Login to your account

Username *
Password *
Remember Me

Create an account

Fields marked with an asterisk (*) are required.
Name *
Username *
Password *
Verify password *
Email *
Verify email *
Captcha *
Reload Captcha

Στον ΚΩΣΤΑ ΠΕΛΕΚΑΝΟ

Το 1981 σε ηλικία μόλις εννιά ετών, επελέγη από την Αλίκη Βουγιουκλάκη, μέσα από χιλιάδες παιδιά, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη θεατρική παράσταση-μιούζικαλ «Άννυ», που ανέβηκε στο «Κηποθέατρο Αλίκη» το καλοκαίρι του ίδιου έτους…

Ο λόγος για την Άριελ Κωνσταντινίδη, ένα λαμπερό και χαρισματικό κορίτσι, που όλα αυτά τα χρόνια μας έχει χαρίσει απλόχερα ξεχωριστές στιγμές με το αστείρευτο ταλέντο της, τόσο στο θέατρο, όσο και στην τηλεόραση αλλά κιαι στον κινηματογράφο.

Η πάντα χαμογελαστή και γλυκιά Άριελ, που ποτέ δεν άφησε το παιδί να χαθεί από μέσα της, μίλησε στην ιστοσελίδα «politisargolidas.gr», για τα μελλοντικά της επαγγελματικά σχέδια, για το πόσο της έχει λείψει η επικοινωνία με το κοινό, για τη σεξουαλική κακοποίηση που δέχθηκε κατ’ επανάληψη στα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής της διαδρομής, για τη σχέση της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ενώ έδωσε και τη δική της συμβουλή στα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το θέατρο.

-Άριελ, έχεις ένα ξεχωριστό και ασυνήθιστο όνομα. Πώς το επέλεξαν οι γονείς σου; Σου αρέσει;

«Το Άριελ είναι ένα υπέροχο όνομα. Ασυνήθιστο για την Ελλάδα, όχι όμως για το εξωτερικό. Σε άλλες χώρες βαφτίζουν έτσι πολλά παιδιά, κορίτσια και αγόρια. Είναι εβραϊκό με πολλές αναφορές στη Βίβλο και σημαίνει "λιοντάρι του Θεού". Έχει μέσα το "ελ", ότι χρειάζεται μία ελληνίδα, έχει τον ήλιο, και τον Θεό της Ελλάδας. Υπάρχει ο Αρχάγγελος Αριηλ επίσης.

Με βάφτισαν όταν ήμουν περίπου έξι χρονών, στον Άγιο Αλέξανδρο στο Παλαιό Φάληρο. Οι γονείς μου ήθελαν να με βαφτίσουν σε μια ηλικία που θα έχω… άποψη για το όνομα μου. Επειδή και τα δύο μου ονόματα (Άριελ και Μπελίνα) ήταν ασυνήθιστα, οι γονείς μου επιχειρούσαν να δουν πως θα το αποδεχθεί η εκκλησία.

Η αλήθεια είναι ότι άργησα να συμφιλιωθώ και να αποδεχθώ το όνομα μου. Οι συμμαθητές μου στην τάξη το τόνιζαν στη… λήγουσα, όπως το γνωστό απορρυπαντικό, και αυτό με πείραζε. Τελικά είναι όμως ένα υπέροχο όνομα. Έχω βρει στοιχεία για το όνομα μου που μου προσδίδουν αρκετά χαρακτηριστικά που τα θέλω και τα ασπάζομαι…».

-Το 1981 σε ηλικία μόλις εννιά ετών σε επιλέγει μέσα από χιλιάδες παιδιά η Αλίκη Βουγιουκλάκη για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη θεατρική παράσταση-μιούζικαλ «Άννυ»…

«Θυμάμαι τον εαυτό μου 4-5 χρονών να μου αρέσει ο χώρος του θεάτρου και του θεάματος. Έκανα διάφορα σκετσάκια μέσα στο σπίτι. Πηγή έμπνευσης μπορεί να ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η Ραφαέλα Καρρά, ο Θέμης Ανδρεάδης, τηλεοπτικές σειρές και οτιδήποτε με έκανε εμένα να περνάω καλά. Αυτό είδα ότι διασκεδάζει και τους γονείς μου. Ήταν και μία… αναγκαιότητα για να υπάρχει χαρά μέσα στο σπίτι.

Η Αλίκη με είδε πρώτη φορά στο έργο «πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα» που με είχε πάει ο σκηνοθέτης ο Καραγιάννης για να συμμετάσχω. Μετά στην ακρόαση η μητέρα μου δεν ήθελε να πάω. Μ’ έψαχνε και η Μαριάννα Τόλη καθώς είχε προηγηθεί μια συνεργασία στο έργο "Μαίρη Πόπινς" και ήξερε ότι τραγουδάω και χορεύω πάνω στη σκηνή.

Η ακρόαση κράτησε τρεις μήνες, μέχρι να καταλήξουν στην 7άδα. Ήταν χιλιάδες τα παιδιά. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…».

