Πριν στεγνώσει το μελάνι…

Θα είμαι σύντομος, με συγκεκριμένες… ιστορίες ποδοσφαιρικής μαγείας σε πάγκους ομάδων. Για να μην... στεγνώσει το μελάνι από τις σημειώσεις μου. 

Έπαιξε... γερά ο Θανάσης, από τη μία πλευρά, όταν έγινε το «διαζύγιο» με τον Γιώργο. «Είναι δικό μας παιδί, οργανωτικός, έχει αποκτήσει εμπειρία, μπορεί να μας βοηθήσει», ειπώθηκε από αυτούς που τον ήθελαν. Δεν ξέρω, πάντως, εάν ο ίδιος ο Θανάσης ήθελε αυτόν τον «γάμο». Αυτό που γνωρίζω είναι ότι «κάηκε» από τη μία πλευρά, όταν έθεσαν «βέτο» οι οργανωμένοι.

Βλέπετε κάποιοι δεν έχουν ξεχάσει τον τρόπο με τον οποίο πανηγύριζε ως παίκτης, τα γκολ με αντίπαλη ομάδα από τον νομό. Εστάλη το σήμα και με σχετικά βίντεο και το… πουλάκι πέταξε για Λαμία, μάλλον κάτι που ήθελε και ο Θανάσης.

Όσο για τον Σούλη, τον Κώστα και τον Αντώνη, ήταν και οι τρεις αντίθετοι και κοίταξαν ή κοιτάζουν σε άλλες πολιτείες. Έτσι, ήρθε ο πρώην σπουδαίος άσος, που δεν έχει μεγάλη εμπειρία από πάγκους. Έφερνε, πάντως, παίκτες στο παρελθόν… Θα δούμε, εάν τελικά το έργο θα έχει ευτυχισμένο τέλος, βάσει και των πρώτων δειγμάτων του. 

Πάμε και πιο νότια, να πιάσουμε λίγο θάλασσα και λιμάνια! Αυτά που γίνονται με τους προπονητές, ανάμεσα στον… Ηρακλή και στα «δελφίνια» δεν έχουν προηγούμενο. Για πότε «φαγώθηκε» ξανά ο Σέρβος, μετά από συμβάν με… δικούς του, ενώ είχε επανέλθει στη θέση του Γιάννη, ο οποίος τον είχε αντικαταστήσει, ένα… τραγούδι Ρέμος!

Τελικά, ο Γιάννης πήγε σε άλλη… παραλία, πιο νοτιοανατολικά, και έτσι φέτος έχει καταφέρει να αλλάξει τρία λιμάνια. Σαν αμερικανική... σαπουνόπερα η αλλαγή στους πάγκους συγκεκριμένων ομάδων που έχουν τον ίδιο «πατέρα». Ο υποβιβασμός δύσκολα θα αποφευχθεί, απομένει να δούμε τι θα γίνει με το πρωτάθλημα.

Εντός και εκτός των τειχών της πόλης…

Πάνω από 20 χρόνια έχουν περάσει από την 1η φορά που απασχόλησε το θέμα της σχέσης των γονιών με τα παιδιά τους, τον αθλητισμό, τους προπονητές και τους συλλόγους, εφόσον ανήκουν αυτά σε ακαδημία κάποια ομάδας. Αυτό που προσπαθούσα να αφουγκραστώ είναι η γνώμη των ειδικών, ώστε να μεταφέρω τα σωστά μηνύματα προς τους γονείς, αλλά και τα παιδιά… Πέρασαν τα χρόνια και οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει πολύ. Με τα τμήματα υποδομής και τις ακαδημίες ασχολούμαι πολλά χρόνια και με εμπειρία από μεγάλους συλλόγους της χώρας.

Στο συμπέρασμα που κατέληξα είναι το εξής: «Οι γονείς είναι για το… σπίτι, και οι προπονητές για το γήπεδο». «Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες», όπως λέει και το σλόγκαν γνωστής διαφήμισης! Στο γήπεδο ξέρουν οι ειδικοί, αυτοί που έχουν «φάει» χρόνια στα… θρανία για να μάθουν αυτό που κάνουν. Και πιστέψτε με, κάτι ξέρουν παραπάνω απ’ όλους μας. Με τους προπονητές να έχουν και παιδαγωγική προσέγγιση στα όσα μαθαίνουν στους νεαρούς αθλητές.

Σ’ αυτή εδώ τη στήλη θα μεταφέρω τη γνώμη ειδικών, έτσι όπως τη βρήκα σε σχετικά δημοσιεύματα. Θέλω να διαβάσετε με προσοχή. Μετά θα ακολουθήσουν και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα και για το θέμα που θίγουμε, αλλά και για άλλα ζητήματα.

Ας δούμε πρώτα το θέμα που έγραψε στην «Καθημερινή» η Λίνα Γιάνναρου, φιλοξενώντας και δηλώσεις του αθλητικού ψυχολόγου Γιάννη Ζαρώτη:

Τοξικές κερκίδες με φανατισμένους γονείς

Όταν ο γιος του, στα 9 τότε, άρχισε να του ζητάει επιμόνως να ξεκινήσει ποδόσφαιρο, ο Πάνος, γνωρίζοντας ως φίλαθλος το κλίμα που επικρατεί στα γήπεδα, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων, αποφάσισε να γυρίσει ένα προς ένα τα σωματεία της Αθήνας παρακολουθώντας προπονήσεις. Κατέληξε σε εκείνο που είδε ότι ο προπονητής είχε μια πιο παιδαγωγική προσέγγιση. «Δεν φώναζε, δεν ματαίωνε τα παιδιά, δεν τα χαρακτήριζε. Είχα δει πολλούς άλλους να ουρλιάζουν στα παιδιά, να τα κοροϊδεύουν – "να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός", το "στειλες στον γάμο του Καραγκιόζη" – και τέτοια». Δεν ήθελε κάτι τέτοιο για το παιδί του. Ο σκοπός ήταν να περάσει καλά, να γυμναστεί, να κοινωνικοποιηθεί.

Γρήγορα, βέβαια, διαπίστωσε ότι δεν ήταν σε θέση να ελέγξει όλες τις παραμέτρους. Στα ματς, ακόμη και στις προπονήσεις, οι φωνές, οι βρισιές, οι αποδοκιμασίες προέρχονταν από τους γονείς στις κερκίδες. «Έχω δει να βρίζουν τον τερματοφύλακα του αντιπάλου, ένα μικρό παιδάκι, να βρίζονται με άλλους γονείς – "τι ξέρεις, μωρή εσύ, από ποδόσφαιρο", φώναζε ένας σε μια μαμά που ζητούσε φάουλ–, να βρίζουν τον διαιτητή, να βρίζουν το παιδί τους. Όλα τα έχω δει».

Έχει πιάσει και τον εαυτό του να ξεφεύγει. «Προφανώς δεν έβρισα, αλλά άρχισα να φωνάζω στο παιδί "διεκδίκησε!", "πιο δυνατά!", τέτοια πράγματα. Ήρθε ο προπονητής και μου είπε: "Θα σας παρακαλέσω να σταματήσετε, δημιουργείτε στο παιδί μια επιπρόσθετη δυσκολία". Φυσικά σταμάτησα, αμέσως κατάλαβα πόσο λάθος ήταν αυτό που έκανα. Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα μπορείς να ξεφύγεις. Ταυτιζόμαστε με τα παιδιά μας σε υπερθετικό βαθμό».

Ο αθλητικός ψυχολόγος Γιάννης Ζαρώτης είναι εξοικειωμένος με την εικόνα των φανατισμένων γονιών των κερκίδων. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με αθλητικά σωματεία πραγματοποιώντας σεμινάρια για προπονητές, αλλά και για γονείς, τον ρόλο τους, την υπερεμπλοκή τους στις δραστηριότητες των παιδιών τους, θέματα συμπεριφορών, την επίδρασή τους στην ψυχολογική κατάσταση των αθλητών κά.

«Τα σεμινάρια στους αθλητές έπονται. Δύσκολα θα διαχειριστούμε τον έφηβο συναισθηματικά εάν δεν ρυθμίσουμε το περιβάλλον του. Πολλοί γονείς, μολονότι στην αρχή ξεκινούν με στόχο το παιδί τους να αθληθεί, να εμπλακεί σε μια φυσική δραστηριότητα, σταδιακά ταυτίζονται με το αντικείμενο, γίνονται οπαδοί του παιδιού τους», σημειώνει στην «Καθημερινή». Οι γνωστοί προπονητές εξέδρας των γηπέδων, μόνο που οι οδηγίες απευθύνονται στα ίδια τα παιδιά τους. Έχοντας συχνά ελάχιστη εμπλοκή με το άθλημα, αποκτούν αυτοπεποίθηση ειδήμονα. Αφού βλέπω, ξέρω.

