Στον Λευτέρη Δαγρέ
Ένα… δικό μας παιδί διαπρέπει στην Κομοτηνή, μέσω της αγάπης του για το μπάσκετ και κατ’ επέκταση για τον αθλητισμό. Το μπάσκετ είναι η ζωή του, όπως ο ίδιος δήλωσε στον «Πολίτη», χωρίς να ξεχνάει τα πρώτα του βήματα στην Ερμιονίδα!
Ο Ζώτος Σαϊντί, γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου 2003 και έχει καταφέρει να συνδυάσει τις σπουδές του στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιο Θράκης, παίζοντας μπάσκετ - φοράει το Νο1 - στον τοπικό ΓΑΣ Κομοτηνής, ομάδα που αγωνίζεται στη National League 1 (3ος όμιλος). Η Κομοτηνή έχει γίνει, πλέον, η 2η… πατρίδα του, από τη στιγμή που άφησε την οικογένειά του στην Ερμιονίδα, λόγω των σπουδών. Από μικρός είχε αγαπήσει το μπάσκετ, αφού «φοίτησε» στο «σχολείο» με το όνομα «ΑΟ Ερμιονίδας», αν και όταν ήταν παιδί, ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο.
Ο νεαρός αθλητής, που με ύψος 1,87 πλαισιώνει τα γκαρντ του ΓΑΣ Κομοτηνής, άνοιξε την καρδιά του στον «Πολίτη» και όσα μας είπε, έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον και για τα νέα παιδιά, που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον αθλητισμό, γεμάτα όνειρα…
-Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για το μπάσκετ και τον αθλητισμό;
«Για μένα ήταν σημαντικό ότι μικρός εντάχθηκα στις ακαδημίες του ΑΟ Ερμιονίδας, έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ο κ. Βαγγέλης Δημαράκης, ο πρόεδρος του συλλόγου, καθώς είναι άνθρωπος που πάντα κοιτούσε και κοιτάει τα τμήματα υποδομής, κάνοντας ό,τι είναι δυνατό, όπως το να φέρνει καταξιωμένους προπονητές στην ομάδα, για το καλό όλων των αθλητών. Εκείνη την περίοδο έπαιζα και ποδόσφαιρο, αλλά κάποια στιγμή αποφάσισα να αφοσιωθώ σ’ ένα άθλημα και αυτό ήταν το μπάσκετ. Έτσι κατάφερα να παίξω στη συνέχεια στην ανδρική ομάδα, παίζοντας και σε επίπεδο Γ’ Εθνικής κατηγορίας κοντά στα 3,5 χρόνια. Πέρασα με τον ΑΟΕ πολύ σημαντικές και δυνατές στιγμές. Αυτά που έζησα, επίσης, με όλους τους συμπαίκτες μου, στα παιδικά και εφηβικά πρωταθλήματα, κατακτώντας αήττητοι τέσσερις τίτλους, οι αγώνες μας στη συνέχεια με ομάδες άλλων Ενώσεων, αλλά και σε επίπεδο Πανελληνίου Πρωταθλήματος, θα είναι για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου, έτσι χτίστηκαν οι βάσεις για κάτι πιο υψηλό».
-Η μετακόμιση στον ΓΑΣ Κομοτηνής ήρθε λόγω των σπουδών;
«Ναι, σπουδάζω ΤΕΦΑΑ και έτσι έγινα μέλος του συλλόγου της πόλης. Με τον ΓΑΣ Κομοτηνής την 1η χρονιά έπαιξα σε επίπεδο Γ’ Εθνικής και τα δυο τελευταία στην πιο πάνω κατηγορία».
-Πώς είναι η μέρα σου στην πρωτεύουσα της Ροδόπης; Να υποθέσω ότι… κυριαρχεί το μπάσκετ;
«Το μπάσκετ είναι η καθημερινότητά μου. Κάθε ημέρα έχουμε προπόνηση, μπορεί και το πρωί να έχουμε πρόγραμμα με την ομάδα, ανάλογα και με τις υποχρεώσεις μου στη σχολή. Το μπάσκετ είναι τρόπο ζωής, είναι η ζωή μου, δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να βρίσκομαι στο παρκέ. Αυτή η αγάπη για το μπάσκετ, θέλω μελλοντικά να συνδυαστεί και με τα όσα μαθαίνω στη σχολή, μακάρι μέσω της δουλειάς να καταφέρω να βρεθώ σε ακόμα πιο υψηλό επίπεδο. Θα κυνηγήσω μέσω της δουλειάς και της εκμάθησης τα όνειρα που έχω».