-Τι έχεις να θυμάσαι από την Αλίκη; Σου είχε δώσει κάποια συμβουλή;

«Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν μία λαμπερή και ισχυρή προσωπικότητα, πολύ φιλική και "ζεστή". Σαν άνθρωπος όμως αρκετά θλιμμένη, με την έννοια ότι είχε πάρει μία απόφαση να χτίσει τον μύθο της με πολλές θυσίες. Δεν είναι εύκολο να διατηρήσεις τον μύθο σου μέσα στα χρόνια. Οι ανασφάλειες είναι πάρα πολλές.

Η διαδρομή όμως της Αλίκης στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Θα έλεγα ότι "έφυγε" όπως ήθελε να τη θυμάται ο κόσμος που την λάτρεψε. Πετυχημένη, λαμπερή, όμορφη και νέα.

Όσο για τις συμβουλές της προς εμένα, ναι, πάντα είχε κάτι να μου πει. Θα έλεγα πως ήταν η… μαμά μου και εγώ το κοριτσάκι της που ήθελε να με συμβουλεύει και να με καθοδηγεί σωστά. Την θυμάμαι πάντα με αγάπη και πολύ τρυφερά συναισθήματα».

-Μπήκες από πολύ μικρή σε έναν χώρο δύσκολο και απαιτητικό. Πώς το βίωσες όλο αυτό;

«Εκείνα τα χρόνια ήμουν και μοντέλο, κάνοντας πολλά διαφημιστικά και φωτογραφίσεις. Έπρεπε από πολύ μικρή να είμαι επαγγελματίας. Ήταν πολύ α απαιτητικό όλο αυτό. Είναι όμως θα έλεγα ανάρμοστο να φέρεται επαγγελματικά ένα παιδί και μάλιστα σε μία τόσο τρυφερή ηλικία.

Ήμουν ένα πειθαρχημένο παιδί πάνω στη σκηνή. Στο οικογενειακό μου περιβάλλον δεν υπήρχαν δυστυχώς ουσιαστικά όρια και μου άρεσε που σε έναν άλλον χώρο είχα εγώ συνέπεια και ήμουν πειθαρχημένη. Έπρεπε να είμαι».

-Έχασες κάτι από την παιδική σου αθωότητα, ασχολούμενη από τόσο μικρή με το θέατρο;

«Όχι, δεν νομίζω ότι έχασα την αθωότητα μου. Ίσα-ίσα πιστεύω ότι την έχω ακόμα μέσα μου. Κρατάω αυτή την αγνότητα. Δεν διαβρώθηκα, παρά τα άσχημα και βάρβαρα που είδα και βίωσα αυτά τα χρόνια μέσα στο χώρο αυτόν. Αυτό όμως έχει να κάνει με ένα βαθύτερο στοιχείο δικό μου, που αναζητά το φως, την αλήθεια, τη Θεϊκή πνοή σε ότι υπάρχει».

-Έχεις μιλήσει ανοιχτά για σεξουαλική κακοποίηση που δέχθηκες στο θέατρο και μάλιστα στην παιδική σου τρυφερή ηλικία. Τι σου έχει αφήσει αυτή η κακοποιητική συμπεριφορά;

«Τραύμα που δυστυχώς μένει πάντα ανοιχτό. Κάθε μέρα γινόταν η κακοποίηση. Με ένα φιλί το οποίο δεν ήταν ένα απλό φιλί, σκηνικό φιλί δύο συνεργατών και ηθοποιών. Μόνο ένας συνάδελφός μου το ήξερε, ο οποίος μετά από κάποια στιγμή, με έβλεπε να μπαίνω στα παρασκήνια με κλάματα.

Υπάρχει όμως και ένα πρωτογενές τραύμα που έρχεται από τη συμπεριφορά μέσα στο σπίτι. Μπορεί να μην αφορά το σεξουαλικό, έχει όμως να κάνει με λεκτική βία και κακοποιητική συμπεριφορά. Δυστυχώς αυτό έρχεται επαναληπτικά μετά. Τα όσα τραυματικά βίωσα στον χώρο με είχαν κάνει να σκεφτώ εάν αξίζει να συνεχίσω στη δουλειά αυτή και κατά πόσο θα μπορέσω να ανταπεξέλθω. Δεν ήταν εύκολο, ξεκινώντας και από τόσο μικρή, να θέσω τα δικά μου όρια. Συνάντησα πολλές δυσκολίες».

-Τι θα συμβούλευες ένα μικρό παιδί που θα ερχόταν τώρα και θα σου ελεγε ότι θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο;

«Σαν θεατρικό παιχνίδι θα του έλεγα φυσικά και να ασχοληθεί. Είναι μία πάρα πολύ καλή ψυχοθεραπεία. Ένα παιδί μπορεί να βγάλει πάρα πολύ ωραία και άφοβα τα συναισθήματα του μέσα από το θεατρικό παιχνίδι.