«Γι’ αυτό και στα 12-13, το 70% των παιδιών εγκαταλείπει τον αθλητισμό αφού πλέον σταματάει να διασκεδάζει λόγω της εμπλοκής των γονιών. Εμπλέκονται τόσο πολύ, ώστε ασκείται αφόρητη πίεση και στο σπίτι. Πολύ συχνά μου εξομολογούνται παιδιά ότι μπορεί οι γονείς τους να τους λένε ότι δεν τους νοιάζει η νίκη ή η ήττα, αλλά αν δεν κερδίσουν, τις επόμενες ημέρες δεν μιλάει κανείς στο σπίτι. Το πρώτο πράγμα που εντυπώνεται σε ένα παιδί είναι η έκφραση του προσώπου του γονιού του. Εκεί θα δει τη στενοχώρια ή την απογοήτευση. Έχω χειριστεί περιστατικά με υπερεμπλεκόμενους γονείς, στα οποία η πορεία του παιδιού δημιουργεί τέτοια ένταση που το αποτέλεσμα στον αγώνα καθορίζει το πώς θα περάσει η οικογένεια τις επόμενες ημέρες, πώς θα είναι μεταξύ τους. Έτσι, κάποια στιγμή το παιδί βγαίνει από το περιβάλλον του αθλητισμού και ησυχάζει όλη η οικογένεια».

«Οι γονείς κοουτσάρουν από την κερκίδα», επιβεβαιώνει και προπονητής παιδικών τμημάτων μπάσκετ, που επιθυμεί να μη μιλήσει επωνύμως. «Τα παιδιά παίζουν και αντί τον προπονητή τους κοιτάνε την κερκίδα, για να καταλάβουν εάν έκαναν κάτι καλά ή όχι. Πολλοί σύλλογοι παρατηρούν αυτές τις συμπεριφορές, αλλά επειδή εισπράττουν τις αφήνουν να εκδηλώνονται. Στην Ελλάδα, οι ομάδες δεν έχουν ψυχολόγους, διατροφολόγους, μια δομή που να εξασφαλίζει τη σωστή λειτουργία τους. Πολλά σωματεία, άλλωστε, διοικούνται από γονείς, οι οποίοι συχνά παρεμβαίνουν και στον προπονητή, πχ ζητώντας να βάλουν το παιδί τους να παίζει περισσότερο. Εκεί είναι στο χέρι του προπονητή να φύγει ή να μείνει». Ο ίδιος έχει ζήσει απίστευτα περιστατικά, με γονείς να τσακώνονται στις κερκίδες, να κράζουν τους διαιτητές, τους αντίπαλους προπονητές. «Να φωνάζουν στα παιδιά τους να πάνε δυνατά πάνω σε αντίπαλο ή να μη δώσουν το χέρι στον αντίπαλο. Έχω δει μετά από αγώνες παιδιά να τα κατσαδιάζουν οι γονείς τους έξω από το γήπεδο επειδή δεν έπαιξαν καλά».

Οι αιτίες

«Πολύ συχνά μου εξομολογούνται παιδιά ότι μπορεί οι γονείς τους να τους λένε ότι δεν τους νοιάζει η νίκη ή η ήττα, αλλά αν δεν κερδίσουν, τις επόμενες ημέρες δεν μιλάει κανείς στο σπίτι».

Τι πυροδοτεί αυτές τις συμπεριφορές; Σύμφωνα με τον κ. Ζαρώτη, πολλοί γονείς ήθελαν οι ίδιοι να πετύχουν στον αθλητισμό, δεν τα κατάφεραν και θέλουν να δουν το παιδί τους να πετυχαίνει. «Βλέπουν το παιδί ως προέκτασή τους, όταν επιτυγχάνει αυτό είναι σαν να επιτυγχάνουν εκείνοι. Ζουν αναζητώντας ικανοποίηση μέσα από το άθλημα. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, βλέπουμε και γονείς που διαχειρίζονται το παιδί σαν ένας μάνατζερ, σε σημείο που αναζητούν τι θα κάνει στο μέλλον στο άθλημα». Όπως λέει, η μοριοδότηση για τις Πανελλήνιες είναι ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα των γονιών.

«Ο στόχος τους είναι να πάρει τα μόρια και να σταματήσει. Είναι πολύ σύνηθες να έχουμε πάντρεμα του ανταγωνισμού των Πανελληνίων με τον ανταγωνισμό του αθλήματος». Η τέλεια καταιγίδα. Ως επιστέγασμα έρχεται και η πίεση από τους προπονητές. «Δυστυχώς, βλέπουμε πολλούς προπονητές, όχι μόνο ποδοσφαίρου αλλά και άλλων αθλημάτων, με συμπεριφορές που όχι μόνο δεν αρμόζουν στην ηλικία των παιδιών αλλά ούτε καν σε ανθρώπινη κατάσταση».

Μιλώντας στην «Καθημερινή», προπονητής μπάσκετ αναφέρει μια άλλη παράμετρο: «Οι προπονητές κατά βάση αμείβονται με χαμηλούς μισθούς. Συχνά χειρίζονται πέντε διαφορετικά τμήματα ή κάνουν τρεις δουλειές. Υπάρχει πίεση να πάρουν ένα παιχνίδι, γιατί αλλιώς θα φύγουν από την ομάδα». Σε κάθε περίπτωση, συχνά οι γονείς τείνουν να αποδέχονται αυτές τις συμπεριφορές από τον προπονητή χωρίς να τις αναλύουν.

Όπως λέει ο κ. Ζαρώτης, ο γονιός θα πρέπει να επιλέγει προπονητή και όχι σύλλογο, μολονότι τα δεδομένα δείχνουν ότι το βασικό κριτήριο είναι η εγγύτητα στον τόπο κατοικίας. «Το θέμα όμως είναι η εξέλιξη του παιδιού. Ψάχνουμε έναν άνθρωπο που θα αναδείξει το υγιές σκέλος της άθλησης, το ευχάριστο κομμάτι. Μην ξεχνάμε ότι ο προπονητής αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά. Επίσης, αν ο σύλλογος κλίνει προς ένα ανταγωνιστικό προφίλ, αν προβάλλει υπέρμετρα τη νίκη και τη συμμετοχή σε πρωταθλήματα, είναι επιλογή του γονέα εάν θα συνεχίσει. Η πλειονότητα πάντως των συλλόγων τείνει προς τα εκεί».

Η σχέση με την άσκηση

Οι επιπτώσεις ποικίλλουν. Συνηθέστερα ένα τραυματικό γεγονός ή μια ήπια κακοποιητική συμπεριφορά από τον προπονητή μπορεί να οδηγήσει το παιδί να αναπτύξει αρνητική εικόνα του αθλητισμού και της άσκησης. «Ο τρόπος που θα διαπραγματευθούμε με τον αθλητισμό στην παιδική ηλικία ορίζει τη μετέπειτα σχέση του ατόμου με την άσκηση. Είναι σημαντικό να προλάβουμε τα γεγονότα, γιατί είναι δύσκολο να αναστραφεί η κατάσταση. Αν δούμε ότι δημιουργείται θέμα στην αυτοεκτίμηση του παιδιού, τότε η πρώτη κίνηση μπορεί να είναι μια κατ’ ίδίαν συνομιλία με τον προπονητή. Αν δεν αλλάξει κάτι, θα πρέπει να αναζητηθεί συνεργάσιμος προπονητής».

Τέλος, ας σημειωθεί, ότι όπως λέει και ο έμπειρος προπονητής παιδικών τμημάτων, σε μικρό ποσοστό τα παιδιά που διακρίνονται σε μικρή ηλικία γίνονται τελικά αθλητές υψηλού επιπέδου: «Πολλοί αφοσιώνονται στα μαθήματα ή δεν αντέχουν την πίεση. Αντίστοιχα, κάλλιστα ένα παιδί που στα 14 δεν είναι ιδιαίτερα καλός, να εξελιχθεί σε τεράστιο αθλητή».

Περιστατικά βίας καταγράφονται και στα σχολικά πρωταθλήματα

Οι υπερεμπλεκόμενοι γονείς, η αφόρητη πίεση στα παιδικά γήπεδα, ο ανταγωνισμός, οι φωνές, η ένταση. Εχουν άραγε όλα αυτά μερίδιο ευθύνης και για τα φαινόμενα βίας που ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια την κοινωνία; «Οποιαδήποτε μορφή βίας σε παιδική ηλικία και πρώιμη εφηβεία θα εμφανιστεί μοιραία στο μέλλον», τονίζει ο αθλητικός ψυχολόγος Γιάννης Ζαρώτης. «Τα παιδιά που αναπτύσσουν βίαιες συμπεριφορές έχουν υποστεί βία. Εχουν μάθει να λειτουργούν με τη βία. Η βία αναπαράγεται ως καθημερινή συμπεριφορά».

Δεν είναι τυχαίο ότι περιστατικά βίας καταγράφονται πλέον και στα σχολικά πρωταθλήματα. Τον περασμένο Φεβρουάριο, χαρακτηριστικά, σε αγώνα ποδοσφαίρου ανάμεσα σε μαθητές στην Πυλαία Θεσσαλονίκης εισέβαλαν άγνωστοι στο γήπεδο και με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά τους επιτέθηκαν σε μαθητές που παρακολουθούσαν τον αγώνα. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στο ίδιο γήπεδο, 16χρονος είχε απειλήσει με μαχαίρι καθηγητή και τον είχε χτυπήσει σε αγώνα ποδοσφαίρου για το σχολικό πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης.

