Πριν στεγνώσει το μελάνι

Πολλές φορές την κακή και αρνητική συμπεριφορά σε αγωνιστικούς χώρους την προκαλούν και… υποστηρικτές ομάδων από τους οποίους περιμένεις να εκδηλώσουν την όποια ενέργειά τους με… καθυστέρηση και «φιλτράροντας», θα πω εγώ, ακόμα και ενδεχόμενη οργή τους, που στη προκειμένη περίπτωση δεν βρέθηκε λόγος για να υπάρχει. Και αναφέρω τις λέξεις «καθυστέρηση» και «φιλτράρισμα», καθώς μιλάμε για τους… όψιμους φίλους κάποιου συλλόγου, που δεν περιμένεις να κινηθούν στα… μουλωχτά και να την «πέσουν» για παράδειγμα σ’ αυτούς που προσπάθησαν να… μοιράσουν το «καρπούζι» στη μέση.

Εγώ που είμαι και πονόψυχος, να δεχτώ, όπως και οι τελευταίοι είπαν, ότι έγιναν λάθη. Και να φανταστεί κάποιος ότι ο… οργισμένος είδε τη μεγάλη του αγάπη – μόνο γι’ αυτό το συναίσθημα θα έκανε τα πάντα, αλλά και εκεί υπάρχει όριο – να φτάνει σε σπουδαία εκτός έδρας επιτυχία, με δραματικό τρόπο, αλλά δε θέλησε να ασχοληθεί με τους πανηγυρισμούς, την ώρα που όλοι αλληλοσυγχαίρονταν.

Όπως μου μετέφερε «πουλάκι» που πετούσε πάνω από γήπεδο την ώρα της κακοκαιρίας, ψάχνοντας να βρει μέρος για να προστατευτεί, είδε έναν από τους λεγόμενους… όψιμους υποστηρικτές να βγάζει «κεραυνούς». Τη στιγμή που… άμεσοι πρωταγωνιστές της νικήτριας ομάδας, μιλούσαν με τους διαιτητές, κάνοντας και κάποια παράπονα, έφτασε κοντά τους ένας καλοντυμένος κύριος – μπορεί να έχει και αυτός σχέση με τον σύλλογο, δεν γνωρίζω περισσότερα – και από τα… πλάγια – σας είπα πήγε στα… μουλωχτά – έκανε λεκτική επίθεση, το λεγόμενο «ντου», ή αλλιώς... μπούλινγκ, στους ανθρώπους με τα… γκρι, έχοντας αφήσει τις κερκίδες. Οι τελευταίοι ήρθαν σε δύσκολη θέση, ο ένας παραδέχτηκε, ίσως και για να τον αποφύγει, ότι έκανε λάθη, αλλά και για τους δυο αντιπάλους.

Βλέπετε, ο «πρωταγωνιστής» μας είχε πάρει και αυτό το ύφος των… χιλίων καρδιναλίων, με τα χέρια στις τσέπες, σαν να έλεγε στους… απέναντί του, «ξέρετε ποιος είμαι εγώ;». Μετά άρχισε να δείχνει με το δάχτυλό του, με οργισμένο ύφος και λόγο. Ίσως να νόμιζε ότι έδινε… παράσταση στο θέατρο της Επιδαύρου. Σ’ αυτή την… κακόγουστη παράσταση, έριξαν, μάλιστα… αυλαία άμεσα, οι «δικοί» του, όπως μου είπε το «πουλάκι». Στην αρχή προσπάθησαν να παίξουν και αυτοί «άμυνα» μαζί του, αλλά τελικά τον έβγαλαν… σηκωτό από το γήπεδο, αφού οι προσπάθειές τους για να τον ηρεμήσουν, φαινόταν πως πήγαιναν στον «βρόντο». Οι «δικοί» του λειτούργησαν περισσότερο… όψιμα στη συμπεριφορά τους, έχοντας, μάλλον και τη σχετική χάρη γι’ αυτό.

Το κακό σ’ αυτή τη χώρα, είναι ότι βλέπεις σε τέτοιες καταστάσεις να «μπλέκουν» κάποιοι που φοράνε το «κοστούμι» – που μπορεί να αποδειχτεί και «μανδύας» – του καλού πολίτη που μάχεται. Οι ίδιοι μπορεί την επόμενη ημέρα να μιλάνε για το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει καλή συμπεριφορά στους αγωνιστικούς χώρους και σεβασμός προς όλους.

Θα μου πεις ότι αυτά γίνονται σε γήπεδα. Δεν αμφιβάλλω, έχουν δει και μένα τα ματάκια μου. Μπορώ να σας πω ότι και εγώ έχω φωνάξει υποστηρικτικά, αλλά μέχρι εκεί, αυτό δεν είναι μεμπτό. Αλλού είναι η ένσταση. Όπως για παράδειγμα δεν αρμόζουν σε πολιτισμένο χώρο τα υβριστικά συνθήματα, περιμένεις την αρμόζουσα συμπεριφορά από ώριμους ανθρώπους, που δεν είναι απλά φίλαθλοι (άντε να πω οπαδοί που και εκεί υπάρχει όριο) και μπορεί για παράδειγμα να ασχολούνται με τα κοινά και τον δημόσιο βίο, με τη διαπαιδαγώγηση παιδιών, με την υγεία πιτσιρικάδων. Από σένα περιμένω, κύριε, να κάνεις τη διαφορά και να δώσεις το σωστό παράδειγμα, από σένα που πολλοί σ' έχουν… κορώνα στο κεφάλι τους. Και όχι να αποκαλύπτεις δημόσια την… άκρη – λεκτικά ομιλώντας – της γλώσσας σου! Και στο αναφέρω αυτό, διότι το παραπάνω περιστατικό έγινε, μάλιστα, μπροστά σε παιδιά, που είχαν μείνει αποσβολωμένα με τις εικόνες…

Συγχύστηκα κυριακάτικα με όσα έμαθα με δυο τηλέφωνα που έκανα το πρωί, αλλά «πριν στεγνώσει το μελάνι», ήθελα να τα… καυτηριάσω. Νομίζουν κάποιοι, ειδικά στα μέρη μας, ότι είναι στο «απυρόβλητο», και δεν τους ακουμπάει κανείς, αφού η κριτική είναι άγνωστη λέξη γι’ αυτούς. Όταν ασκείς επιρροή, ασκείς εξουσία και έχεις δημόσιο λόγο, οφείλεις εσύ πρώτος να δείχνεις τον σωστό δρόμο. Εάν ήταν η πρώτη φορά που το έπραξες, οφείλεις να μη το ξανακάνεις, εάν όχι, κοίτα να βρεις τη... φώτηση και να διορθωθείς.

Και να θυμάστε κάτι, ο πραγματικός χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται όταν είναι στα… πάνω του, αλλά και όταν βρίσκεται στα... κάτω του. Επίσης, πολλοί... πέφτουν στην «παγίδα» να κρίνουν καταστάσεις από... ψηλά, χωρίς να γνωρίζουν από... μέσα τι πραγματικά έχει συμβεί και τι έχει αποφασιστεί. Αυτά... Όπως είπε και ο Πυθαγόρας... «Εν οργή μήτε τι λέγειν μήτε πράσσειν». Ακόμα και εάν δικαιολογημένα βγάζεις μέσα σου... αστραπές.