Επαγγελματικά όμως, θα το ρωτούσα "Γιατί αγάπη μου; Για ποιον λόγο;". Εάν μου έλεγε ότι με αυτό χαίρεται η μαμά μου ή ο μπαμπάς μου, που το πιθανότερο για ένα παιδί είναι αυτό, καθώς θεωρεί πως έτσι θα κερδίσει ακόμη περισσότερο την αποδοχή των γονιών του, θα του έλεγα να το σκεφτεί καλά. Θα του ζητούσα να αναλογιστεί εάν αυτό το γεμίζει συναισθηματικά, το αγαπάει και πραγματικά το θέλει. Θα του τόνιζα όμως παράλληλα ότι είναι λάθος να ασχοληθεί επαγγελματικά από τόσο μικρή ηλικία».

-Αξιοκρατία στον καλλιτεχνικό χώρο υπάρχει;

«Όχι δεν υπάρχει στις τέχνες, γιατί απλά δεν υπάρχει… ταλεντόμετρο. Δε νομίζω όμως ότι υπάρχει αξιοκρατία και σε κάποιο επάγγελμα. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που δεν αξίζουν τόσο πολύ, αλλά ίσως είναι πιο τολμηροί πιο αποφασιστικοί. Εάν για να προχωρήσεις κάνεις όμως υποχωρήσεις που δεν της θες αλλά της κάνεις μόνο και μόνο για να ανέβεις, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Το σημαντικό είναι να είσαι εσύ καλά με τη συνείδηση σου. Να κοιμάσαι καλά το βράδυ. Αν δεν κοιμάσαι καλά το βράδυ, τότε είσαι δυστυχισμένος σε όποιο αξίωμα κι’ αν έχεις φτάσει. Οπότε κάτι άλλο έχεις εξυπηρετήσει…».

-Άριελ, μας έχεις λείψει από το θέατρο και την τηλεόραση. Θα σε δούμε κάπου σύντομα;

«Ήθελα να κάνω οικογένεια, ήθελα να αφοσιωθώ αποκλειστικά σε αυτό. Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα επανέλθω και θα κάνω πράγματα που θα με γεμίζουν και θα μου δίνουν χαρά. Οι τέχνες γενικότερα είναι μέσα στην καρδιά μου. Είναι στη ζωή μου και με άλλους τρόπους. Όμως μου έχει λείψει η επικοινωνία και αυτή η αμεσότητα με το κοινό.

Μπορεί να απέχω τα τελευταία χρόνια, όμως ο κόσμος ακόμη με θυμάται. Είτε ως παρουσία από το θέατρο και την τηλεόραση, είτε από τις μεταγλωττίσεις που έκανα στα παιδικά στις ηρωίδες του Ντίζνεϊ. Είναι πολύ ωραίο να έρχονται παιδιά και γονείς και να σου λένε πόσο τους γαληνεύεις μέσα από τα παιδικά αυτά.

Ο κόσμος είναι πολύ γλυκός και με θυμάται πάντα με αγάπη. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό. Τώρα με τα δίδυμα στο σπίτι δεν είναι εύκολο να λείπω τα ωράρια που λειτουργούν τα θέατρα, όμως με κάποιον τρόπο θεωρώ ότι πολύ σύντομα θα έχω κάτι με χαρά να ανακοινώσω».

-Μεγαλώνεις μόνη σου τα δίδυμα. Πόσο εύκολο είναι να το συνδυάσεις με την επιστροφή σου στο θέατρο;

«Τα αγόρια μου είναι ήδη έξι χρονών και είναι ικανοποιημένα από την παρουσία της μαμάς στο σπίτι. Κυρίως ως συναίσθημα. Εάν δεν είχα αυτά τα συναισθήματα ότι αφοσιώνομαι στα μωρά μου, δεν θα ήθελα να κάνω οικογένεια. Ήξερα πολύ καλά ότι δεν παίζει τόσο ρόλο η φυσική παρουσία, όσο η ανιδιοτελής αγάπη. Όλος ο κόσμος είναι για εμένα αυτά τα μωρά. Ποτέ δεν ένιωσα το "μαμά μη φύγεις, που θα πας, μείνε εδώ". Οπότε πιστεύω πως αν προκύψει κάποια δουλειά, δεν θα υπάρχει πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι».

-Άριελ εσύ βρήκες τη δύναμη και έφυγες από έναν γάμο παρ’ ότι τα δίδυμα σου ήταν σε πολύ μικρή ηλικία. Υπάρχουν μαμάδες που βιώνουν ανάλογα προβλήματα σε έναν γάμο αλλά δεν έχουν τη δύναμη να βάλουν ένα τέλος. Τι θα έλεγες σε αυτές τις μαμάδες;

«Το πιο απλό που μπορώ να πω είναι η κάθε μαμά να κοιτάξει το παιδί της στα μάτια και να σκεφτεί ότι το παιδί της θα ήθελε να είναι περήφανο για εκείνη. Να κάνει πράγματα που θα την θαυμάζει. Να μην κάνει συμβιβασμούς για τίποτα και για κανέναν. Κανένας έρωτας εάν είναι εις βάρος του εαυτού σου δεν περιέχει την αγάπη.

Φαντάσου την κόρη σου να σου έλεγε ότι αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με τον άνδρα της. Τι θα της έλεγες; Κάθισε σε μια κατάσταση που δεν οδηγεί πουθενά και σε κάνει δυστυχισμένη;».

-Πώς τοποθετείσαι στο ζήτημα που έχουν θέσει οι καλλιτέχνες, με κεντρικό αίτημα την απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος, που όπως υποστηρίζουν επιχειρεί να υποβαθμίσει τα πτυχία των ηθοποιών και των ανθρώπων των τεχνών;

«Αυτό είναι μια ιστορία πάρα, πάρα πολλών χρόνων. Με τις απεργίες δεν συμφωνώ. Το να πάμε στο Σύνταγμα και να φωνάξουμε, βλέπουμε και με όσα περάσαμε τα τελευταία δέκα χρόνια με τα μνημόνια, δεν οδηγεί κάπου. Οπότε δεν καταλαβαίνω και το σκεπτικό των θεάτρων ως αντίδραση να μη βάζουν κόσμο μέσα.

Η λύση είναι θεωρώ σε πολλά επίπεδα. Φυσικά και όλοι οι καλλιτέχνες πρέπει να αναγνωριστούν ως κάτοχοι διπλώματος μιας ανώτερης ή ανώτατης σχολής. Όπως ακριβώς είναι στο εξωτερικό. Τα πτυχία εκεί είναι πανεπιστημιακοί τίτλοι. Εμείς πρέπει σαν καλλιτέχνες να συγκροτηθούμε, να κατανοήσουμε ότι είμαστε σημαντικοί. Δε μας κάνει ένα χαρτί σημαντικούς.

Είμαστε σημαντικοί, χρειαζόμαστε όμως και το αποτύπωμα στο κράτος. Από το 1981 και μετά έχουμε δεχθεί μεγάλη υποτίμηση. Με την υπάρχουσα κατάσταση δεν μπορείς να κάνεις ούτε ένα μεταπτυχιακό. Καλό θα ήταν να μην χωριζόμαστε σε παρατάξεις σε τέτοια ζητήματα. Υποτιμούμαι τους ίδιους μας τους εαυτούς. Το όλο ζήτημα θέλει σοβαρότητα και σαφώς όχι πυροτεχνήματα προεκλογικά…».

Πηγές φωτογραφιών: Facebook Άριελ Κωνσταντινίδη (Ariel Belina)/vintagegreece (instagram)

Ακόμα μία παράσταση θα ανεβάσει ο «Θεατρικός Όμιλος Ερμιονίδας», καθώς θα παρουσιάσει το Σάββατο (08/10, 20:00) στο κοινό του Ναυπλίου τη νέα θεατρική του παραγωγή «Ο Πειρασμός», σε διασκευή της ομώνυμης κωμωδίας του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε μία μοναδική θεατρική βραδιά, σε συνδιοργάνωση με τον ΔΟΠΠΑΤ Δήμου Ναυπλιέων και με ελεύθερη είσοδο. Η παράσταση θα... ανέβει στο Θέατρο «Τριανον» στην Πλατεία Συντάγματος.  

Υπενθυμίζεται ότι ήταν θερμή η υποδοχή του κοινού στην παράσταση τον περασμένο Ιούνιο, όταν το έργο ανέβηκε ως προφεστιβαλικό στο 9ο Φεστιβάλ Θεάτρου «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα». Ακολούθησαν, στον πολύχώρο «Artiki» στο Κρανίδι, τρεις φθινοπωρινές έκτακτες παραστάσεις, που εντάσσονταν ως μετα-φεστιβαλικές του 9ου Φεστιβάλ Θεάτρου «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα» που ολοκληρώθηκε την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας αναφέρει:

Ο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣTO NAYΠΛIO TH NEA ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗ «Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ» ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΕ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟ Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΑΥΠΛΙΕΩΝ

Το Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022, ώρα 8.00μ.μ. στο Θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ, Πλατεία Συντάγματος
Είσοδος Ελεύθερη.

Κρατήσεις με σειρά προτεραιότητας στο τηλέφωνο: 698 698 2224.

O Θεατρικός Ομίλος Ερμιονίδας παρουσιάζει στο κοινό του Ναυπλίου τη νέα θεατρική του παραγωγή «Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ», σε διασκευή της ομώνυμης κωμωδίας του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε μία μοναδική θεατρική βραδιά, σε συνδιοργάνωση με το Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. Δήμου Ναυπλιέων και με Ελεύθερη Είσοδο.

Το έργο πρωτο-παρουσιάστηκε το περσινό καλοκαίρι στο 9ο Φεστιβάλ Θεάτρου «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα», όπου και απέσπασε εγκωμιαστικά σχόλια και τη θερμή υποδοχή του κοινού.
Η παρουσία του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας για ακόμα μια φορά στο Ναύπλιο, με το οποίο τον συνδέουν ισχυροί μακροχρόνιοι δεσμοί, έχει ως στόχο την εγγύτερη προσέγγιση του Αργολικού κοινού μέσω της προσφοράς καλού και ποιοτικού θεάτρου, που βρίσκεται στην καρδιά της δημιουργικής του παραγωγής.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. του Δήμου Ναυπλιέων για τη διαχρονική υποστήριξη και την έμπρακτη αναγνώριση του έργου μας. Θερμές ευχαριστίες επίσης προς το Σ.ΦΙ.Π. ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΙΛΩΝ ΠΟΡΤΟΧΕΛΙΟΥ για τη διαρκή παρουσία του στο πλευρό μας ως «Μέγας Αρωγός», την EDF RENEWABLES AIΟΛΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΔΙΔΥΜΩΝ για την τακτική της στήριξη, καθώς επίσης τους φίλους χορηγούς μας από το Ναύπλιο -το τουριστικό γραφείο ZAFIRIS TOURS, το κατάστημα OIKOSHMO ΠΟΡΤΟ ΧΕΛΙ-ΝΑΥΠΛΙΟ, το αρτοποιείο ΑΛΕΥΡΙ & ΖΑΧΑΡΗ και το COPY POINΤ- για την πολύτιμη συνεισφορά και συμβολή τους στην υλοποίηση της μεταφοράς της παράστασης.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ι. Σίδερης
Eπιμέλεια Σκηνικού & Κοστουμιών: Δημήτρης Ι. Σίδερης
Moυσική Επιμέλεια: Μαρία Οικονομάκου
Φωτισμοί: Ίων Ξυπολιάς

ΔΙΑΝΟΜΗ:
Μενέλαος Γεωργιάδης: Κώστας Πεντεδέκας, Κλειώ Γεωργιάδου: Αργυρoύλα Μέξη, Αγγέλα Παπαστάμου: Bίκυ Παπάζογλου, Νίκος Παπαστάμος: Aντώνης Αντωνόπουλος, Πολυξένη Δρογκά: Νάντια Κωστελένου, Γεώργιος Δρογκάς: Παντελής Τόδωρης, Κρίτων Γεωργιάδης: Γιάννης Καϊμασίδης, Καλλιόπη, Πειρασμός: Mαρία Παπαϊωάννου, Κοσμάς: Αρτέμης Αϊβαλιώτης, Μήτσος: Aναστάσης Φουέντες, Θεοδώρα: Κική Πέλλα

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΠΕΙΡΑΣΜΟ» ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Πειρασμός πρωτοπαίχτηκε στην Αθήνα πριν από εκατόν δώδεκα χρόνια, στις 10 Ιουλίου του 1910, στο θέατρο «Βαριετέ», από τον θίασο της Κυβέλης. Αλλά όχι με το όνομα του συγγραφέα του. Ο Αιμίλιος Χουρμούζιος γράφει σχετικά:

«Οι θεαταί της βραδυάς εκείνης επήγαιναν στο συμπαθητικό θεατράκι, εκεί κοντά στο σημερινό Χρηματιστήριο, για να ιδούν το διαφημισμένο έργο ενός κάποιου κυρίου Fremd με αρχικό ένα σύμφωνο G., αγνώστου ξένου θεατρικού συγγραφέως, που εχρησίμευε για την περίσταση ως προσωπείο του Γρηγορίου Ξενοπούλου ή, καλύτερα, ως … μετάφραση στα γερμανικά του ονόματος του Έλληνος συγγραφέως. Δεν μπορώ να γνωρίζω, ή μάλλον κάτι ημπορώ να γνωρίζω, από το χρονικό της ελληνικής πνευματικής ζωής, για την ξενομανία των παλαιών Αθηναίων που, θρεμμένοι με το γαλλικό ιδίως βουλεβάρτο, δεν έβλεπαν με πολλήν εμπιστοσύνη τους εγχώριους θεατρικούς συγγραφείς. Ο Ξενόπουλος ένοιωσε τον πειρασμό, όπως άλλωστε και άλλοι πριν απ’ αυτόν, να παίξουν λιγάκι με τον παλαιόν, τον αφελή και συμπαθητικόν αθηναϊκόν σνομπισμόν. Η κωμωδία εθριάμβευσεν από την πρώτη της νύκτα. Και μετά οκτώ ημέρες, το γερμανικόν ψευδώνυμον αντικαθίστατο με το ελληνικόν όνομα του συγγραφέως της, και ο τίτλος της κωμωδίας έγινεν ο θρυλικός Πειρασμός. Ο Ξενόπουλος δεν ήτο πια υποχρεωμένος να καταφεύγει σε ψευδώνυμα. Η ξενομανία, τουλάχιστον ως προς αυτόν, είχε νικηθή. Είχε κατακτήσει την ελληνική σκηνή και οι ομότεχνοί του, αν είχαν κάτι για να παραπονεθούν, δεν ήτο πλέον η ξενομανία του ελληνικού κοινού, αλλά μάλλον η… ξενοπουλομανία του».