Τα φαινόμενα είχαν εμφανιστεί στην Αγγλία ήδη πριν από μία δεκαετία. Το 2016, μόνο κατά τη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου με παιδικούς και εφηβικούς αγώνες στην κομητεία του Σάρεϊ, ένας γονιός είχε απειλήσει να μαχαιρώσει διαιτητή, άλλος κουτούλησε εθελοντή βοηθό διαιτητή και κάποιοι νεαροί ποδοσφαιριστές, με την ενθάρρυνση των προπονητών τους, απείλησαν να καταστρέψουν τα αποδυτήρια ενός γηπέδου. Η βία από γονείς και φίλους σε παιδικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου στην Αγγλία έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε κάποιος μπορεί σύντομα να σκοτωθεί, προειδοποιούσαν οι διοργανωτές.

«Η βία βαίνει αυξανόμενη τα τελευταία πέντε χρόνια», σχολιάζει ο κ. Ζαρώτης. «Δυστυχώς, η πρόβλεψη για το τι θα ακολουθήσει δεν είναι πολύ θετική. Τα πράγματα θα γίνουν αρκετά χειρότερα. Το φαινόμενο είναι πολυσύνθετο, με οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους, ακόμη και τον ρόλο των video games, ωστόσο στο εξωτερικό –όπως στην Αγγλία– εξελίσσεται πολύ αρνητικά, με δολοφονίες από συμμορίες παιδιών 16-17 ετών. Η τάση θα φθάσει και στην Ελλάδα. Ήδη έρχονται στο γραφείο μου γονείς με παιδιά που έχουν εμπλακεί σε βίαια περιστατικά ζητώντας βοήθεια. Σε πολλές περιπτώσεις ζητούν ένα χαρτί που να λέει ότι δυσκολεύονται με την κοινωνική τους συμπεριφορά. “Οτιδήποτε για να τελειώσει το σχολείο”».

Σε διαδικτυακή ημερίδα με θέμα την αντιμετώπιση της βίας στον παιδικό αθλητισμό του Κέντρου Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας, η υπεύθυνη προγραμμάτων Παιδικής Προστασίας του Γραφείου της UNICEF στην Ελλάδα είχε μιλήσει για τη σημαντική ευθύνη που έχουν οι αθλητικοί οργανισμοί όσον αφορά την υιοθέτηση διαδικασιών προστασίας παιδιών, αναφέροντας ενδεικτικά ότι θα πρέπει να υπάρχουν κριτήρια πρόσληψης προπονητών και προπονητριών, να υιοθετούνται κώδικες δεοντολογίας που να δεσμεύουν το προσωπικό των συλλόγων, να υπάρχει εκπαίδευση του προσωπικού κά.

Οδηγίες για τους γονείς με βάση τα όσα αναφέρει και η FIFA

Στο «respectcup.gr» μπορεί να βρει κάποιος τις οδηγίες της FIFA για τα παιδιά, τον αθλητισμό και τους γονείς.

Διαβάστε αναλυτικά:

Παίζουμε για να μάθουμε όχι μόνο για τη νίκη

Η καθοδήγηση της FIFA είναι σαφής. Το παιδικό ποδόσφαιρο δεν είναι ποδόσφαιρο για ενήλικες. Κάθε παιχνίδι είναι ένα φιλικό. Έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει τα μικρά παιδιά να μάθουν το παιχνίδι, να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους, την εμπιστοσύνη τους και την αυτοεκτίμησή τους. Το παιδικό ποδόσφαιρο δεν είναι για βραχυπρόθεσμες νίκες, είναι για τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη των μικρών ποδοσφαιριστών. Θα υπάρξει αρκετός χρόνος αργότερα για τις ομάδες να επικεντρωθούν στην νίκη, γι' αυτό παρακαλούμε να χαλαρώσετε, καθίστε πίσω και «αφήστε το παιχνίδι να είναι ο δάσκαλος».

Γιατί έχουμε προκριματική φάση

Τα παιδιά αγαπούν τον ανταγωνισμό. Αν αγωνίζονται οι ομάδες «Α» και οι ομάδες «Β» στην πραγματικότητα επιβραδύνει την ανάπτυξή τους. Έχει ως αποτέλεσμα οι αγώνες να πολύ μονόπλευροι και μη ανταγωνιστικοί. Αν τελειώσει ο αγώνας με 8-0, οι παίκτες της ομάδας «Α» δεν βελτιώθηκαν και απλά έκαναν περίπατο. Οι παίκτες της ομάδας «Β» βελτιώθηκαν ακόμα λιγότερο. Με την προκριματική φάση έχουμε πιο ανταγωνιστικό τουρνουά και έτσι πολύ περισσότερες προκλήσεις, με περισσότερες ευκαιρίες για να μάθουν και να βελτιωθούν. Όλοι οι παίκτες γίνονται καλύτεροι παίκτες και οι καλοί παίκτες γίνονται ακόμα καλύτεροι.

Γιατί όλοι οι παίκτες πρέπει να παίζουν σε όλες τις θέσεις

Οι γονείς συχνά λένε ότι το παιδί τους είναι ένας «μέσος» ή «επιθετικός». Η FIFA λέει ότι το να παίζεις σε μία μόνο θέση επιβραδύνει την ανάπτυξή τους. Γιατί; Διότι, για να γίνει το παιδί ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής, θα πρέπει να δεί και να κατανοήσει το παιχνίδι από κάθε οπτική γωνία. Όταν παίζεις ως τερματοφύλακας ή αμυντικός σε βοηθά να γίνεις καλύτερος επιθετικός και το αντίθετο.

Γιατί δεν πρέπει να δίνεις οδηγίες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού

Τα παιδιά είναι εδώ για να μάθουν. Και μαθαίνουν κάνοντας λάθη. Όσο περισσότερα λάθη κάνουν, τόσο περισσότερο μαθαίνουν. Η FIFA το ονομάζει αυτό η «χρυσή ηλικία της μάθησης». Έτσι, για την επιτάχυνση της ανάπτυξης τους, πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να κάνουν τις δικές τους αποφάσεις και να κάνουν εκατοντάδες λάθη, τόσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Είναι δελεαστικό να φωνάξετε και να δώσετε οδηγίες, λέγοντάς τους που να μαρκάρει, και πότε να σουτάρει. Φαίνεται ότι τα «βοηθάτε», αλλά στην πραγματικότητα δεν βοηθάτε. Εάν οι ενήλικοι συνεχίζουν να λένε στα παιδιά τι να κάνουν, τα παιδιά θα σταματήσουν παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, θα σταματήσουν να κάνουν λάθη και έτσι να θα σταματήσει η μάθηση και η βελτίωση. Σίγουρα δεν θα πηγαίνετε στην τάξη του παιδιού σας και να φωνάξετε τις απαντήσεις ενώ μαθαίνετε μαθηματικά. Επομένως, σας παρακαλούμε να μην σταθείτε δίπλα στο γήπεδο φωνάζοντας και δίνοντας οδηγίες, ενώ μαθαίνουμε ποδόσφαιρο. Οι προπονητές θα πρέπει να δώσουν συμβουλές σχετικά με την τακτική στο ελάχιστο και ακόμα καλύτερα οι συμβουλές να δίνονται πριν και μετά τον αγώνα και στο ημίχρονο. Με λίγα λόγια, μην φωνάζετε, απλά αφήστε τα παιδιά να παίζουν.

Γιατί ο δυνατότερος ήχος πρέπει να είναι ο ήχος των παιδιών

Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα σε ένα ήρεμο περιβάλλον. Τα μικρά παιδιά διαπιστώνουν ότι ένα «τείχος του θορύβου» από την «κερκίδα» μπορεί να τους αποσπά την προσοχή, να δημιουργεί σύγχυση, να είναι απωθητικό ή ακόμη και τον αισθάνονται εκφοβισμό. Τα βογκητά της γονικής απογοήτευσης που ακολουθούν μια κακή πάσα, ένα λάθος ή ένα χαμένο σουτ μπορεί να ωθήσει τα παιδιά μακριά από το να προσπαθούν νέες δεξιότητες υπό τον φόβο της αποτυχίας και των αποδοκιμασία των ενηλικών. Η FIFA λέει ότι «πίεση από την κερκίδα πρέπει να σταματήσει». Το RESPECT CUP επιδοκιμάζει την σιωπηλή στάση των γονέων και της κερκίδας. Ο κανόνας είναι απλός. Ο ήχος της κερκίδας θα πρέπει να είναι χαμηλότερος από τον ήχο των παιδιών στο γήπεδο.

Ο προπονητής είναι αυτός που ξέρει καλύτερα

Αυτά από τους ειδικούς. Και να ξέρετε ότι οι προπονητές γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους πότε ένας παίκτης τους, ειδικά νεαρός, είναι έτοιμος να αγωνιστεί και να προσφέρει αυτά που μπορεί. Αυτοί είναι που ζουν τους παίκτες τους κάθε ημέρα, και γνωρίζουν την κατάστασή τους όχι μόνο σε αθλητικό επίπεδο. Πιστέψτε με, είναι πολύ σημαντικό ένας νεαρός να αγωνιστεί όταν πραγματικά είναι έτοιμος από όλες τις πλευρές.