-Η ζωή στην Κομοτηνή πώς είναι; Ήταν δύσκολο για σένα να αλλάξεις πόλη σε νεαρή ηλικία;
«Στην αρχή υπήρχαν δυσκολίες, άλλαξα περιοχή, ενώ για 1η φορά έμεινα μόνος, μακριά απ’ την οικογένειά μου. Πρώτη φορά άλλαξα και ομάδα, όταν ήρθα στην Κομοτηνή δεν ήξερα κανέναν. Το σημαντικό είναι πως οι άνθρωποι του ΓΑΣ Κομοτηνής και η διοίκηση της ομάδας, με αγκάλιασαν απ’ την πρώτη στιγμή. Θα έλεγα ότι βρήκαν ανθρώπους, όπως αυτούς που είχα στον ΑΟ Ερμιονίδας. Είναι σημαντικό ότι κέρδισα γρήγορα και την εμπιστοσύνη των συμπαικτών μου, γνώρισα παιδιά και από άλλες πόλεις που βρίσκονται εδώ.
Η Κομοτηνή είναι μια πόλη μέσα στη… ζωή, με νέο κόσμο, οι ντόπιοι είναι πολύ φιλόξενοι. Υπάρχει μια αρμονία και με το μουσουλμανικό στοιχείο. Εμένα η μέρα μου και η ζωή μου εδώ είναι γεμάτες από προπόνηση. Σπίτι, γήπεδο, προπόνηση και… Ευρωλίγκα!».
-Στον ΓΑΣ Κομοτηνή προέρχεστε από μια σημαντική νίκη…
«Ναι, επιστρέψαμε στις επιτυχίες και ήταν πολύ σημαντικό αυτό, εν όψει της συνέχειας. Με το κεφάλι χαμηλά συνεχίζουμε τη δουλειά, ώστε η ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Όλοι οι αγώνες είναι δύσκολοι».
-Απ’ τη μέχρι τώρα πορεία σου στο μπάσκετ, υπάρχει κάποιος προπονητής που σ’ έχει σημαδέψει;
«Έχω παίξει μπάσκετ με πολλούς προπονητές από τότε που ήμουν και στις ακαδημίες του ΑΟ Ερμιονίδας. Κάθε προπονητής σου προσφέρει κάτι διαφορετικό. Απ’ όλους έχω κρατήσει πράγματα, που αφορούν τόσο το παιχνίδι, όσο και άλλους παράγοντες οι οποίοι παίζουν ρόλο στην εξέλιξη ενός αθλητή».
-Όπως είπες, ξεχωριστό κομμάτι αποτελεί για σένα ο ΑΟ Ερμιονίδας. Τι έχεις κρατήσει απ’ τον ΑΟΕ;
«Στον ΑΟΕ πήραν πολλά, που όπως είπα, με βοήθησαν να μπουν οι βάσεις. Θυμάμαι πόσο σημαντικό ήταν για τον σύλλογό και την περιοχή, όταν το ανδρικό τμήμα κατάφερε για κατακτήσει την παραμονή στη Γ’ Εθνική κατηγορία για 1η φορά. Δεν ήταν κάτι εύκολο, χρειάστηκε αγώνας και πολύ ιδρώτας στο παρκέ κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους. Πάντα θα θυμάμαι τις κατακτήσεις των πρωταθλημάτων με τους παιδικές και τις εφηβικές ομάδες του συλλόγου, όπως και οι αγώνες που δίναμε στη συνέχεια με τους πρώτους από άλλες Ενώσεις, για εμάς ήταν κάτι που σημαντικό να παίξουμε, για παράδειγμα, απέναντι στον Προμηθέα».