Υπόθεση του έργου

Η Καλλιόπη, μια νεαρή καμαριέρα, αναστατώνει τη ζωή της μεγαλοαστικής οικογένειας Γεωργιάδη. Έναν Απρίλη, μπαίνει στα σπίτια τους και στις ζωές τους και παρασύρει στον πειρασμό και στην απιστία όλα τα αρσενικά της οικογένειας και όχι μόνο. Ένα έργο για τον πειρασμό της σάρκας και την αντρική απιστία. Ένα έργο για το παιχνίδι του έρωτα και τη δοκιμασία των συζυγικών σχέσεων, όπου νικητής βγαίνει η αγάπη. Και ο Πειρασμός, που ξεκινά μια καινούργια ζωή.

Μα κι ένα έργο με πολιτική χροιά, για τους φτωχούς και τους πλούσιους, γι’ αυτούς «που το ’χει η μοίρα τους να δουλεύουν για τον κόσμο» και την ομορφιά της αλληλεγγύης.

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, εξαιρετικός ψυχογράφος, δίχως να ηθικολογεί, ανατέμνει όλες τις πλευρές των πολλαπλών ερωτικών τριγώνων του: αυτήν της πέτρας του σκανδάλου, αυτήν του άντρα που υποκύπτει μοιραία και αυτήν -γυναίκας ή άντρα- που υποφέρει από την προδοσία που γεννά η απιστία. Οι ήρωες γίνονται θύτες και θύματα, αλλάζουν ρόλους, ευτυχούν, δυστυχούν, κλαίνε, γελάνε, αγαπούν, μισούν, συγχωρούν, προδίδουν και προδίδονται, διεκδικούν ή παραιτούνται, υποτάσσονται στη μοίρα τους ή την προκαλούν, μα κανείς δε λέει όχι στο υπέροχο παιχνίδι του έρωτα. Κανείς. Αν το έργο εξακολουθεί να παίζεται ως τις μέρες μας, είναι γιατί συγκεντρώνει πολλές θεατρικές αρετές: ζωηρό διάλογο, πειστικούς ανθρώπινους τύπους, στέρεη πλοκή, έξυπνα σκηνικά ευρήματα, σίγουρη αίσθηση του κωμικού, οξεία κοινωνική παρατήρηση.

Δημήτρης Ι. Σίδερης, Ιούνιος 2022

Υπενθυμίζεται ότι ο «Θεατρικός Όμιλος Ερμιονίδας» έπαιξε και στην Αθήνα, καθώς ανέβασε το Σάββατο (24/09) στις 18:00 στο Θέατρο «Αλκμήνη» την παράσταση «Γυναίκες της ανατροπής» (μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση του αρχαίου δράματος για μια μόνο παράσταση)…

Μια σημαντική στιγμή καταγράφηκε στην καριέρα του σκηνοθέτη Μάνου Αντωνίου, καθώς έγινε γνωστό ότι ανέλαβε τη διεύθυνση της Δραματικής Σχολής Χορού «Ρίτσος».

Ο Μάνος Αντωνίου, ο οποίος κατάγεται από την Ερμιονίδα και συγκεκριμένο από τους Φούρνους, γι’ αυτή την μεγάλη τιμή που του έγινε, πήρε θέση μέσω της προσωπικής του σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:

«Με ιδιαίτερη συγκίνηση αναφέρω πως η Δραματική Σχολή που πρωτοιδρύθηκε το 1972 από τον δάσκαλο, σκηνοθέτη και πνευματικό μου πατέρα Βασίλη Ρίτσο ανασυστάται.
Είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη να αναλαμβάνω τη διεύθυνσή της.

Μαζί με ένα καταξιωμένο και έμπειρο διδακτικό προσωπικό, σε ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο, στην οδό Καπνοκοπτηρίου 9, Αθήνα, πλήρως ανακαινισμένο και με άρτιες εγκαταστάσεις, είμαστε έτοιμοι να καλύψουμε όλες τις προϋποθέσεις για την ολοκληρωμένη εκπαίδευση των σπουδαστών.

Το ταξίδι στη μάθηση και στη μύηση της υποκριτικής ξεκινάει!…

Ποια είναι η Δραματική Σχολή "Ρίτσος"

Το 1972, στην οδό Καπνοκοπτηρίου 9, ο Βασίλης Ρίτσος, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες και πνευματικούς ανθρώπους της Ελλάδας, ιδρύει την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Θεάτρου και από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή αρχίζει να μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του και την πλούσια εμπειρία του. Στο όραμά του στάθηκαν σημαντικοί άνθρωποι του θεάτρου και των τεχνών και αποφοίτησαν εξίσου σημαντικοί, στην πορεία, καλλιτέχνες.

Ο Βασίλης Ρίτσος γεννήθηκε στην Καλαμάτα και τελείωσε ως ηθοποιός τη Σχολή Θεάτρου του Κωστή Μιχαηλίδη.