Επίσης, όταν ένας παίκτης είναι μέλος μιας ομάδας που απαρτίζεται πάνω από 25 άτομα, ακόμα και όταν απλά συμμετέχει σε μια αποστολή του δίνει… πολλά, θα έλεγα ακόμα και η συναναστροφή του με προπονητές-παιδαγωγούς και με πιο έμπειρους παίκτες. Δεν θα σταθώ μόνο στο τι αποκομίζει με την επαφή που έχει με τον αθλητισμό κάθε μέρα μέσω της προπόνησης.

Διαβάστε τι έγραψε ο Argirios Pagartanis (δημοσιογράφος) στο Facebook μετά τον θάνατο του Νίκου Σαργκάνη και θα καταλάβετε πολλά:

«Όλοι έχουν να θυμηθούν κάποια από τις μεγαλειώδεις εμφανίσεις του Νίκου Σαργκάνη. Έκανε τόσες πολλές, άλλωστε. Αυτό, όμως, που προσωπικά μου έμεινε χαραγμένο στη μνήμη πολύ έντονα είναι ένα περιστατικό-λεπτομέρεια, ασήμαντο μπροστά στη μεγάλη του καριέρα, το οποίο όμως δείχνει ξεκάθαρα πόσο ΜΕΓΑΛΟΣ ήταν.

Μεσημέρι Κυριακής 1991 στον "ΦΙΛΑΘΛΟ", Δεκέμβριος ήταν, από νωρίς εμείς οι μπασκετικοί για να οργανωθούμε για το κυνήγι αποτελεσμάτων και φύλλων αγώνα (Β' και Γ' Εθνική, χαμός) και ξαφνικά βγαίνει από το γραφείο ο Βαγγέλης ο Μπαρλάς ο διευθυντής και με βλέπει μπροστά του. "Άσε ό,τι κάνεις, φεύγεις τώρα για Βύρωνα, πας να γράψεις Αθηναϊκός-Πιερικός" (νομίζω αυτό ήταν, ή με τη Δόξα Δράμας, έχουν περάσει 35 χρόνια και δεν θυμάμαι ακριβώς)! Α' Εθνικής παιχνίδι! Είχε αρρωστήσει αιφνιδίως ο συντάκτης που είχε οριστεί να πάει, τα άλλα παιδιά κατευθύνονταν ήδη στα γήπεδα που γνώριζαν ότι θα πάνε, δεν... περίσσευε κανείς, ούτε υπήρχαν κινητά να συνεννοηθούν να πάει κάποιος άλλος.

Προτιμήθηκε η... έσχατη λύση, ένας μπασκετικός να γράψει ποδοσφαιρικό ματς. Πρόλαβαν να μου κάνουν καζούρα, "κοίταξε μην γράψεις βήματα και μπλοκ άουτ και τέτοια", με νουθέτησαν κιόλας να ρωτήσω τους έμπειρους συναδέλφους από άλλες εφημερίδες για το τι να κάνω, πώς να γράφω τις ευκαιρίες, τα γκολ κτλ. Τέλος πάντων.

Εφοδιασμένος με την κάρτα της ΓΓΑ μπήκα στο γήπεδο του Βύρωνα "αέρα", που λένε. Κι επειδή δεν ήξερα τα κατατόπια, βρέθηκα στα... αποδυτήρια, λίγο πριν αρχίσει το παιχνίδι. Κάτι που δεν ήταν συνηθισμένο, ούτε τότε, ούτε τώρα. Η πόρτα των αποδυτηρίων άνοιξε, βγήκαν τα παιδιά του Αθηναϊκού και από τους τελευταίους ο Σαργκάνης. Στα 38 του χρόνια τότε, σεβάσμιος, αλλά... αναπληρωματικός. Βασικός θα έπαιζε ο Γιώργος ο Δάφκος σε εκείνο το ματς.

Ξαφνικά ένας ηλικιωμένος συνάδελφος (που έκανε και τηλεοπτική καριέρα), ο οποίος βρισκόταν κοντά, κι είχε πιάσει ψιλή κουβέντα με τον Σπύρο τον Καλογιάννη, τον εμβληματικό πρόεδρο του Αθηναϊκού τότε, τον αφήνει σύξυλο και πλησιάζει τον Σαργκάνη για να του πιάσει κουβέντα. Μια τυπική χειραψία ο Σαργκάνης και βλέμμα ίσια μπροστά, λίγο πριν βγει να πάρει τη θέση του στον πάγκο.

Επέμενε ο συνάδελφος. Και μία ερώτηση, κι άλλη ερώτηση, δεν πτοήθηκε από τη σιωπή. Κάποια στιγμή του λέει ο Σαργκάνης "σε παρακαλώ, να τα πούμε μετά; Έχουμε παιχνίδι μπροστά μας". "Μα, αφού δεν παίζεις", του απαντά ο συνάδελφος. "Λάθος κάνεις, ΠΑΙΖΩ ΚΙ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ", του είπε ο Σαργκάνης και έφυγε.

Έμεινα μάρμαρο προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι άκουσα. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που τότε είχε ζήσει τα πάντα. Τα πάντα, όμως. Κι ήταν αναπληρωματικός σε ένα τυπικό ματς Α' Εθνικής (όχι κάποιο ντέρμπι, δηλαδή) κι αυτοσυγκεντρωνόταν λες κι έπαιζε τελικό.

Πέρα από τα αναμφισβήτητα προσόντα του, πέρα από τα αντανακλαστικά του, την ηγετική του φυσιογνωμία, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά ήταν και ο απόλυτος ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ του. Κάτι που συναντούσες πολύ δύσκολα εκείνες τις εποχές, ακόμα και σ' αυτό το επίπεδο. Καλό κατευόδιο, Νίκο Σαργκάνη. Σφράγισες μια ολόκληρη εποχή. Θερμά συλλυπητήρια και κουράγιο στους δικούς του».

Γράφω ξανά τα λόγια το του μεγάλου Σαργκάνη: «Λάθος κάνεις, ΠΑΙΖΩ ΚΙ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ», 

Θα αναφέρω και όσα είπε ο Θανάσης Σαλταπίδας, που παίζει ποδόσφαιρο πάνω από 24 χρόνια, στη συνέντευξή του στο «Πολίτη» για τον αθλητισμό και τα νέα παιδιά: «Μόνο θετικό αντίκτυπο έχει η ενασχόληση με τον αθλητισμό. Εμένα μου άλλαξε τον τρόπο συμπεριφοράς και σκέψης. Μέσω του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού έγινα πιο ήρεμος, πιο πειθαρχημένος, ξεκίνησα να ακούω. Από το να έχω πειθαρχία, κατάλαβα πόσο σημαντικός είναι ο αθλητισμός. Έγινα καλύτερος στη ζωή μου, στη δουλειά μου, στην οικογένειά μου, σε όλα, όπως είπα, άλλαξε και ο τρόπος σκέψης μου. Άλλαξα πολύ στην πορεία, ως παιδί ήμουν για παράδειγμα πολύ νευρικός, ηρέμησα ως άνθρωπος με το ποδόσφαιρο. Μην ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο έχει και παιδαγωγικό χαρακτήρα στα παιδιά. Στις μικρές ηλικίες το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός πρέπει να προσφέρουν χαρά στα παιδιά, τα οποία πρέπει να χαίρονται και να ευχαριστιόνται απ’ αυτή την ενασχόλησή τους. Να νιώθουν όπως αισθάνομαι εγώ τώρα, όπως αισθανόμουν μικρός, δηλαδή να σε τραβάει το γήπεδο, επειδή σου αρέσει αυτό».

ΥΓ. 1: Όπως έμαθα, υπήρξαν γονείς που έκαναν… παράπονα σε ανθρώπους συλλόγου, επειδή οι τελευταίοι αναφέρουν ότι μέσω της δουλειάς που γίνεται στις ακαδημίες, προσπαθούν και για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Έκαναν παράπονα κάποιοι ότι με όσα γράφονται, είναι σαν να παραμελείται η δουλειά της οικογένειας. Αντιθέτως θα πω εγώ. Τα βασικά πράγματα για τη ζώη του ένα παιδί τα μαθαίνει από την οικογένειά του, απ’ τους γονείς. Όπως είχα γράψει για παράδειγμα: «Μην κοιτάς τα παιδιά με την παραβατική συμπεριφορά, αλλά τους γονείς τους». Παράλληλα, «δουλειά» σ’ αυτό το θέμα γίνεται και στο σχολείο, γίνεται και στους συλλόγους με τους προπονητές και όχι μόνο. Εκεί όπου παίζει… μπάλα και ο όρος «διαπαιδαγώγησή» και έτσι συμπληρώνεται η-βασική-δουλειά που γίνεται στο σπίτι. Μη μπερδεύεστε κάποιοι…

ΥΓ. 2: Θα σταθώ και στα παρακάτω λόγια του Θανάση Σαλταπίδα στη συνέντευξη του στο «Πολίτη»: «Βασικό κομμάτι είναι να υπάρχουν γήπεδα, εγκαταστάσεις σύγχρονες, όχι μόνο για τους συλλόγους, αλλά και για τους πολίτες. Σκέψου πόσο σημαντικό θα είναι να υπάρχει κάπου ένα πρότυπο αθλητικό κέντρο, που θα παρέχει όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες. Αυτό θα πρέπει να είναι βασικό μέλημα και όσων ασχολούνται με τα κοινά. Εάν μου μιλάς ειδικότερα για το ποδόσφαιρο και για την Ερμιονίδα, είμαι υπέρ της ενότητας και της συνεργασίας συλλόγων και γενικά όλων των δυνάμεων, ώστε να δημιουργηθεί κάτι ισχυρό».

Και τα αναφέρω διότι, όπως και άλλα Μέσα, αναφέρουν, πλέον, ότι είναι πολλά τα γήπεδα στον νομό που χρίζουν βελτίωσης και συντήρησης, αλλά τα έργα έχουν μείνει… πίσω. Άραγε, το γήπεδο στο Πόρτο Χέλι, που… καλλωπίστηκε, ποιος το χρησιμοποιεί;

ΥΓ. 3: Επίθεση σε παίκτες συνέβη σε αγώνα του νομού μας από κάποιον που μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με τη λήξη του ματς, όπως διάβασα σε σχετικά ρεπορτάζ. Γενικά, υπάρχει μια… τάση φίλαθλοι, θα πω ακόμα και παράγοντες ομάδων, που δεν είναι δηλωμένοι σ' αυτό που λέμε «Φύλλο Αγώνα», να… μπουκάρουν με τη λήξη των παιχνιδιών στους αγωνιστικούς χώρους. Γνωρίζετε ότι αυτό δεν επιτρέπετε; Γνωρίζετε το γιατί κάποιος γράφετε σε σχετικά έγγραφα από τους αξιωματούχους του αγώνα, ώστε να είναι μέσα στο γήπεδο;

Ακόμα και εάν θεωρείτε ότι η ομάδα μας αδικήθηκε, ο κάθε σύλλογος έχει τους κατάλληλους ανθρώπους για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, ακόμα και με επίσημο τρόπο. Ο κάθε φίλαθλος που… μπουκάρει μέσα, μόνο κακό μπορεί να κάνει και μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την υποστήριξη στην αγαπημένη ομάδα του καθενός.

ΥΓ. 4: Η αποχώρηση του Σέρβου συζητιόταν καιρό, καθώς έπρεπε να βρεθεί κάποιος που μπορεί να σώσει το… καράβι. Έγινε πράξη και ήρθε ο Γιάννης από το γειτονικό λιμάνι. Νωρίτερα, όπως έμαθα, είχε γίνει αλλού κρούση, αλλά δεν… ευθύμησε αυτή η περίπτωση. Ο Θανάσης δεν ήταν θετικός σ’ αυτήν την προοπτική, θα ήταν, άλλωστε, πισωγύρισμα με το βιογραφικό που έχει «χτίσει»… Ο Θανάσης φυσικά και έρχεται στα μέρη μας, αλλά προς το παρόν, μόνο για να βλέπει φίλους.

ΥΓ. 5: Μαθαίνω ότι το «αφεντικό» έχει επαφές – και λόγω των επιχειρηματικών σχεδίων του – και με τα πιο νότια του νομού. Η «Αμερική»… συνορεύει, άλλωστε, με το «Μεξ(η)-κό». Δεν ξέρω εάν αυτές οι επαφές – μελλοντικά – επεκταθούν! Ο ίδιος ξέρει, εάν θέλει να… παίξει μπάλα και σε άλλα «γήπεδα»!

ΥΓ. 6: Μιας και μιλάμε για παιδιά, διάβασα πρόσφατα ότι:

«Για πρώτη φορά, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου Δρεπάνου ένωσε τις δυνάμεις του με τους καθηγητές, τα παιδιά, τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου για μια αξιέπαινη δράση: το λιομάζωμα στο σχολείο.

Με κοινή προσπάθεια, κατάφεραν:

• Να μαζέψουν τις ελιές.
• Να τις μεταφέρουν στο λιοτρίβι.
• Να εξασφαλίσουν το λάδι που θα προσφερθεί στο Γηροκομείο και στο Συσσίτιο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Ναυπλίου κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων.

Μια Πράξη Αγάπης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Η πρωτοβουλία αυτή δεν είναι μόνο μια πράξη προσφοράς, αλλά και ένα εξαιρετικό παράδειγμα συνεργασίας και ευαισθητοποίησης για μαθητές και γονείς.

Συγχαρητήρια σε όλους για την ιδέα, την εκτέλεση και τη διάθεση να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο».

Πολλά «μπράβο», είναι από τις πράξεις που μόνο καλό μπορούν να κάνουν στα παιδιά!

ΥΓ. 7: Κάποιοι διαιτητές παρουσιάζονται, πάντως, πολύ… ευαίσθητοι στην κριτική. Παιδιά, ηρεμήστε λίγο. Δεν είστε άμοιροι… ευθυνών σ’ ένα παιχνίδι, και όταν γίνονται λάθη, φυσικά και θα αναφέρονται, από κανονικούς δημοσιογράφους.

ΥΓ. 8: Σας είχα μιλήσει για το θέμα που θα αντιμετώπιζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την… εξέλιξη της Νέας Δημοκρατίας και το άνοιγμά του, εδώ και χρόνια, προς το κέντρο και τον προοδευτικό χώρο. Πριν από μερικές ημέρες παραιτήθηκε ο Αλέξης Πατέλης από επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού. Κάποιοι στάθηκαν στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν από μήνες για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, μιλώντας για παρασκήνιο πίσω από τις σχέσεις τους.

Για τον ίδιο λόγο η Λαϊκή Δεξιά, ρίχνει «βέλη» στον Άκη Σκέρτσο. Όπως διάβασα, οι… καθαρόαιμοι της ΝΔ του χρεώνουν την απομάκρυνση του κόμματος από τις ρίζες του και το γεγονός ότι είναι αμετακίνητος υπουργός, αν και «φερτός» και «διορισμένος», όπως λένε.

Όλα αυτά, ενώ αποτελεί παρελθόν για τη ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς, την ίδια ώρα που η… Φωνή της Λογικής οργανώνεται στα μέρη μας και με τον Καμπόσο στη «μηχανή» της. Σας είχα γράψει για την επίσκεψη Μητσοτάκη στα μέρη μας. Αυτό που... βγάζει, πάντως, κυβερνήσεις, είναι το κέντρο!

ΥΓ. 9: Δεν είναι ότι πιο ασφαλές για όλους μας, μέλη της μαφίας, είτε είναι Τούρκοι, είτε είναι Έλληνες, είτε άλλης εθνικότητας, να λύνουν τις διαφορές τους με πυροβολισμούς… μέρα μεσημέρι, μέσα σε κόσμο που τρέχει για να καλυφθεί από τις σφαίρες, ενώ κάποιοι πέφτουν νεκροί. Σοκάρουν οι εικόνες…

ΥΓ. 10: Τα λέγαμε για το νερό, το δίκτυο ύδρευσης – βάζω και την αποχέτευση – στα μέρη μας. «Για να μην πούμε το νερό, νεράκι…», σας είχαμε γράψει, φυσικά χωρίς να παραγνωρίζουμε τις ενέργειες που έχουν γίνει. Το θέμα «καίει» και θα πρέπει οι πιέσεις απ’ όλους να είναι… ασφυκτικές.

Και ξαφνικά αυτοί που μεταφέρουν λύματα, ανακοινώνουν νέα αύξηση στα έξοδα μεταφοράς τους προς τον βιολογικό και το... βυτίο κοστίζει πλέον σχεδόν διπλή τιμή σε σχέση με προηγούμενα χρόνια. Αυτό θα συμβεί για συγκεκριμένες Δημοτικές κοινότητες, όπως έμαθα. Και απ’ εδώ «φωνάζουμε» για πολίτες που έχουν… βγάλει λάστιχα στους δρόμους και χύνουν τα νερά από πλυντήρια και νεροχύτες φόρα παρτίδα στα… πόδια μας! Με αυτές τις αυξήσεις, βλέπω όλοι οι δρόμοι σ' αυτές τις κοινότητες να… γεμίζουν με σαπουνάδες!!! Για να μην το προχωρήσω και άλλο…

Μιας και πιάσαμε το συγκεκριμένο θέμα, κάποια από όσα προβλέπονται στον σχεδιασμό για συγχωνεύσεις των ΔΕΥΑ, μόνο καλό μπορούν να κάνουν. Βέβαια, σε κάθε Δήμο υπάρχουν… διαφορές, και άλλες παραμέτρους, που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

ΥΓ. 11: Αυξάνονται οι επενδύσεις στην Αργολική Ριβιέρα! Όπως με πληροφόρησε «πουλάκι» που πετάει πάνω απ’ το Κρανίδι, μεγάλη εταιρεία ψάχνει χώρο για να μπορέσει να στήσει την… πραμάτειά της. Το αυτί μου… έπιασε ότι ασχολείται με είδη σπιτιού. Κοιτάει και ψάχνει για μεγάλο χώρο.

ΥΓ. 12: Ούτε ένα ταξίδι στη Βιέννη δεν μπορεί να διοργανώσει κάποιος και πολλοί… ανησύχησαν. Με την καλή έννοια το αναφέρω, θα πω καλύτερα ότι οι περισσότεροι αγχώθηκαν. Κάνουν καλό τα ταξίδια παιδιά, μπορεί να βρεθεί και καμιά καλή ιδέα για να εφαρμοστεί και εδώ. Έχει και εκεί, πάντως, καλό φαγητό!

Εντός και εκτός των τειχών της… πόλης

Τώρα που καταλάγιασε η… σκόνη - κανονικά θα έπρεπει να είχε γίνει... επανάσταση - από τον τελευταίο θάνατο μέσα σε αγωνιστικό χώρο, αυτή τη φορά ερασιτέχνη παίκτη σε γήπεδο της Αργολίδας, θέλω να ρωτήσω: «Όλα καλά, το λύσαμε το θέμα με τους απινιδωτές; Από εδώ και πέρα θα λειτουργούν όλα όπως πρέπει, ώστε σε κάποιο επεισόδιο να παρέχονται όλες αυτές οι υπηρεσίες, ώστε να εξαντλούνται οι πιθανότητες για να κρατηθεί ένας αθλητής στη ζωή;»…

Άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ρε γαμώτο και για κάποιους προέχει να μετατεθούν αλλού οι ευθύνες; Είτε λέγονται Δήμοι και ΚΕΔΕ, είτε Περιφέρειες, είτε ομάδες, είτε ενώσεις, είτε ομοσπονδίες κ.α.… Προσωπικά δε με ενδιαφέρει ποιος έχει την ευθύνη, ανάλογα και με τους κατοίκους κάθε περιοχής, ώστε να υπάρχει γιατρός στο γήπεδο, έχοντας ακριβώς δίπλα του τον απινιδωτή, όπου υπάρχει αθλητική δραστηριότητα. Είναι σημαντικό να ξέρει κάποιος να χειρίζεται αυτό το σημαντικό όργανο. Επίσης, πολύ σημαντική είναι η ανάγκη για αναβάθμιση του προαθλητικού ελέγχου.

Όλοι θα πρέπει να κάτσουν κάτω σ’ ένα τραπέζι και ανάλογα με το τι προβλέπεται, είτε βάσει το πληθυσμού, είτε με άλλα κριτήρια να δημιουργήσουν ένα ασφαλές πλαίσιο άθλησης. Εν ανάγκη ας κλείσουν και γήπεδα, όταν δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κάλυψη σε όλα, όταν βλέπετε ότι έχουν αυξηθεί οι θάνατοι με καρδιακά επεισόδια. Και φυσικά να κάνουν σωστά τη δουλειά τους όσοι έχουν επιφορτιστεί να παρέχουν αυτές τις υπηρεσίες…

Κάποτε είχα διαβάσει ότι σ’ ένα γήπεδο που «έφυγε» αθλητής, ενώ υπήρχε απινιδωτής στο γήπεδο, την ώρα που τον ζήτησαν οι γιατροί, κάποιοι τον έψαχναν σε αποθήκες στα αποδυτήρια! Σίγουρα, σε παιχνίδια επαγγελματικών κατηγοριών οι υπηρεσίες είναι καλύτερες. Μέχρι τώρα στη Γ’ Εθνική κατηγορία, μετά και το επεισόδιο με τον Κρίστιαν Έρικσεν στο τελευταίο EURO, για να ξεκινήσει ένας ματς, έπρεπε να υπάρχουν στο γήπεδο γιατρός και απινιδωτής, κάτι για το οποίο είναι υπεύθυνη η γηπεδούχος ομάδα. Τώρα το που θα βρίσκεται ο απινιδωτής, ώστε να υπάρχει έγκαιρη χρήση του είναι θέμα των αξιωματούχων του αγώνα. Δεν είναι προϋπόθεση η παρουσία ασθενοφόρου.

Μετά τα τελευταία περιστατικά και σε παιχνίδια των ΕΠΣ, η ΕΠΟ τόνισε ότι για να διεξαχθεί αγώνας σε οποιοδήποτε γήπεδο, θα πρέπει να υπάρχει, επίσης, απινιδωτής. Ζητώντας από Δήμους και αρμίδια Υπουργεία να ενεργοποιηθούν για αυτό το πολύ σοβαρό θέμα…

Τώρα, κατάλαβαν κάποιοι πόσο σοβαρό είναι το συγκεκριμένα θέμα. Και όπως ενημερώθηκα, όντως Δήμοι τρέχουν για να εξασφαλίσουν απινιδωτές για τα γήπεδά τους, πολλές φορές αυτό γίνεται και με δωρεές από κάποιους που έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Ας βοηθήσουν όλοι, το θέμα είναι πολύ σοβαρό…

Ας δούμε τι συνέβη μετά και τον θάνατο του Σάκη Σαράντη στο Δρέπαντο Ναυπλίου, στον αγώνα Προίτος – Εθνικός Τολού για την Α2 κατηγορία της ΕΠΣ Αργολίδας

Όπως διάβασα, «μπαλάκι» έγιναν οι ευθύνες ανάμεσα στον Δήμο Ναυπλιέων και την Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αργολίδας σχετικά με ποιανού είναι αρμοδιότητα η τοποθέτηση απινιδωτών στις αθλητικές εγκαταστάσεις της περιοχής.

Η κόντρα ξέσπασε μετά τον θάνατο του ποδοσφαιριστή Σάκη Σαράντη, ενώ αγωνιζόταν στο γήπεδο του Δρεπάνου το βράδυ της περασμένης Κυριακής (29/01), ενώ όλοι θεωρούν ότι έκαναν σωστά τη δουλειά τους!

Η ανακοίνωση του Δήμου Ναυπλιέων

«Εκφράζοντας τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του συντοπίτη και φίλου Σάκη Σαράντη και ενώ θα θέλαμε να υπάρχει σεβασμός στο οδυνηρό πραγματικά γεγονός, αναγκαζόμαστε να απαντήσουμε θεσμικά σε κακώς κείμενα δημοσιεύματα τα οποία προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν.

Αυτό το κάνουμε όχι για να δικαιολογήσουμε κάτι, ούτε για να αποφύγουμε ευθύνες αλλά μόνο για να αποκαταστήσουμε την αλήθεια.

Η Κοινή Υπουργική Απόφαση διαχωρίζει τα γήπεδα σε κατηγορίες ανάλογα με τον πληθυσμό και τους θεατές. Για τα στάδια όπως το ΔΑΚ Ναυπλίου (ο Δήμος Ναυπλιέων έχει τοποθετήσει απινιδωτή) αναφέρει ότι "απαιτείται η ύπαρξη φορητού απινιδωτή για μεγάλες αθλητικές εγκαταστάσεις".

Για την κατηγορία που υπάγεται το γήπεδο του Δρεπάνου με πάνω από 200 κατοίκους και κάτω από 500 θεατές αναφέρεται ότι "θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ύπαρξη φορητού απινιδωτή κατά τη διάρκεια των αγώνων όπως απαιτείται επίσης τουλάχιστον η παρουσία εκπαιδευμένου προσωπικού για χορήγηση πρώτων βοηθειών. Κατά τη διάρκεια των αγώνων είναι απαραίτητη η παρουσία ασθενοφόρου".

Αυτό αναγράφεται στο άρθρο 12 μαζί με άλλες υποχρεώσεις που ευθέως παραπέμπουν στους διοργανωτές των αγώνων. Οι Δήμοι σύμφωνα με τους νόμους και τις διατάξεις δεν έχουν καμία ευθύνη, υποχρέωση και αρμοδιότητα να τοποθετήσουν απινιδωτή σε γήπεδα της συγκεκριμένης κατηγορίας.

Ο δήμος έχει τοποθετήσει απινιδωτές στο κεντρικό στάδιο στα κλειστά γυμναστήρια, στο κολυμβητήριο σε χώρους συνάθροισης, στο κοινωνικό ιατρείο, στον ΕΟΠΠΥ και έχει δώσει απινιδωτές στο ΕΚΑΒ και στο νοσοκομείο Ναυπλίου και διατίθενται και φορητοί απινιδωτές όπου ζητηθούν.

Τραγικά γεγονότα όπως ο θάνατος συμπολίτη μας στο γήπεδο του Δρεπάνου, δεν μπορεί να αποτελούν ευκαιρία για τη διατύπωση πρόχειρων και ανυπόστατων κριτικών».

Η απάντηση της ΕΠΣ Αργολίδας

Όπως αναφέρει η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αργολίδας σε απάντησή της στην παραπάνω ανακοίνωση:

«Κατά Πανελλήνια πρωτοτυπία ο Δήμος Ναυπλιέων θέλει να μεταθέσει την ευθύνη για την ύπαρξη απινιδωτών στις αθλητικές εγκαταστάσεις στην ΕΠΣ Αργολίδας και σε άλλες ομοσπονδίες και Ενώσεις.

Είναι αυτονόητο ότι η προσπάθεια αυτή είναι παντελώς αβάσιμη και ανυπόστατη.

Σήμερα Ημέρα Μεγάλου Πένθους για τον Αθλητισμό πρέπει να σταματήσουν οι τακτικισμοί και επιτέλους να αναλάβει ο καθένας το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί για την προστασία της ζωής και της υγείας των αθλητών.

Καλούμε για πολλοστή φορά το Δήμο Ναυπλιέων να αναλάβει τις δικές του ευθύνες και να φροντίσει για την προμήθεια και εγκατάσταση των απινιδωτών στις αθλητικές εγκαταστάσεις του».

ΚΕΔΕ: «Σύμφωνα με τον ΚΑΠ υπεύθυνη για απινιδωτή είναι η γηπεδούχος ομάδα»

Ανακοίνωση της ΚΕΔΕ σχετικά με το τι ισχύει για την αδειοδότηση των αθλητικών εγκαταστάσεων των Δήμων και πως συνδέεται με την ύπαρξη στους αθλητικούς χώρους απινιδωτή. Από αυτή προκύπτουν ότι:

1) «Η ύπαρξη φορητού απινιδωτή κατά τη διάρκεια μόνο των αγώνων, κι είναι ανεξάρτητο της διαδικασίας αδειοδότησης των αθλητικών εγκαταστάσεων».

2) «Κατ' ανάλογη δε εφαρμογή του Κανονισμού Αγώνων Ποδοσφαίρου, Πρωταθλημάτων της Επαγγελματικών και Ερασιτεχνικών Πρωταθλημάτων της ΕΠΟ, άποψή μας είναι πως υπεύθυνη για την ύπαρξη απινιδωτή στον αγώνα είναι η γηπεδούχος ομάδα, η οποία επίσης έχει την ευθύνη για την παρουσία και ιατρού, κατά τη διάρκεια του αγώνα». Αρα, η Κεντρική Ενωση των Δήμων Ελλάδας θεωρεί ότι υπεύθυνη για την ύπαρξη απινιδωτή είναι η γηπεδούχος ομάδα, ενώ η ΕΠΟ (σ.σ. δείτε την ανακοίνωση στο τέλος) ρίχνει την ευθύνη στους Δήμους, για να εφοδιάσουν με απινιδωτές τα γήπεδα.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΚΕΔΕ:

«Με αφορμή την ανακοίνωση που εξέδωσε η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ, σχετικά με την απόφαση που έλαβε να αποστείλει προς την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος επιστολή, με την οποία θα ζητείται να ενημερωθούν οι δήμοι όλης της χώρας πως αποτελεί προϋπόθεση αδειοδότησης των γηπέδων, η ύπαρξη απινιδωτή σε κάθε γήπεδο, θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε τα παρακάτω:

Α. Είναι αυτονόητο πως οι δήμοι στην ιδιοκτησία των οποίων ανήκουν αθλητικοί χώροι που φιλοξενούν ποδοσφαιρικούς αγώνες, οφείλουν να λαμβάνουν και λαμβάνουν υπόψη τους και τηρούν, όλα όσα προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία, σχετικά με την αδειοδότηση των αθλητικών υποδομών και την ασφαλή διεξαγωγή των αγώνων που τελούνται σε αυτές. Με την ασφάλεια των αθλητών δεν έχει δικαίωμα να παίζει κανείς και οι δήμοι πάντως δεν παίζουν σε καμία περίπτωση.

Β. Για τη μεγάλη πλειοψηφία των αθλητικών εγκαταστάσεων, όπου διεξάγονται τοπικοί και ερασιτεχνικοί αγώνες, δεν είναι υποχρεωτική, εκ του νόμου, η ύπαρξη απινιδωτή ως προϋπόθεση για την αδειοδότηση τους. Αυτό που πρέπει να εξασφαλίζεται είναι η ύπαρξη φορητού απινιδωτή κατά τη διάρκεια μόνο των αγώνων, κι είναι ανεξάρτητο της διαδικασίας αδειοδότησης των αθλητικών εγκαταστάσεων.

Κατ΄ ανάλογη δε εφαρμογή του Κανονισμού Αγώνων Ποδοσφαίρου, Πρωταθλημάτων της Επαγγελματικών και Ερασιτεχνικών Πρωταθλημάτων της ΕΠΟ, άποψή μας είναι πως υπεύθυνη για την ύπαρξη απινιδωτή στον αγώνα είναι η γηπεδούχος ομάδα, η οποία επίσης έχει την ευθύνη για την παρουσία και ιατρού, κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Γ. Μόνο στις αθλητικές εγκαταστάσεις, με 5.000 θεατές και πάνω, στους αγώνες εθνικών και επαγγελματικών κατηγοριών και στους διεθνείς αγώνες, είναι υποχρεωτικό να υπάρχει σε μόνιμη βάση απινιδωτής, με ευθύνη του φορέα στον οποίο ανήκει το γήπεδο, ως προϋπόθεση για την αδειοδότηση τους.

Δ. Σε κάθε περίπτωση, οι Δήμοι πρωτοστατούν και θα πρωτοστατήσουν και στο μέλλον σε κάθε σοβαρή κι οργανωμένη προσπάθεια της Πολιτείας, των ομοσπονδιών και των αθλητικών σωματείων, προκειμένου να προστατέψουμε την υγεία και τις ζωές των αθλουμένων στις αθλητικές μας εγκαταστάσεις.

Η συν-ευθύνη όλων μας είναι ανεξάρτητη και πάνω από το γεγονός της ύπαρξης απινιδωτή, σε κάθε αδειοδοτημένο γήπεδο. Όμως εξίσου σημαντικό είναι να υπάρχει πραγματικός, σχολαστικός και τακτικός έλεγχος από πλευράς ομοσπονδιών και σωματείων, της υγείας των αθλητών που συμμετέχουν στους αγώνες όλων των πρωταθλημάτων.

Καλό είναι να παίζουμε μπάλα, αλλά μην πετάμε την μπάλα στην κερκίδα».

ΕΠΟ: «Κανένας αγώνας ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων χωρίς απινιδωτή στο γήπεδο»

Νωρίτερα, η Εκτελεστική Επιτροπή της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας κατά τη συνεδρίαση της (σ.σ. 30/1) συζήτησε εκ νέου και εκτενώς το θέμα των αιφνίδιων θανάτων ποδοσφαιριστών στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα.

Η ΕΕ της ΕΠΟ αποφάσισε λόγω των πρόσφατων γεγονότων και επειδή οι Δήμοι δεν έχουν φροντίσει να εφοδιάσουν με απινιδωτές τα γήπεδα της ιδιοκτησίας τους μη τηρώντας τις σχετικές διατάξεις, ουδείς αγώνας ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων θα διεξαχθεί από εδώ και πέρα και έως ότου οι Δήμοι ασκήσουν τα νόμιμα καθήκοντά τους. Επιπλέον η ΕΕ της ΕΠΟ αποφάσισε να αποστείλει επιστολή στα αρμόδια Υπουργεία με την οποία θα ζητά την προμήθεια με κεντρική διαχείριση των απινιδωτών που απαιτούνται και την περαιτέρω ενημέρωση όλων των Δήμων για το θέμα.

Προσφορά απινιδωτή στο ΔΑΚ Δρεπάνου

Εν τω μεταξύ, όπως ανακοινώθηκε, έγινε προσφορά απινιδωτή στο ΔΑΚ Δρεπάνου. Αναλυτικά:

«Η ΕΤΑΙΡΙΑ ARGOIL E.E. – ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ – πρώην πρόεδρος του Παναυπλιακού – μετά τον άδικο χαμό του πρώην αρχηγού και ποδοσφαιριστή επί προεδρίας μου, Σάκη Σαράντη, χορηγώ στη μνήμη του έναν αυτόματο απινιδωτή.

Ο απινιδωτής αυτός θα είναι διαθέσιμος για όλες τις ομάδες που κάνουν χρήση στο ΔΑΚ Δρεπάνου ως γηπεδούχες, όπου και συνέβη το δυσάρεστο γεγονός και θα βρίσκεται στο πρακτορείο ΟΠΑΠ του κυρίου Νικολάου Τράκα στο Δρέπανο.

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον δήμαρχο Ναυπλίου, Δημήτριο Κωστούρο, για την βοήθειά του στην διαδικασία της χορηγίας μου».

Αγώνες μόνο με γιατρούς αποφάσισαν οι ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές μετά τον χαμό 20χρονου αθλητή

Την ίδια ώρα, σύσκεψη με την οποία έκαναν σαφές πως θα διεκδικήσουν με κάθε πρόσφορο μέσο τη διεξαγωγή αγώνων μόνο με ύπαρξη απινιδωτή και γιατρού στο γήπεδο, μετά τον τραγικό χαμό του 20χρονου ποδοσφαιριστή του Καραϊσκάκη Μαυρομματίου (απέναντι στη Δόξα Αμπέλου για τη β' ερασιτεχνική κατηγορία της ΕΠΣ Καρδίτσας), που κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια αγώνα στις 15 Ιανουαρίου. Το πλήρωμα του ΕΚΑΒ δεν μπόρεσε να τον σώσει, καθώς το γήπεδο δεν ήταν εξοπλισμένο με τα απαραίτητα ιατρικά εργαλεία, πραγματοποίησαν το βράδυ της Πέμπτης (02/02) αθλητές ερασιτεχνικών σωματείων της Καρδίτσας.

