Την ώρα που ένας στους δυο Έλληνες φέτος δεν θα πάει διακοπές, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο «The Upfront Initiative», το 70% των εργαζομένων στη χώρα μας βιώνει εργασιακό άγχος, ενώ ένας στους τρεις δεν είναι ικανοποιημένος από τη δουλειά του, κάτι που έχει αντίκτυπο και στην Αργολίδα.

Ειδικά και τώρα που διανύουμε καλοκαίρι και κάποιοι… λιώνουν για να βγει το μεροκάματο.

Ο «Πολίτης Αργολίδας» θα σταθεί σε ρεπορτάζ και σε άρθρο που φιλοξένησαν οι εφημερίδες «Αναγνώστης» και «Ενημέρωση Πελοποννήσου». Αναδεικνύοντας προβλήματα που έχουν οι εργαζόμενοι, σε μια τουριστική περίοδο, στην οποία ο αριθμός των επισκεπτών στα μέρη μας, κινείται σε χαμηλά νούμερα μέχρι στιγμής, με τους Έλληνες να… αγνοούνται. Σε μια περίοδο που και ο πόλεμος Ισραήλ-Ιράν να αποτελεί αρνητικό γεγονός.

Ο «Αναγνώστης» κάνει λόγο για τον αγώνα καθημερινότητας στην Αργολίδα, μιλώντας για «εργασία που δεν προσφέρει ούτε χαμόγελο», με κοινό παρανομαστή την έρευνα που αναφέραμε παραπάνω για το άγχος… Αναλυτικά:

«Πρωινό Πέμπτης στο Άργος. Ο ήλιος διαπερνά τα φύλλα των δέντρων στην πλατεία και τα τραπεζάκια γεμίζουν σιγά-σιγά με τις πρώτες παρέες. Ο ελληνικός καφές αχνίζει, το τάβλι χτυπά ρυθμικά, αλλά η κουβέντα έχει αλλάξει. "Δουλεύεις, δουλεύεις, και πάλι μετράς τα ψιλά", λέει ο Μανώλης, 52 ετών, οδηγός ταξί. Κανείς δεν απαντά – όλοι απλώς κουνάνε το κεφάλι. Η φράση του δεν είναι υπερβολή.

Στην Αργολίδα, τα ποσοστά αυτά παίρνουν πρόσωπο. Και πίσω απ’ αυτά, υπάρχει μια καθημερινότητα γεμάτη πίεση, σιωπή και, συχνά, απελπισία.

Μ’ αρέσει η δουλειά μου, αλλά νιώθω αόρατη

Η Ελένη, 39 ετών, εργάζεται σε φούρνο στο Ναύπλιο. Ξυπνά καθημερινά στις 5 το πρωί. Στήνει τα ράφια, σερβίρει, καθαρίζει. "Δεν με ενοχλεί η δουλειά. Με ενοχλεί που δεν υπάρχει αναγνώριση. Κάνεις τα πάντα και δεν ακούς ούτε ένα “ευχαριστώ”", λέει.

Παρόμοια και η περίπτωση του Τάσου, 45 ετών, δημοσίου υπαλλήλου στο Ναύπλιο. "Είναι όλα προβλέψιμα. Το ωράριο, οι διαδικασίες, η αδράνεια. Πηγαίνεις στη δουλειά και δεν νιώθεις ότι αφήνεις κάτι πίσω σου. Ούτε ότι χτίζεις κάτι", μας λέει με ειλικρίνεια.

Η Αναστασία, 28 ετών, εργάζεται ως σερβιτόρα σε παραλιακό καφέ στην Ερμιόνη. Το βλέμμα της λέει περισσότερα από τα λόγια της: "Ξεκινάμε τώρα και δεν θα σταματήσουμε μέχρι τον Οκτώβρη. Δουλεύουμε 12ωρα, χωρίς ρεπό. Ζούμε με τετράμηνα. Ό,τι μαζέψουμε, μέχρι την επόμενη χρονιά".

Στην ίδια περιοχή, στην Ερμιονίδα, η Λίνα, 33 ετών, αποφάσισε να αλλάξει πορεία. Άφησε τη δουλειά της ως λογίστρια και άνοιξε εργαστήριο κεραμικής. "Βγάζω λιγότερα, αλλά νιώθω δημιουργική. Επιτέλους έχω λόγο να ξυπνάω το πρωί", τονίζει.

Η σιωπηλή παραίτηση είναι η νέα κανονικότητα

Ο Θανάσης, 31 ετών, εργάζεται σε εταιρεία στο Κουτσοπόδι. Περιγράφει αυτό που ειδικοί αποκαλούν "σιωπηλή παραίτηση" (quiet quitting). "Δεν είναι ότι βαριέσαι. Είναι ότι σταματάς να “καίγεσαι” για μια δουλειά που δεν σε σέβεται. Κάνεις τα απαραίτητα για να κρατηθείς, όχι γιατί πιστεύεις σε κάτι", εξηγεί.

Πρόκειται για μια μορφή εσωτερικής παραίτησης που εξαπλώνεται γρήγορα, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους, αλλά και σε μεγαλύτερους που νιώθουν αποκομμένοι από την αξία της εργασίας τους.

Ο Σωτήρης, 43 ετών, αγρότης στον Ίναχο, κρατά διαφορετική στάση: "Το χώμα σε γειώνει. Είναι δύσκολο, αλλά νιώθω ελεύθερος. Δεν έχω αφεντικό πάνω απ’ το κεφάλι μου. Ό,τι κάνω, είναι δικό μου".

Σε αντίθεση με πολλούς, νιώθει ότι ο κόπος του έχει ουσία – κι ας μην αποφέρει τα χρήματα που θα ήθελε.

Η επαγγελματική απογοήτευση είναι ζήτημα δημόσιας υγείας

Η Βάσω, 59 ετών, εκπαιδευτικός στο Άργος, αγαπά τη δουλειά της. "Είναι το μεράκι μου. Αλλά πια δεν ξέρω πού τελειώνει το πάθος και πού αρχίζει η εξουθένωση", λέει.

Η εργασιακή εξάντληση δεν είναι ατομικό φαινόμενο. Επιδρά στην κοινωνική συνοχή, την ψυχική υγεία και την καθημερινή ζωή εκατομμυρίων πολιτών. Στην Αργολίδα, σε κάθε πόλη, σε κάθε επάγγελμα, το φαινόμενο είναι παρόν.

Όπως λέει η Ντίνα, 50 ετών, υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ: "Όταν ξεκινάει η βδομάδα και σκέφτεσαι μόνο πότε θα τελειώσει, κάτι δεν πάει καλά".

Η Αργολίδα έχει ανθρώπους με φιλότιμο. Με πείσμα. Με όρεξη για δουλειά. Όμως αυτό δεν φτάνει. Οι εργαζόμενοι δεν ζητούν μόνο χρήματα. Ζητούν σεβασμό, ασφάλεια και αξιοπρέπεια.

Γιατί το ψωμί της δουλειάς έχει αξία μόνο όταν συνοδεύεται από ελπίδα».

Η «Ενημέρωση Πελοποννήσου» στέκεται περισσότερο στην Ερμιονίδα, και σε άρθρο του ο Συμεών Καϊμασίδης (Ηλεκτρολόγος/Μηχανικός ΤΕ, μέλος Ομοσπονδίας επιχειρηματιών τουριστικών καταλυμάτων Πελοποννήσου), μιλάει για «το φειδωλό καλοκαίρι», αναφέροντας ότι πρέπει κάποιοι να μείνουν «δυνατοί»… Αναλυτικά:

«Κι αν οι αστερισμοί στον νυχτερινό ουράνιο θόλο της Ερμιονίδας εναρμονίστηκαν στις αέναες ταγές του σύμπαντος, με την Μεγάλη Άρκτο να ευ διακρίνεται βορειοδυτικά, την Κασσιόπη βορειοανατολικά και στο κέντρο τους ο Πολικός Αστέρας της Μικρής Άρκτου, επικυρώνοντας έτσι την έναρξη της Θερινής περιόδου, δεν εξυπακούεται όμως το ίδιο και για εμάς τους βιοπαλαιστές του Τουρισμού!

Το καλοκαίρι και επίσημα έχει μπει, με τις προκρατήσεις, όμως να δείχνουν ότι θα είναι άνυδρο από επισκεψιμότητα!

Ζήτηση προς το παρόν μόνο για τις πολυπόθητες ημέρες του Δεκαπενταύγουστου και κάποια επιμηκυμένα Σαββατοκύριακα. Οι καθημερινές στα αζήτητα, εκτός από ολίγους εξ ανάγκης επισκέπτες λόγω εργασίας. Τα ζευγάρια εξακολουθούν να κυριαρχούν έναντι στις παθογενείς μικρομεσαίου βαλαντίου οικογένειες!

Οι οικογενειακές διακοπές, για τους ολίγων οβολών έχοντες, παραμένει και θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμα, όπως φαίνεται από την καλπάζουσα ακρίβεια, άπιαστο όνειρο θερινής νυκτός!

Ο μέσος επισκέπτης πλέον προσαρμόζει τις επιλογές του καταλύματος σύμφωνα με το πενιχρό του πορτοφόλι, δλδ το πιο φθηνό του φθηνού, χωρίς πολλές παροχές, για έναν ύπνο το θέλω βρε αδερφέ, όπως μας λένε από το τηλέφωνο.

Σε γάγγραινα εξελίσσεται η ραγδαία εξάπλωση ενοικίασης καταλυμάτων τύπου Airbnb, τόσο στα μικρά τουριστικά καταλύματα όσο και στα μικρομεσαία ξενοδοχεία πλέον. Οι ιθύνοντες δεν το υπολόγισαν σωστά ή αποσκοπούν στην εξαθλίωση του κλάδου μας δίνοντας μας την χαριστική βολή εν μέσω οικονομικής δύσπνοιας.

Κατά την ταπεινή μου υποκειμενική άποψη έπρεπε να επιτρέπουν στους ιδιοκτήτες ακινήτων να τα νοικιάζουν βραχυπρόθεσμα, σε μη κορεσμένες τουριστικές περιοχές και όχι σε αναπτυγμένες τουριστικές περιοχές με πληθώρα νομίμως πιστοποιημένα καταλύματα έχοντας σωρηδόν υποχρεώσεις έναντι του νόμου, οι οποίες παραγοντοποιούν τα ήδη αυξημένα έξοδα λειτουργίας !

Σε κατάσταση αναμονής προβλέπεται η φετινή τουριστική χρονιά καθότι η φειδωλότητα και η κράτηση της τελευταίας στιγμής, όχι μόνο κρατούν καλά και αυτή την χρονιά αλλά φαίνεται να καθιδρύονται πλέον ως η μελλοντική κανονικότητα αυτουνού του τόσο ευμετάβλητου και συνάμα ευπαθούς προϊόντος που ονομάζεται Τουρισμός !

Καλή Τουριστική χρονιά να έχουμε και όποιος αντέξει πλέον!

Ἔρρωσο!».