Εντός και εκτός των… τειχών της πόλης
Με τη «σκόνη» να έχει… καταλαγιάσει και από τον β’ γύρο των τελευταίων εκλογών, σε όποιες Περιφέρειες και Δήμους χρειάστηκε να επαναληφθεί η εκλογική διαδικασία την προηγούμενη Κυριακή (15/10), η κάλπη έδωσε τα δικά της μηνύματα, ενώ ήταν εμφανής η στροφή μεγάλης μερίδες πολιτών σε νέα και άφθαρτα πρόσωπα. Των όχι και τόσων πολλών πολιτών που άσκησαν, τελικά, το εκλογικό τους δικαίωμα – εκτελώντας, ταυτόχρονα, το ύψιστο πολιτειακό τους χρέος και καθήκον του δημοκρατικού πολιτεύματος – επιλέγοντας τα πρόσωπα που θα τους διοικήσουν στην τοπική αυτοδιοίκηση για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Πριν από περίπου έναν χρόνο σας είχα γράψει από αυτή τη… γωνιά, μιλώντας για τα… δικά μας: «Η χρονιά που έρχεται είναι εκλογική. Κάποιοι που νομίζουν ότι θα φτάσουν στην επανεκλογή, επειδή θεωρούν, μεταξύ άλλων, ότι δεν υπάρχει ικανός… αντίπαλος να τους “χτυπήσει”, ας μην είναι και τόσο σίγουροι. Τα “κουκιά” αλλάζουν γρήγορα και ήδη έχουν γίνει κινήσεις που τους φέρνουν πιο… πίσω σε σχέση με την απόσταση που υπολόγιζαν ότι είχαν να διανύσουν για την επανεκλογή τους, για παράδειγμα, πριν από έναν χρόνο…».
Πάμε να δούμε τι έγινε στην Αργολίδα. Είχαμε αλλαγή στους δυο μεγαλύτερους δήμους (Άργους-Μυκηνών και Ναυπλιέων) μετά και τον β’ γύρο. Στην Ερμιονίδα ο Γιάννης Γεωργόπουλος επανεξελέγη από τον πρώτο γύρο με διαφορά μόλις 54 ψήφων, μετά από ένα πραγματικό εκλογικό «θρίλερ» που κρίθηκε ξημερώματα. Στον Δήμο Επιδαύρου, όπως φαινόταν, άλλωστε, εξελέγη ξανά – και άνετα – από την πρώτη Κυριακή, ο Τάσος Χρόνης.
Θα σταθώ στην Ερμιονίδα, διότι με τον τρόπο που ήρθε το τελικό αποτέλεσμα, με τις έδρες να κατανέμονται στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο σε 15, 9 και 1, θυμίζει… πολλά από όσα συνέβησαν στον β’ γύρο, με κεντρικό θέμα τα μηνύματα που πήρε και η κυβέρνηση. Με τη «Δυνατή Ερμιονίδα», που πλειοψήφησε, να έχει ισχυρή αντιπολίτευση από τον συνδυασμό «Ερμιονίδα, Βήμα στο αύριο»…
Ο Γιάννης Γεωργόπουλος κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις του από το 2019 (συγκρίνοντας τους δυο α’ γύρους), αλλά το εντυπωσιακό είναι πως πήρε τώρα την πρωτιά (με το όριο στο 43%) από την πρώτη Κυριακή, κερδίζοντας σε λιγότερους οικισμούς (τέσσερις) των κοινοτήτων του δήμου από αυτούς που πήγαν (εννιά) στα… χέρια των αντιπάλων του. Στους οικισμούς που νίκησε, σχημάτισε, όμως, και διαφορά που δεν καλύφθηκε από το υπόλοιπο σώμα, που πληθυσμιακά είναι μεγαλύτερο.
Αυτό που εντυπωσίασε πολλούς, είναι ότι στον μεγαλύτερο από αυτούς τους οικισμούς που κέρδισε η παράταξη Γεωργόπουλου, σημαντικά στελέχη από τον συνδυασμό που συναγωνίστηκε τον νυν δήμαρχο, θεωρούσαν «κάστρο» και… δικιά τους τη συγκεκριμένη περιοχή, εκλογικά μιλώντας! Μόνο που στο τέλος το «κάστρο»… έπεσε, θα έλεγα και από «μέσα». Και θα το εξηγήσω παρακάτω.
Όσοι κατάφεραν να «οσφριστούν» την ατμόσφαιρα, μπορούσαν από ένα σημείο και μετά να νιώσουν ότι η «μανία» κάποιων για την εξουσία, η έπαρση και ορισμένες φορές η αλαζονεία, τους έκανε… κακό στο «μάτι» των πιο ουδέτερων πολιτών, ειδικά στη συγκεκριμένη δημοτική ενότητα του δήμου. Κάποιοι σου έδειχναν ότι απλά ήθελαν να φύγουν οι… άλλοι, και αυτό πρέπει να γίνει με κάθε τρόπο και… κόστος. Οι συγκεκριμένοι, μιλώντας για τους αντιπάλους τους, είχαν μόνο αρνητικά να πουν στους ψηφοφόρους, ξεχνώντας να προτάξουν κυρίως το δικό τους πρόγραμμα, τις δικές τους προτάσεις, κάτι που όφειλαν να έχουν για «οδηγό» τους για τον δήμο και ειδικότερα για όλες τις δημοτικές ενότητες.
Η εμμονή πολλών υποψήφιων – αλλά και υποστηρικτών – της συγκεκριμένης παράταξης για ψήφο ακόμα και σε «σημαδεμένα» πρόσωπα, τα οποία είχαν, μάλιστα, να συναγωνιστούν στους… σταυρούς, προκάλεσε τελικά περισσότερες απώλειες στους ουδέτερους πολίτες, που μπήκαν στο παιχνίδι της «πόλωσης». Μιλάμε για πρόσωπα, που είχαν δώσει εκλογικές μάχες και στο παρελθόν ως μέλη άλλων συνδυασμών, έχοντας φορέσει πολλές «αποχρώσεις».
Συσπείρωση υπήρξε και στις δυο πλευρές, αλλά ο νικητής κέρδισε πολλούς «τρίτους», που μπορώ να πω ότι δεν είχαν εκδηλώσει προτίμηση. Έτσι, κάποια – οργανωμένα με τη συγκεκριμένη παράταξη – πρόσωπα, αποτέλεσαν τον… Δούρειο Ίππο για τον συνδυασμό τους, ίσως χωρίς να καταλάβουν ότι προκαλούσαν απώλειες, λόγω και της ιστορίας που κουβαλούν! Όλοι έχουν διαγράψει, άλλωστε, μια πορεία…
Κάποια από τα παραπάνω στοιχεία, θεωρώ ότι στελέχη του Γιάννη Γεωργόπουλου, τα «μυρίστηκαν» εγκαίρως, λίγες ημέρες πριν από την τελική «μάχη». Έτσι, κοίταξαν να φέρουν στην επικαιρότητα στοχευμένα κάποια περιστατικά, προτάσσοντας και τον ανθρώπινο παράγοντα, καταγγέλλοντας, μάλιστα, συγκεκριμένα γεγονότα. Από την άλλη, η μεγαλομανία και ο εγωισμός πολλών, τους έκαναν να ξεχάσουν ότι η πολιτική αντιπαράθεση έχει και όρια. Το κοινό καλό θέλουν, άλλωστε, όλοι, όπως μας έλαγαν. Ή κάνω λάθος;
Τα παραπάνω στοιχεία θα έλεγαν ότι αποτέλεσαν «βούτυρο» στο…. ψωμί που είχε για τη στρατηγική του ο νυν δήμαρχος. Νομίζετε ότι ήταν τυχαία η επιλογή του να αναφερθεί, για πολλά λεπτά, σε συγκεκριμένα πρόσωπα στην ομιλία του στο λιμάνι που τον… έβγαλε ξανά δήμαρχο; Έχοντας ο ίδιος ανακοινώσει, λίγες εβδομάδες πριν, συγκεκριμένους υποψήφιους για τη δημοτική ενότητα που μιλάμε, παραμονές των εκλογών. Προσώπων νέων και άφθαρτων, που του έδωσαν, τελικά, έξτρα δυναμική, αποτέλεσαν «άσους» στα... μανίκα του, και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τον οδήγησαν στην επανεκλογή του. Βάσει και των σταυρών που συγκέντρωσαν!
ΥΓ.1: Μέγα θέμα για όλους μας το μεγάλο ποσοστό αποχής. Έχει καταγραφεί σε όλες τις τελευταίες εκλογικές διαδικασίες στη χώρα μας, είτε επιλέγουμε κυβέρνηση, είτε τοπική αυτοδιοίκηση. Μέσα από τις δυσκολίες της ζωής και της επιβίωσής μας, της καθημερινότητάς μας, μέσα στο γενικότερο κλίμα απαξίωσης των θεσμών, πολλοί φαίνεται ότι έχουν ξεχάσει πως η συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές, ειδικά στις αυτοδιοικητικές, δεν εξαντλείται απλά στο «εκλέγειν». Παίζει μεγάλο ρόλο και το «εκλέγεσθαι». Η επιλογή των προσώπων που θα ασκήσουν εξουσία.
Κρατήστε τα παραπάνω, για να εξηγήσετε και το πώς εξελίχθηκε η εκλογική μάχη και στον δήμο Ερμιονίδας. Δεν χρειάζεται κάποιος να φαίνεται… αρεστός σε όλους και σε όλα για να μπει στο ψηφοδέλτιο. Όπως σας ανέφερα, πρόσωπα νέα και άφθαρτα έδωσαν δυναμική σε συγκεκριμένη παράταξη. Τι λέτε εσείς; Γνώριζαν όλοι οι υποψήφιοι – αλλά και ο κύκλος τους – στοιχειώδεις κανόνες πολιτικής συμπεριφοράς;
ΥΓ.2: Όπως διάβασα, «η δημοκρατία δεν είναι απλά ένα πολίτευμα, είναι ένας τρόπος σκέψης και πράξης που καλλιεργείται με το παράδειγμα, ενισχύεται με τη δράση, εδραιώνεται με την εκλογική διαδικασία». Αυτό θα πρέπει να έχουν στο νου τους και οι πολιτικοί μας, για να μην… εκλέγονται στο μέλλον μόνο από τους «πελάτες» τους, ώστε να μπορούν να λένε ότι έχουν την εκλογική νομιμοποίηση για να ασκήσουν εξουσία.
ΥΓ.3: Ο Θουκυδίδης ανέφερε τον 5ο αιώνα πως ο πολίτης δεν πρέπει να μένει απαθής και αδρανής. Κάτι παρόμοιο είπε με έμφαση και ο Καβάφης. Κάποιες στιγμές ο πολίτης οφείλει να πει το δικό του μεγάλο «ΝΑΙ» ή το δικό του μεγάλο «ΟΧΙ». Για να μη σας - μας - κυβερνούν εκείνοι που νομίζετε ότι τους απαξιώσατε χωρίς τη συμμετοχή σας.
ΥΓ. 4: Πολλές φορές κάποιοι με «δύναμη» νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Τελικά, δεν ισχύει πάντα αυτό.
ΥΓ.5: Ξεχωρίζεις και κερδίζεις πολλά, ειδικά στο πέρασμα του χρόνου, όταν δέχεσαι την πολυσυλλεκτικότητα, την ανοχή και αντοχή στον γόνιμο διάλογο. Σημαντικά στοιχεία για την τοπική αυτοδιοίκηση.
ΥΓ. 6: Ειδικά οι Δήμοι, δεν προσφέρονται τόσο για κομματικές καταγραφές, όσο για πολυσυλλεκτικές πρωτοβουλίες. Πολλοί πολίτες επιλέγουν, πλέον, να στηρίξουν συγκεκριμένα πρόσωπα με πρώτο κριτήριο την ικανότητα των υποψηφίων και όχι το «κομματικό» ή… οικογενειακό πρόσημο.
Θυμηθείτε, τι είχατε διαβάσει σ’ αυτή τη… γωνιά πριν από περίπου έναν χρόνο:
