Ο συγγραφέας Μάνος Κουμεντάκης από τότε που ήρθε στην Ερμιονίδα και στην Αργολίδα μαγεύτηκε από τον τόπο και επέλεξε να έχει εξοχική κατοικία στον νομό μας, κοντά στο Πόρτο Χέλι και ο λόγος του έχει μια βαρύνουσα σημασία. Ο ίδιος παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Ενημέρωση», μιλώντας τόσο για τα πολλά θετικά στοιχεία που έχει βρει στα μέρη μας, όσο και για αρνητικές καταστάσεις, που αποτελούν μείον σε όποιον θελήσει να μείνει μόνιμα. Αναφέρεται, ακόμα, στις εμπειρίες του από το εξωτερικό, στέκεται και στο θέμα της εκπαίδευσης στην κοινωνία μας, ενώ μιλάει και για τα βιβλία του.
Αναλυτικά, η συνέντευξή του στην «Ενημέρωση Πελοποννήσου»:
Είναι λάτρης της Ερμιονίδας και της Αργολίδας εν γένει. Έχει διατελέσει διευθυντής σε μεγάλους Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς. Οι διεθνών προτύπων προσλαμβάνουσες τις οποίες ευλόγως έχει αποκομίσει δεν τον εμπόδισαν να ακούσει την καρδιά του και να επιλέξει ως εξοχική κατοικία την περιοχή του Πόρτοχελιου, ακυρώνοντας δε, την αρχική του επιλογή τις Σπέτσες ως τόπο καλοκαιρινής ξεκούρασης, αλλά και τακτικών επισκέψεων τους χειμώνες.
Ο συγγραφέας σήμερα, κ. Μάνος Κουμεντάκης παρέθεσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη, μιλώντας στον Κώστα Πρώιμο για την Ερμιονίδα, τις εμπειρίες του από την μακροχρόνια παραμονή του σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και για τα βιβλία του.
► Κύριε Κουμεντάκη, αν και λόγω υψηλών επαγγελματικών υποχρεώσεων έχετε ζήσει σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες, έχετε επιλέξει το Πόρτο Χέλι ως δεύτερη πατρίδα; Είναι ακριβής η ανωτέρω διαπίστωση; Για ποιους λόγους;
Mάνος Κουμεντάκης: Κύριε Πρώιμε, κατά τη μακρά παραμονή μου στο εξωτερικό επισκεπτόμουν τακτικά φιλικά μου πρόσωπα στις Σπέτσες, όπου και αρχικά σκόπευα να αγοράσω ένα εξοχικό για τη μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα περίοδο. Κατά τις επισκέψεις μου αυτές είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την απέναντί τους περιοχή του Πορτοχελίου, η οποία μέχρι τότε μου ήταν σχεδόν άγνωστη. Η παρθένα ακόμη τότε ομορφιά της περιοχής αυτής, με την απέραντη ακτογραμμή και τους αμέτρητους κολπίσκους, ιδανικούς για μπάνιο, καθώς και το καταπράσινο της τοπίο, μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση.
Επιπλέον η εγγύτατα της περιοχής προς την Αθήνα, το Ναύπλιο και τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Αργολίδας, την έκαναν ακόμη πιο μαγευτική. Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα της περιοχής του Πορτοχελίου με έκαναν να αναθεωρήσω την απόφαση μου για αγορά εξοχικού στις Σπέτσες και να επιλέξω το Πόρτο Χέλι και ιδιαίτερα την περιοχή του Αγίου Αιμιλιανού – «Κουνούπι».
Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά και παρά την «ανάπτυξη» της εξακολουθώ να βρίσκω την περιοχή πολύ όμορφη. Όμως η περιοχή της Ερμιονίδας, ενώ για διακοπές παραμένει ελκυστική, για πιο μόνιμη παραμονή σε αυτήν γίνεται ολοένα και πιο προβληματική. Αυτό κυρίως οφείλεται στην συνεχή άναρχη και πολλές φορές αυθαίρετη «ανάπτυξη» της χωρίς κανένα σεβασμό προς το περιβάλλον. Στην παντελή έλλειψη υποδομών, με δρόμους σε τραγική κατάσταση που δυσκολεύουν την επικοινωνία, την έλλειψη υδάτινων πόρων και την ανυπαρξία σχεδίων επιλύσεως του σοβαρού αυτού προβλήματος, το χρόνιο πρόβλημα των σκουπιδιών, καθώς και πολλά άλλα προβλήματα. Τα προβλήματα αυτά βέβαια δεν αφορούν μόνον την Ερμιονίδα, αλλά γενικά τον νομό Αργολίδας.
