινοποίησε ο Δήμαρχος Επιδαύρου, Τάσος Χρόνης, για κάποιον ή κάποιους που αποφάσισαν να ρίξουν φόλες σε ζώα σε κεντρικό σημείο στο Λυγουριό. Έχει, τελικά, και πιο κάτω ο… πάτος μας ως κοινωνία. Παραθέτω σχετική αναφορά με φωτογραφίες με τα νεκρά ζώα, για να δείτε τι «ζώα» κυκλοφορούν γύρω μας. Δεν μπαίνουν όλοι στον ίδιο... κουβά, αλλά υπάρχουν κάποιοι που κακοποιούν και σκοτώνουν. Το ζήτημα της διαχείρισης ζώων και ειδικά των αδέσποτων είναι πολυσύνθετο, αφορά τους πολίτες και τις σχετικές Αρχές και έχουν όλοι ευθύνες, όταν φτάνουν κάποιοι στις... φόλες. Δείγμα πολιτισμού ενός τόπου είναι και η συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι πολίτες στα ζώα... Διαβάστε και τις σχετικές αναρτήσεις:
