Στον ΚΩΣΤΑ ΠΕΛΕΚΑΝΟ

Χαρισματική, αυθεντική, δημιουργική και με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της, η συγγραφέας, Μαντώ Μάκκα, συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό πριν έναν
χρόνο, με την πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια», που κυκλοφορεί από τις «Εκδόσεις Νίκας».

Είκοσι ιστορίες μικρές, αυτοτελής, με προσωπικά βιώματα της συγγραφέως αλλά και στιχεία μυθοπλασίας, που περικλείονται σε ένα χαριτωμένο βιβλίο 100 σελίδων. Ιστορίες μέσω των οποίων η συγγραφέας θέλει να τονίσει όσα της αρέσουν στη ζωή αλλά και όσα την ενοχλούν και την πληγώνουν…

Η Μαντώ Μάκκα γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Κλασικό Λύκειο Αναβρύτων. Παρακολούθησε μαθήματα ικονομικών & Marketing, Δημιουργικής γραφής και Εικαστικών & Ιστορίας Τέχνης.

Zωγραφίζει και κατασκευάζει κοσμήματα από πέτρα. Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί στο διαδίκτυο. Έχει εργαστεί ως Καθηγήτρια Αγγλικών και ως διαχειρίστρια διαδικτυακών εφημερίδων.

Η Μαντώ Μάκκα άνοιξε την καρδιά της στην ενημερωτική ιστοσελίδα «politisargolidas.gr», μίλησε για την πρώτη της αυτή συλλογή, για τα συγγραφικά της όνειρα ενώ έδωσε και μία
συμβουλή στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το γράψιμο ενός βιβλίου.

-Μαντώ, μας συστήθηκες πριν ακριβώς έναν χρόνο με την πρώτη σου συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια». Πώς προέκυψε το βιβλίο αυτό;

«Το βιβλίο δεν γράφτηκε για να εκδοθεί. Όταν άρχισα να γράφω τα πεζά, στην πρώτη καραντίνα της πανδημίας, τα οποία ήταν στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής, η επιμελήτρια μου ήταν που μου είπε πως αν συνεχίσω έτσι σύντομα θα έχω… ένα ολοκληρωμένο βιβλίο.

Στις μικρές αυτές αυτοτελείς ιστορίες μεταφέρω βιώματα, αντιλήψεις, πράγματα που έχω ακούσει, που έχω δει. Δεν είναι όμως μόνο βιώματα. Εάν ήταν θα αναφέραμε στο εξώφυλλο ότι το εν λόγω βιβλίο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Ίσως μάλιστα είχε και ακόμη μεγαλύτερη αποδοχή από τον κόσμο, καθώς το αναγνωστικό κοινό ταυτίζεται περισσότερο με αληθινές ιστορίες. Με το βιβλίο αυτό ουσιαστικά θέλω να παρουσιάσω αυτά που μου αρέσουν στη ζωή, αλλά και αυτά που με ενοχλούν…».

-Πώς κατέληξες στον τίτλο «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια»;

«Στο βιβλίο αναφέρομαι σε καταστάσεις που εμένα με προβληματίζουν, με στεναχωρούν και δεν θα ήθελα να τις βλέπω, όπως… ναρκωτικά, χωρισμούς, πρόσφυγες, άστεγοί κα. Τα
λεμόνια ουσιαστικά είναι οι ξινές δύσκολες καταστάσεις που όλοι μας περνάμε στη ζωή μας. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ζήσει αναποδιές».

-Από μικρή σου άρεσε να διαβάζεις βιβλία;

«Ήμουν πολύ τυχερή γιατί η μητέρα μου είχε πάθος με τα βιβλία. Της άρεσε να γράφει και ποιήματα. Έγραφε για αρκετά χρόνια και μάλιστα κάποια είχαν εκδοθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Θυμάμαι πως πάντα θα μου έκανε δώρο ένα βιβλίο. Κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο πάντα ήξερα πως θα με περιμένει δώρο ένα βιβλίο ενώ και στις καλοκαιρινές διακοπές μου αγόραζε βιβλία. Το λέω συνέχεια πως η μητέρα μου… φταίει που λάτρεψα πραγματικά τον κόσμο του βιβλίου».

-Πότε ξεκίνησες να γράφεις;

«Πρώτη φορά που το… επιχείρησα ήμουν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου. Έκτοτε άρχισα να γράφω συστηματικά, με κάποια διαλλείματα ενδιάμεσα. Έγραφα όμως για μένα. Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου η σκέψη να εκδώσω κάτι από αυτά. Όπως σας είπα και στην αρχή, η επιμελήτρια μου ήταν αυτή που μου μίλησε για ένα… ολοκληρωμένο βιβλίο, με τα όσα είχε δει να γράφω τον καιρό της πρώτης πανδημίας».

-Ενδεχόμενο να δούμε τα «λεμόνια» και σε «audiobook» υπάρχει;

«Τα "λεμόνια" όπως είπα δεν γράφτηκαν για να εκδοθούν. Όταν πήγα το βιβλίο για αξιολόγηση στον εκδοτικό οίκο, έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Τους άρεσε και μου είπαν πως μέσα σε ένα μήνα θα εκδοθεί.

Δεν υπήρχε ο χρόνος να βγει και σε "audiobook". Θ ήθελα όμως αυτό πάρα πολύ να γίνει. Αυτό όμως δεν αρκεί να το θέλω εγώ, αλλά πρέπει το ίδιο να θέλει και ο εκδοτικός και φυσικά να μπορεί να το υποστηρίξει.

Το βιβλίο "Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια" δεν είναι αυτοέκδοση και οτιδήποτε μπορεί να γίνει, πρέπει να υπάρχει συνεννόηση με τον εκδοτικό οίκο.

Το θέλω τόσο πολύ να γίνει και μακάρι να βγει τελικά και σε "audiobook". Κανονικά όλα τα βιβλία θα έπρεπε να κυκλοφορούν και σε "audiobook", ώστε να μπορούν να τα διαβάζουν
και άτομα με μειωμένη ή ολική απώλεια όρασης. Σε αυτά τα ζητήματα είμαι πολύ ευαισθητοποιημένη».

-Φανταζόμαστε πως η χαρά σου θα είναι μεγάλη, για την πρώτη σου αυτή συλλογή διηγημάτων.

«Είμαι πολύ χαρούμενη για όλο αυτό το αποτέλεσμα. Εύχομαι σε κάθε άνθρωπο στον τομέα του να ζήσει ανάλογα συναισθήματα, όπως αυτά που ζω εδώ και έναν χρόνο, με την έκδοση του βιβλίου.

Είμαι ένα άτομο χρόνια ασθενής, με πολλούς και δυνατούς πόνους στο σώμα μου, και το βιβλίο αυτό ήρθε σαν Θείο δώρο στη ζωή μου. Με γεμίζει με απίστευτα συναισθήματα».

-Σκέφτεσαι να εκδόσεις σύντομα και κάποιο δεύτερο βιβλίο;

«Ναι, και μάλιστα Το δεύτερο αυτό βιβλίο θα περιλαμβάνει και πάλι μικρής φόρμας ιστορίες. Θα είναι όμως πρωτοπρόσωπες αυτή τη φορά. Στα «λεμόνια» οι ιστορίες είναι τριτοπρώσοπες ενώ στο δεύτερο βιβλίο θα μιλά ο εκάστοτε πρωταγωνιστής.

Θα περιγράφει μία μέρα της ζωής του, που όλα πήγαν ανάποδα. Σε αυτές τις ιστορίες που θα είναι και πάλι 20, θα έχουμε πρωταγωνιστές και άντρες, καθώς στα λεμόνια υπήρχαν
μόνο γυναίκες».

-Αν θα ήθελες να δώσεις μία συμβουλή στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη συγγραφή ενός βιβλίου, ποια θα ήταν αυτή;

«Αυτό που θα ήθελα να τους πω είναι να γράφουν πρώτα για τον εαυτό τους και όχι έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους εάν το αποτέλεσμα θα αρέσει στον κόσμο. Δεν πρέπει να μπουν στη διαδικασία κάτι που έχουν σκεφτεί σαν ιστορία, να την ομορφύνουν, να την ωραιοποιήσουν, προκειμένου να αρέσει. Να αποτυπώσουν στο χαρτί αυτό που αρχικά είχαν ως ιδέα…

Επίσης, δεν θα πρέπει να προσπαθήσουν να γράψουν όπως ο αγαπημένος τους συγγραφέας. Σίγουρα θα έχουν κάποιον ή κάποια που θα θαυμάζουν, αλλά όταν αποφασίσουν να γράψουν κάτι, αυτό θα πρέπει να τους αντιπροσωπεύει απόλυτα.

Προτρέπω τα νέα παιδιά να γράφουν. Και ας μην φτάσει ποτέ αυτό που έχουν αποτυπώσει στο χαρτί να γίνει βιβλίο. Η χαρά που θα παίρνουν γράφοντας ότι έχουν στο μυαλό τους, θα είναι πολύ μεγάλη.

Η συλλογή διηγημάτων «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια» δεν γράφτηκε για να γίνει βιβλίο. Στην πορεία προέκυψε αυτό. Ήταν ένα δώρο από τον Θεό…».