Η Αργολίδα είναι ίσως η ωραιότερη περιοχή της Πελοποννήσου, με τους σπουδαίους αρχαιολογικούς της προορισμούς, το θέατρο της Επιδαύρου, τις Μυκήνες και την Τίρυνθα, καθώς και το Ναύπλιο, την υπέροχη αυτή ελληνική επαρχιακή πόλη με τα σημαντικά μεσαιωνικά της μνημεία. Η Αργολίδα, παρά το μεγάλο τουριστικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει, είναι δυστυχώς η πιο εγκαταλελειμμένη από την Περιφέρεια Πελοποννήσου και την κεντρική κυβέρνηση περιοχή της Πελοποννήσου, με ελλιπέστατες υποδομές, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την έλλειψη αυτοκινητόδρομου για την απρόσκοπτη πρόσβαση προς αυτήν.
► Είστε λάτρης της αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας. Ωστόσο μέσα από την συγγραφική σας δουλειά αναδεικνύετε άγνωστες πτυχές των Ελληνιστικών χρόνων αλλά και γενικότερα της Ιστορίας. Εκτιμάτε ότι υπάρχει σοβαρό εκπαιδευτικό έλλειμμα στις ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης; Ποια είναι η παρώθηση στο συγγραφικό σας έργο;
Μάνος Κουμεντάκης: Από τα παιδικά μου χρόνια είχα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία και αφιέρωνα συχνά αρκετό χρόνο για τη μελέτη της. Με έλκυαν ιδιαίτερα οι περίοδοι της ελληνικής ιστορίας που δεν διδάσκονταν επαρκώς στο σχολείο και παρέμεναν σχετικά άγνωστοι στο ευρύτερο κοινό. Παρά το γεγονός ότι σπούδασα οικονομικά στα Πανεπιστήμια των Αθηνών και του Leeds στην Αγγλία και ακολούθησα επαγγελματική καριέρα στον οικονομικό τομέα, δεν εγκατέλειψα ποτέ τη μελέτη της ιστορίας κατά τον ελεύθερο χρόνο μου. Με την επιστροφή μου στην Ελλάδα μετά από την πολυετή επαγγελματική παραμονή μου στο εξωτερικό μπόρεσα επιτέλους να εκπληρώσω τον κρυφό πόθο μου για την πιο συστηματική μελέτη της ιστορίας και για να επιδοθώ στη συγγραφή της. Επικεντρώθηκα κυρίως σε αυτές τις περιόδους της ιστορίας μας που αν και σημαντικότατες, ήταν σχετικά λιγότερο γνωστές. Περιόδους όπως η ελληνιστική περίοδος, δηλαδή η περίοδος μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου και μέχρι την πλήρη επικράτηση της Ρώμης, καθώς και η περίοδος της φραγκοκρατίας στην Ελλάδα. Σκοπός και ελπίδα μου ήταν και είναι, η έστω και μικρή συμβολή μου, το να καταστήσω τις άγνωστες αυτές περιόδους της ιστορίας μας περισσότερο γνωστές στους αναγνώστες μου.
► Εργαστήκατε ως διευθυντικό στέλεχος στο εξωτερικό για περισσότερα από τριάντα χρόνια, για λογαριασμό μεγάλων τραπεζικών ομίλων και διεθνών οργανισμών. Ποιες εμπειρίες έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη σας κατά την επαγγελματική σας δράση;
Μάνος Κουμεντάκης: Εργάστηκα στο εξωτερικό για τριάντα χρόνια, αρχικά στο Σίτυ του Λονδίνου ως διευθυντής του γραφείου του ομίλου της Εμπορικής Τράπεζας, κατόπιν σε διακρατικούς ευρωπαϊκούς οργανισμούς, στις Βρυξέλλες ως Directeur της Eurocontrol και ως Financial Controller στην Eumetsat, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Μετεωρολογικών Δορυφόρων στη Γερμανία. Είχα λοιπόν την ευκαιρία να ζήσω και να εργαστώ σε τρία διαφορετικά ευρωπαϊκά κράτη. Έτσι γνώρισα ‘εκ των έσω’ το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο και τη Γερμανία. Γιατί για να γνωρίσεις ένα κράτος δεν αρκεί να το επισκεφθείς αλλά θα πρέπει να ζήσεις και να εργαστείς σε αυτό. Οι εμπειρίες μου από τη διαβίωση μου στα τρία αυτά ευρωπαϊκά κράτη και ιδιαίτερα στους διεθνείς οργανισμούς ήταν πολύτιμες. Οι επαφές και η επικοινωνία μου με συναδέλφους από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες μου έδωσαν τη δυνατότητα γνωρίσω την κουλτούρας τους και να αναθεωρήσω πολλές από τις απόψεις μου βλέποντάς τις πλέον από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Γενικά και στα τρία κράτη, όπου έζησα και εργάστηκα, τα πράγματα δεν ήταν ιδανικά και υπήρχαν και εκεί προβλήματα. Όμως και τα τρία αυτά κράτη είναι σαφώς πιο οργανωμένα από την Ελλάδα με τους νόμους να τηρούνται εν αντιθέσει προς την Ελλάδα. Ο σεβασμός προς το περιβάλλον, ιδιαίτερα στη Γερμανία, είναι πολύ μεγάλος. Επίσης σε αυτά επικρατεί λίγο ή πολύ η αξιοκρατία και δίνεται μεγαλύτερη σημασία στο ‘τι γνωρίζεις από το ποιους γνωρίζεις’ και πάλι εν αντιθέσει προς την Ελλάδα. Βέβαια, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει την μεγάλη υπεροχή της Ελλάδας ως προς το κλίμα της σε σύγκριση με τα κράτη αυτά.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο το Λονδίνο, λόγω κυρίως του μεγέθους του και του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα του, είναι μεν ενδιαφέρον να το επισκεφθείς αλλά πολύ δύσκολο το να ζήσεις εκεί, με σοβαρά κυκλοφοριακά προβλήματα, αρκετά μεγάλη εγκληματικότητα και ένα φθίνον εθνικό σύστημα υγείας.