Υπήρξε χορευτής στο "ελληνικό χορόδραμα" της Ραλλούς Μάνου.

Σπούδασε σκηνοθεσία στη Δραματική Ακαδημία της Ρώμης "SILVIO D’ AMICO".

Εργάσθηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης τόσο στο ελεύθερο όσο και στο κρατικό θέατρο.

Σήμερα, στο ίδιο νεοκλασσικό κτίριο, πλήρως ανακαινισμένο, η Δραματική Σχολή "Ρίτσος" επανιδρύεται, κρατώντας το τιμόνι της διεύθυνσης ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Μάνος Αντωνίου ο οποίος υπήρξε μαθητής του αείμνηστου σκηνοθέτη και δασκάλου της θεατρικής τέχνης, Βασίλη Ρίτσου.

Ως μαθητής του θεατράνθρωπου Βασίλη Ρίτσου και για χρόνια σκηνοθέτη μου, θεωρώ τον ίδιο Η διδαχή του στην υποκριτική, στη σκηνοθεσία και στη διδασκαλία υπήρξε κομβική για την πορεία μου στο θέατρο.

Αισθάνομαι λοιπόν ιδιαίτερη τιμή και συγκίνηση για την επανίδρυση της Δραματικής Σχολή Θεάτρου "Ρίτσος", καθώς και για την ανάληψη το σημαντικού και ιερού πόστου της διεύθυνσής της.

Έχουμε δημουργήσει ένα δίκτυο συνεργατών-καθηγητών που αποτελείται από σημαντικούς καλλιτέχνες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες και επαγγελματίες στο χώρο των παραστατικών τεχνών και όραμά μας είναι να γίνει η σχολή πρότυπο σχολής Δραματικής Τέχνης.

Σκοπός μας είναι η θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση των σπουδαστών στην τέχνη του ηθοποιού, η προετοιμασία τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις ευρείες απαιτήσεις της θεατρικής πραγματικότητας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στον ελληνικό και διεθνή χώρο και φυσικά η πνευματική & φυσική καλλιέργειά τους.

Η ευγένεια, ο σεβασμός, η επιμέλεια, η πειθαρχία και το ήθος είναι απαραίτητα στοιχεία που οφείλει να αποκομίσει ο σπουδαστής αποφοιτώντας από τη Σχολή.

Ως διευθυντής, μέλημά μου δεν είναι η εμπορευματοποίηση της τέχνης, αλλά οι ιδέες, οι αξίες και τα ιδανικά να συμπορευτούν με τη σωστή και εύρυθμη λειτουργία της Σχολής και οι σπουδαστές που θα αποφοιτήσουν να έχουν στη φαρέτρα τους όλα τα απαραίτητα εργαλεία γνώσης και ήθους ώστε να γίνουν σωστοί επαγγελματίες".

Μάνος Αντωνίου – Διεύθυνση Δραματικής Σχολής».

Υπενθυμίζεται ότι ο Μάνος Αντωνίου ήρθε στην Ερμιονίδα το Αύγουστο, όταν σ' έναν μαγευτικό και κατάμεστο χώρο στον Μύλο Κρανιδίου (δίπλα στο Γενικό Λύκειο), ανέβηκε… η εξαιρετική θεατρική παράσταση «Δείπνο με φίλους».

Ο Μάνος Αντωνίου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε μαζί με την Ιωάννα Πηλιχού, τον Σταύρο Νικολαΐδη και τη Φιλίτσα Καλογεράκου σε μια εκπληκτική και βραβευμένη κωμωδία, που μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον γάμο.

H παράσταση είχε ναταχθεί στο καλοκαιρινό Πολιτιστικό Πρόγραμμα του Δήμου Ερμιονίδας.

Η Μάρθα Καραγιάννη έφυγε από τη ζωή, βυθίζοντας στο πάνθος τον καλλιτεχνικό χώρο. Η σπουδαία ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 82 ετών, το μεσημέρι της Κυριακής (18/09) στις 12:50 στο σπίτι της. Ο ελληνικός κινηματογράφος και το θέατρο θρηνούν για ακόμα μία μεγάλη απώλεια... 

Στο πλευρό της μέχρι το τελευταίο λεπτό ήταν ο ψυχίατρος, Δημήτρης Σούρας, με τον οποίο την συνέδεε μια φιλία χρόνων. Εκείνος στάθηκε δίπλα της ακόμα και όταν η ηθοποιός χρειάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση αφαίρεσης της χολής.

Η Μάρθα Καραγιάννη ήταν μια από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου.

Το 1957, έναν μόλις χρόνο μετά την πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση θα ανέβει για πρώτη φορά στην θεατρική σκηνή στο έργο «Ελέφαντες και ψύλλοι» με τον θίασο του Κώστα Χατζηχρήστου. Η παράσταση αυτή ήταν η αρχή μιας μακρόχρονης και επιτυχημένης θεατρικής διαδρομής σε κλασικές ελληνικές κωμωδίες, έργα ξένων συγγραφέων, μιούζικαλ και επιθεωρήσεις.