-Τι σημαίνει για σένα η Ερμιονίδα;
«Είναι ο τόπος που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ο τόπος που πήγα σχολείο, η περιοχή που είναι το σπίτι μου. Οπότε αυτά από μόνα τους, βάζουν αυτή την περιοχή στην καρδιά μου»…
-Τι σημαίνει για σένα η οικογένειά σου;
«Η οικογένεια μου είναι τα πάντα για μένα, δεν ξεχνάω όσα μου έχουν προσφέρει οι γονείς μου. Ο πατέρας μου έτρεχε για όλους μας και είχε πάντα αγωνία για την πορεία μας. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα ότι τον έβλεπα να είναι… πιστός και κοντά μας, λόγω και της ενασχόλησής του με τον σύλλογο, είτε παίζαμε αγώνες, είτε είχαμε προπονήσεις».
-Απ’ ότι γνωρίζω ο πατέρας σου και μέλη της οικογένεια σου, όποτε μπορούν, έρχονται να σε δουν και στην Κομοτηνή…
«Ναι, ναι, έρχονται. Ο πατέρας μου είχε έρθει και πρόσφατα. Μόνο δύναμη που δίνει αυτό».
-Γνωρίζεις, νομίζω, ότι παρακολουθούν την πορεία σου στον ΓΑΣ Κομοτηνής και άνθρωποι απ’ την Ερμιονίδα. Πώς το εκλαμβάνεις αυτό;
«Είναι ωραίο να ενδιαφέρονται για μένα και τους αγώνες με τον ΓΑΣ Κομοτηνής άνθρωποι και φίλοι μου απ’ την πόλη και την περιοχή που πρωτοέπαιξα μπάσκετ. Είναι ωραίο συναίσθημα, και αυτό που δίνει δύναμη να συνεχίζω με μεγαλύτερο πείσμα τη δουλειά».
-Ποιος παίκτης είναι αυτός που σε «μαγνητίζει»;
«Λόγω και της θέσης που αγωνίζομαι, θα σταθώ στον Μάικ Τζέιμς. Είναι παίκτης με αθλητικότητα και ανταγωνιστικό πρόσωπο, δεν τα παρατάει ποτέ. Στην αρχή της καριέρας του είχε δυσκολίες, αλλά δούλεψε και κατάφερε να αναδειχθεί… Παίζει με μυαλό, κυνηγάει πάντα τη νίκη, ακόμα και εάν η ομάδα του χάνει με διαφορά, προσπαθεί να γυρίσει το ματς».
-Ποιες ομάδες βλέπεις να παίζουν φέτος στο Final 4 της Euroleague;
«Οι δυο ελληνικοί σύλλογοι έχουν τις δυνατότητες να βρεθούν ξανά στο τελικό ραντεβού της διοργάνωσης. Εκτός από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, θα σταθώ σε Φενέρμπαχτσε και Μπαρτσελόνα».
-Τι συμβουλές θα έδινες στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα να παίζουν μπάσκετ, όπως αυτά που βρίσκονται στον ΑΟ Ερμιονίδας;
«Να συνεχίζουν τη δουλειά στις προπονήσεις. Να ακούνε με αφοσίωση τους προπονητές τους και ό,τι τους μαθαίνουν. Όπως ανέφερα, κάθε μέρα μπορείς να μάθεις κάτι διαφορετικό, το οποίο μπορεί να είναι το… σκαλοπάτι βελτίωσής σου. Έτσι, μπαίνουν οι βάσεις για να βρεθείς πιο ψηλά. Στον ΑΟ Ερμιονίδας είναι πολύ σημαντικό που στο τεχνικό επιτελείο υπάρχουν πολύ καλοί προπονητές, όπως ο Άκης Καλαϊτζάκης, που θα μπορούσε να βρεθεί σε ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας, και ο Βαγγέλης Πεταλάς. Είναι προπονητές που ασχολούνται πολύ με το μπάσκετ, έχουν πολλές γνώσεις από την πορεία του, μαθαίνουν και οι ίδιοι νέα πράγματα. Η παρουσία τους είναι ευκαιρία για τα παιδιά να μάθουν…».
Φωτογραφία: @gas_komotini (instagram)