Οι Βρυξέλλες έχουν λογικό μέγεθος και η ζωή εκεί είναι πιο εύκολη και ευχάριστη. Επιπλέον το Βέλγιο λόγω του μεγέθους του και των εξαιρετικών υποδομών (δρόμοι) έχει εύκολη πρόσβαση στα γειτονικά του κράτη. Έχει βέβαια το μειονέκτημα της υπερβολικής γραφειοκρατίας λόγω των τεσσάρων κυβερνήσεων του και των διαφορετικών γλωσσών (φλαμανδική, γαλλική και γερμανική).
Η Γερμανία (στο κρατίδιο της Έσσης) είναι αρκετά οργανωμένη, σχετικά ασφαλής, με επαρκές εθνικό σύστημα υγείας, αλλά δυστυχώς έχει σχολαστική γραφειοκρατία.
► Στο βιογραφικό σας ως συγγραφέας έχουν ήδη προστεθεί τα τελευταία τρία χρόνια δύο σημαντικά ιστορικά βιβλία, «Οι Σελευκίδες» και το «Έλληνας και Φράγκος». Να περιμένουμε και νέα εισαγωγή σας στα άδυτα της Ελληνικής Ιστορίας;
Μάνος Κουμεντάκης: Κατά την παραμονή μου στο εξωτερικό η συγγραφική μου δραστηριότητα είχε περιοριστεί σε μερικά τεχνικά εγχειρίδια. Με την επιστροφή μου στην Ελλάδα μου δόθηκε επιτέλους η ευκαιρία να ασχοληθώ με την συγγραφή ιστορικών βιβλίων για τις άγνωστες περιόδους της ιστορίας μας, όπως σας προανέφερα. Το πρώτο μου βιβλίο «Έλληνας και Φράγκος» αναφέρεται στην περίοδο της φραγκοκρατίας στην Ελλάδα τον 13ο και τον 14ο αιώνα, μία περίοδο σχεδόν άγνωστη αλλά πολύ σημαντική. Το βιβλίο παρουσιάζει το πανόραμα της Ελλάδας την εποχή αυτή και είναι γραμμένο σαν ιστορικό μυθιστόρημα και στο πρώτο πρόσωπο από κάποιον υποτιθέμενο άνθρωπο της εποχής για να είναι πιο ελκυστικό για τον αναγνώστη.
Το δεύτερο βιβλίο μου «Οι Σελευκίδες» αναφέρεται στην ελληνιστική περίοδο και ιδιαίτερα στη δυναστεία των Σελευκιδών, που ίδρυσαν μια ολόκληρη αυτοκρατορία στην Ασία, που εκτείνονταν από τη Μικρά Ασία μέχρι την Ινδία και που μεγάλο μέρος της επιβίωσε επί τρεις αιώνες. Οι Σελευκίδες είναι οι πραγματικοί διάδοχοι του Αλεξάνδρου και οι κύριοι υπεύθυνοι για την παγκόσμια διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού αλλά παρόλα αυτά παραμένουν σχεδόν άγνωστοι για τους Έλληνες. Και αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο υπό τη μορφή ιστορικού μυθιστορήματος και στο πρώτο πρόσωπο, όπως και το πρώτο μου βιβλίο και για τους ίδιους λόγους.
Το τρίτο μου βιβλίο «Το Ελληνιστικό Λυκόφως» είναι συνέχεια του προηγουμένου και διαπραγματεύεται τη σύγκρουση των ελληνιστικών κρατών, που διανύουν περίοδο παρακμής, με την ανερχόμενη δύναμη της ρωμαϊκής δημοκρατίας, μέχρι και την τελική επικράτηση της Ρώμης και τη δημιουργία του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Μια πολύ σημαντική αλλά επίσης δυστυχώς άγνωστη περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Είναι και αυτό υπό τη μορφή ιστορικού μυθιστορήματος. Το βιβλίο είναι αυτή την στιγμή υπό επεξεργασία στον ίδιο εκδότη τον Μ. Σιδέρη, όπως και τα προηγούμενα και αναμένεται να είναι σε κυκλοφορία στα βιβλιοπωλεία τον Νοέμβριο. Όσο για το τέταρτο βιβλίο μου, το θέμα και η ιδέα υπάρχει ήδη στο μυαλό μου και είναι σε αναμονή.
Πηγή: enpel.gr
