Πριν στεγνώσει το μελάνι…
Πραγματοποιούνται και… θαύματα στα ελληνικά γήπεδα, αλλά για εμάς… μετράει αυτές τις ημέρες ότι έγινε τελικός Κυπέλλου άψογος που θύμισε ξανά γιορτή! Δεν αντιλέγω στο τελευταίο και έτσι πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο, γιορτή. Μαζί σας είμαι και εγώ και γι’ αυτό οφείλουμε όλοι να παλεύουμε.
Με τα (νέα)… θαύματα, όμως, τι θα κάνουμε; Θα ασχοληθεί κανείς; Και θέτουμε αυτά τα ερωτήματα, με βάση τα όσα λένε σύλλογοι απ’ τα… μέρη μας και από γειτονικούς νομούς, με βάση τα όσα πιστεύει μεγάλη μερίδα του κόσμου, που ασχολείται με την «στρογγυλή θεά», όχι μόνο στο… κέντρο, βλέποντας το ποδόσφαιρο και ως μέσο διασκέδασης. Γίνονται «σφαγές» σε ελληνικά γήπεδα; Υπάρχουν ομάδες που ευνοούνται σε βάρος άλλων; Διότι το ποδόσφαιρο είναι για όλους. Συμφωνούμε και σ’ αυτό!
«Όσοι παρευρέθηκαν στο γήπεδο έγιναν μάρτυρες. απίστευτων και κωμικοτραγικών πραγμάτων, που πάνε το ποδόσφαιρο 100 χρόνια πίσω. Οι φίλαθλοι δεν πίστευαν σε όσα έβλεπαν τα μάτια τους με συγκεκριμένες αποφάσεις. Κινδύνεψε η σωματική ακεραιότητα τόσο της αποστολής, όσο και του διαιτητικού τρίου», διαβάζουμε σε ανακοινώσεις.
Πού ζούμε τελικά; Πάντα το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και γενικότερα η χώρα σε όλα τα επίπεδα της, ζουν σε στιγμές… αλλαγής! Ήρθαν οι τωρινοί για να αλλάξουν προς το καλύτερο όσα έκαναν οι προηγούμενοι, οι οποίοι άλλαξαν όσα έκαναν οι πιο παλιοί, που πολλές φορές μπορεί να είναι και οι τωρινοί Μόνο που πάντα σε ορισμένα ζητήματα θα μένουμε… στάσιμοι, χωρίς να παραγνωριστούν βήματα που έχουν γίνει προς τα εμπρός.
ΥΓ.1: Απορία; Γιατί είναι πολλοί από αυτούς που «μοχθούν», οι οποίοι πιστεύουν ότι εάν έρθει στη… γιορτή, του ποδοσφαίρου ντε, «μαχαίρι» για να κόψει το «καρπούζι» από συγκεκριμένο – μεγάλο – λιμάνι της χώρας, δεν ξέρουν τι θα τους… ξημερώσει κατά τη διάρκεια της δράσης; Υπάρχει και το άλλο… φαινόμενο. Οι συγκεκριμένοι που κρατάνε το «μαχαίρι» να είχαν παλιά τη «ταμπέλα» με το μεγάλο λιμάνι στο όνομά τους, ή να συνεχίζουν να διατηρούν σχέση μ’ αυτό, αλλά να… υπηρετούν σε άλλα μέρη της χώρας! Μα γιατί οι περισσότεροι να τα έχουν με το… μεγάλο λιμάνι της χώρας; Δεν έχετε το Θεό σας κάποιοι… Κάνετε σαν να σας «έσφαξαν»!!!
ΥΓ. 2: Γράφεις συγκεκριμένα ονόματα στο... ψακτήρι και βλέπεις ένα κατεβατό με παράπονα. Και αυτοί συνεχίζουν τη δράση τους σαν να έχουν «μπαταρίες»... ντούρασελ! «Κάτι θα κάνουν καλά, δεν εξηγείται αλλιώς», θα σκεφτεί ένας νορμάλ άνθρωπος, που πιστεύει στα... θαύματα!
ΥΓ.3: Μα καλά η ΔΕΑΒ τι ήθελε στον παραλιακό μας δήμο, κατά τη διάρκεια της «γιορτής»; Με επικεφαλής, μάλιστα, τον Γιώργο με το μουστάκι, πρώην… εκπρόσωπο αυτών που έχουν το «μαχαίρι»! Δεν μας έφταναν οι ενισχυμένες αστυνομικές δυνάμεις; Τι περίμεναν ότι θα γινόντουσαν επεισόδια; Δεν ξέρουν σε ποια περιοχή έγινε η «παράσταση» και ότι ο κόσμος εκεί είναι ήρεμος; Ο Γιώργος ήταν, πάντως, ξεκάθαρος μετά το παιχνίδι, «δεν έγραψα τίποτα στην έκθεση μου», αναφώνησε! Η έκθεσή του θα θυμίζει τις επιστολές που έστελνε ο Απόστολος Παύλος προς Κορινθίους, προς Ρωμαίους, προς Εφέσιους, προς Θεσσαλονικείς. Με κυρίαρχο «χρώμα» το λευκό. Όλα αγνά, σ' έναν κόσμο «αγγελικά»... πλασμένο!
ΥΓ. 4: Ο παρατηρητής αγώνα γιατί άλλαξε λίγες ώρες πριν από το παιχνίδι; Αν μπορεί, ας μας απαντήσει κάποιος.
ΥΓ. 5: Τελικά, υπάρχουν κάποιοι που… παίρνουν παραπάνω «σπόρια» από άλλους; «Σπόρια» που στην πορεία μπορεί να… αλλάξουν «γεύση» και «κατόχους»; Γίνονται αυτά στη χώρα μας; Είπαμε, ζούμε εδώ και περίπου έναν χρόνο σε εποχές… γιορτής! Εκτός από τους «μεγάλους» υπάρχουν και οι «μικροί». Εκεί που πραγματικά γίνεται «πανηγύρι». Μην τους… ξυπνάτε! Για όλους υπάρχουν «σπόρια», αρκεί να μην σε προλάβουν άλλοι! Ειδικά εάν σε βρουν... μπόσικο μέσα στο τερέν. Δεν θα καταλάβεις το πότε μπορεί να σε... τρυπήσουν!
ΥΓ. 6: Όπως μου μετέφερε «πουλάκι» που πετούσε πάνω από τον παραλιακό δήμο, η αποστολή της τριάδας θύμιζε… αποστολή! Οργανωμένα πράγματα, με τάξη και ασφάλεια. Με μαύρα ρούχα ήρθαν, με μαύρα έπαιξαν, με μαύρα αποχώρησαν, ήταν μέσα σε μαύρο βανάκι, με φιμέ τζάμια για να μην τους βλέπει κανείς. Ερχόμενοι, πέρασαν, μάλιστα μέσα από τα… χωριά, δεν ακολούθησαν τον κεντρικό δρόμο, από «αυτή την οδό μας έδειξε το GPS», ακούστηκε να λέει ο οδηγός.
Το «πουλάκι» νόμιζε ότι ήταν κάποιος επίσημος που πήγαινε για φαγητό σε κανά καλό εστιατόριο της περιοχής! Μετά τη «γιορτή» έφυγαν, μάλιστα, απ’ τα… στενά, σαν κυνηγημένοι! «Η αποστολή εξετελέσθη», μου τόνισε το «πουλάκι». «Μην τα πιστεύεις αυτά, απόλαυσε το παιχνίδι», του απάντησε εγώ, ο κόσμος μας είναι, άλλωστε… αγγελικά πλασμένος. Το «πουλάκι» γιατί, όμως, να τα πιστεύει αυτά; Μου έστειλε και φωτογραφίες…