Θεατρικοί «σταθμοί» και αγαπημένοι της ρόλοι, με τους οποίους ξεχώρισε, ήταν στις παραστάσεις: «Όμορφη πόλη» (1962), «Καμπαρέ» (1972), «Παγωτό μες το χειμώνα» (1984), «Χαμάμ γυναικών» (1996) και «Αρσενικό και παλιά δαντέλα» (2000).

Στη συνέχεια θα ξεχωρίσει σε μερικές από τις πιο γνωστές ελληνικές ταινίες, όπως «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Κορίτσια για φίλημα», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Γοργόνες και Μάγκες».

Σε κλίμα συγκίνησης αποχαιρέτησαν το Σάββατο (17/09) τη μεγάλη μας ηθοποιό Ειρήνη Παππά που έφυγε από τη ζωή στα 96 της χρόνια την Τετάρτη (14/09), συγγενείς, φίλοι, άνθρωποι του πολιτικού και καλλιτεχνικού κόσμου.

Στο Χιλιομόδι Κορινθίας, εκεί όπου στις 19 Ιουλίου έγιναν και τα εγκαίνια θεάτρου προς τιμήν της, στη Γη των Απογόνων του Πριάμου, επέστρεψε η Ειρήνη Λελέκου – Παππά, η Ρηνούλα όπως την αποκαλούν οι συμπατριώτες της. Η σορός της τάφηκε στο κοιμητήριο του χωριού, δίπλα στους αγαπημένους της γονείς.

«Θέλω να θυμάμαι πάντοτε ότι είμαι από το Χιλιομόδι», είχε πει σε συνέντευξή της στην «ΕΡΤ» η μεγάλη μας ηθοποιός που έφτασε μέχρι το Χόλυγουντ.

Ανάμεσα τους, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, ο υφυπουργός Νίκος Ταγαράς, η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Σία Αναγνωστοπούλου, ο σκηνοθέτης Μανούσος Μανουσάκης, ο σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος, ο δήμαρχος Μαραθώνα Ηλίας Ψινάκης, ο πρώην Υπουργός Γιώργος Λιάνης, ο καλλιτέχνης Τάκης Ζαχαράτος, οι ηθοποιοί Γιώργος Βογιατζής, Νίκος Βερλέκης και Αίας Μανθόπουλος, ο οποίος είναι και ανιψιός της εκλιπούσας, αλλά και πολλοί κάτοικοι του Χιλιομοδίου.

Τα τελευταία χρόνια, η μεγάλη μας ηθοποιός με την ξεχωριστή πορεία, που κέρδισε το θαυμασμό και την αγάπη, ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ολοκληρωνόταν λίγο αργότερα με το εκκλησίασμα να ψέλνει το «Υπερμάχω στρατηγώ», τον ύμνο που με περίσσευμα θάρρους είχε ψάλλει η Ειρήνη Παππά μέσα στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και το «Ω γλυκύ μου έαρ»: «Υμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Ειρήνη».

Η πομπή της σορού της μεγάλης ηθοποιού προς το κοιμητήριο του Χιλιομοδίου ξεκίνησε με τις καμπάνες να κτυπούν πένθιμα αλλά και με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του δήμου Κορίνθου. Συγγενείς, φίλοι και εκαντάδες κάτοικοι του Χιλιομοδίου συνόδευσαν την Ειρήνη Παππά έως την τελευταία της κατοικία, όπου θα αναπαύεται από σήμερα. Εκεί, στον οικογενειακό τάφο της οικογένειας Λελέκου, ο Μανούσος Μανουσάκης αποχαιρέτησε την Ειρήνη Παππά με μια χούφτα χώμα, αλλά και με μια λέξη που βγήκε από το στόμα όλων και θα την συνοδεύει για πάντα: «Αθάνατη».

Ως «αιώνια Καρυάτιδα» και «πρέσβειρα του ελληνικού πολιτισμού» την χαρακτηρίζουν στα συλληπητήρια μηνύματά τους τα πολιτικά κόμματα, ενώ το Υπουργείο Πολιτισμού στην ανακοίνωσή του επισημαίνει ότι «η ατίθαση στάση της την οδήγησε σε μια μεγάλη, ζηλευτή καριέρα».

 

Πηγή: ertnews.gr

Φωτογραφίες: loutraki365.gr

Page 1 of 3
Ad Sidebar
Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας
Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Χρησιμοποιούμε cookies για την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων, για την παροχή λειτουργιών κοινωνικών μέσων και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Επίσης, μοιραζόμαστε πληροφορίες σχετικά με τη χρήση του ιστότοπού μας από τους εταίρους των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης, των διαφημίσεων και των αναλυτικών στοιχείων που μπορούν να τα συνδυάσουν με άλλες πληροφορίες που τους έχετε παράσχει ή που έχουν συλλέξει από τη χρήση των υπηρεσιών τους. Συμφωνείτε με τα cookies μας εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τον ιστότοπό μας.