Όπως αναφέρεται και στο «902.gr», ξεκαθάρισαν πως είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν ακόμα και σε αποχή από τους προγραμματισμένους αγώνες κυπέλλου – καθώς υπάρχει αναβολή των αναμετρήσεων πρωταθλήματος το Σαββατοκύριακο μετά από απόφαση της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Καρδίτσας- ενώ αναμένεται να προχωρήσουν και σε συλλογή υπογραφών πως δεν θα συμμετέχουν σε αγώνα όπου δεν θα τηρούνται οι βασικοί κανόνες προστασίας της ζωής τους.

Τις θέσεις του ΚΚΕ για την προστασία των αθλητών όπως δωρεάν προαθλητικό έλεγχο και παρακολούθηση για όλους τους αθλούμενους από τις δημόσιες μονάδες ΠΦΥ, καθιέρωση με κρατική ευθύνη της κάρτας υγείας του μαθητή και αθλητή, με δωρεάν εξετάσεις ανά 3 μήνες, την τοποθέτηση απινιδωτών σε όλα τα γήπεδα της Καρδίτσας με ευθύνη του κράτους αλλά και εκπαίδευση του κατάλληλου προσωπικού που να μπορεί να τους χρησιμοποιήσει καθώς επίσης και να μη διεξάγεται καμία αθλητική δραστηριότητα χωρίς την παρουσία γιατρού σε σχολεία και αθλητικά κέντρα με κρατική ευθύνη, κατέθεσε στη σύσκεψη ο Νίκος Τέγος, μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ εκ μέρους αντιπροσωπείας της ΚΟ Καρδίτσας που αποτελούνταν και από τον Βασίλη Κρανιά, δημοτικό σύμβουλο Καρδίτσας.

Ο Ν. Τέγος επίσης ανέφερε πως «είναι πολύ ελπιδοφόρο ότι παίρνετε την υπόθεση στα χέρια σας με την προσπάθειά σας να συγκροτήσετε σύνδεσμο ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών για να διεκδικήσετε οργανωμένα το δίκαια αιτήματά σας. Είναι βαρβαρότητα σήμερα νέοι άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους μέσα στα γήπεδα σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν φτάσει σε αυτά τα επίπεδα. Ο Ηλίας Μπρέλλας ας σκεφτούμε σε ποια περιοχή έχασε τόσο άδικα τη ζωή του μέσα στον αγωνιστικό χώρο από ανακοπής καρδιάς. Στον Δήμο Μουζακίου, που το Κέντρο Υγείας της περιοχής κατέρρευσε από τις πλημμύρες του "Ιανού" και 2 χρόνια μετά δεν έχει κατασκευαστεί ακόμα. Σε μια περιοχή που οι τραγικές ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι μεγάλες, χωρίς ουσιαστική ΠΦΥ για τον λαό της περιοχής. Καμία μέριμνα επίσης δεν υπάρχει για τον απαραίτητο εξοπλισμό (π.χ. απινιδωτής) αλλά και το κατάλληλα εκπαιδευμένο ιατρικό προσωπικό στη διάρκεια του αγώνα που θα μπορούσαν κυριολεκτικά να σώσουν ζωές».

«Οι αιτίες είναι συγκεκριμένες, οι απαραίτητες εξετάσεις αφήνονται στην ατομική ευθύνη του αθλητή, όπως και το μεγάλο κόστος που πρέπει να καλυφθεί από τον ίδιο και την οικογένειά του. Οι αθλητικοί σύλλογοι και οι ομάδες αδυνατούν να καλύψουν αυτά τα έξοδα λόγω της υποχρηματοδότησής τους, όταν τη ίδια στιγμή δίνεται πακτωλός χρημάτων στις μεγάλες ΠΑΕ», υπογράμμισε και πρόσθεσε ότι «για το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρο ότι η προστασία της υγείας όλου του λαού, όπως και των αθλητών, πρέπει να είναι ευθύνη του κράτους και όχι ατομική. Η πρόληψη στα θέματα υγείας και ασφάλειας όσων αθλούνται επιβάλλεται να καλυφθεί με επάρκεια και αποτελεσματικότητα με τη δημιουργία ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν, ενιαίου και καθολικού συστήματος Υγείας και Πρόνοιας, με ανεπτυγμένη την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Με πυρήνα το δημόσιο Κέντρο Υγείας μπορούν να λειτουργήσουν υπηρεσίες με εξειδικευμένο προσωπικό (αθλίατρος, φυσικοθεραπευτής κ.ά.) με τα αντίστοιχα υποστηρικτικά εργαστήρια, για τη συστηματική - περιοδική προληπτική παρακολούθηση της υγείας των αθλητών, την πρόληψη και έγκαιρη αντιμετώπιση των κινδύνων στα γήπεδα, στους χώρους άθλησης, στο σχολείο, στις σχολές, στη γειτονιά, τα γυμναστήρια, καθώς και την ενημέρωση και εκπαίδευση των αθλητών και γενικά των νέων σε θέματα φυσικής αγωγής».

Σημείωσε ακόμα πως «ως ΚΚΕ, θεωρούμε πως η μαζική άθληση και άσκηση του λαού πρέπει να είναι προτεραιότητα ιδίως για τη νεολαία μας ώστε να μένει μακριά από κάθε είδους εξαρτήσεις. Πόσο μάλλον μετά τον εγκλεισμό της πανδημίας θεωρούμε πως ο αθλητισμός και ο πολιτισμός έπρεπε να είναι στις προτεραιότητες του κράτους και της κυβέρνησης, καθώς μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά τον λαό να αντιμετωπίσει φαινόμενα ψυχικής υγείας που έχουν ενταθεί. Όμως αυτό το κράτος είναι εχθρικό απέναντι στις λαϊκές ανάγκες, αλλά είναι ιδιαίτερα ικανό ώστε να τσακίζει τα δικαιώματα του λαού, να ρημάζει το εισόδημά μας με την ακρίβεια, να αφήνει τα αθλητικά σωματεία χωρίς οικονομική στήριξη» και καταλήγοντας είπε πως το ΚΚΕ θα είναι δίπλα στους αγώνες και τις διεκδικήσεις σας, «μπορούμε σε κοινό βηματισμό και συντονισμό ο αθλητικός κόσμος, με φορείς της περιοχής, όπως την Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Καρδίτσας, τους αγρότες, που αυτή την περίοδο και αυτοί δίνουν μάχη επιβίωσης, τα σωματεία των εργαζομένων, τους γονείς να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει. Να πούμε φτάνει πια!! Κανένας αθλητής να μη χάνει τη ζωή του».

Ποδόσφαιρο: Γιατί χάνονται ζωές στα γήπεδα των τοπικών

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το θέμα που φιλοξένησε η «Καθημερινή» (kathimerini.gr), μετά τον θάνατο του 20χρονου παίκτη στην Καρδίτσα. Διαβάστε αναλυτικά:

Την περασμένη Κυριακή (15/01), ένας ποδοσφαιριστής, μόλις 20 ετών, κατέρρευσε στο γήπεδο κατά τη διάρκεια ενός ματς στην Καρδίτσα. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες γιατρών, ο νεαρός ποδοσφαιριστής δεν επανήλθε.

Το 2016, ο θάνατος του 14χρονου Σωτήρη Νικολακόπουλου, ο οποίος πέθανε από ανακοπή καρδιάς κατά τη διάρκεια φιλικού αγώνα στην Καλαμάτα, είχε σοκάρει την κοινή γνώμη. Λίγο αργότερα, διοργανώθηκε ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά στη μνήμη του, με τα έσοδα να δίνονται για την αγορά απινιδωτή. Την ίδια χρονιά, με παρόμοιο τρόπο, έχασε τη ζωή του και ο Χαράλαμπος Καμπουρίδης του Αρη Ανθούπολης, στο γήπεδο Περιστερίου.

Το 2019, ο ποδοσφαιριστής Χρήστος Πετρίδης, κατά τη διάρκεια αγώνα του ΕΠΣ Μαγνησίας, κατέρρευσε μέσα στο γήπεδο και κατέληξε λίγο αργότερα στο νοσοκομείο.

Τον Φεβρουάριο του 2022, ο 22χρονος Αλέξανδρος Λάμπι κατέληξε κατά τη διάρκεια αγώνα μεταξύ των ομάδων της Ηλιούπολης και της Ερμιονίδας. Το περασμένο καλοκαίρι, 13χρονος υπέστη καρδιακό επεισόδιο και πέθανε μπροστά στα μάτια των γονιών του οι οποίοι παρακολουθούσαν τον αγώνα σε γήπεδο στην Ερέτρια.

Βέβαια, το περιστατικό που έχει καταγραφεί στη μνήμη των περισσοτέρων ήταν αυτό με τον Κρίστιαν Ερικσεν, ο οποίος σωριάστηκε στο έδαφος, στον αγώνα της Δανίας με τη Φινλανδία, κατά τη διάρκεια του Euro 2021. Ο Ερικσεν σώθηκε γιατί έπαιζε σε αγώνα κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης και χάρη στην παρουσία εξειδικευμένου ιατρικού τιμ το οποίο κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες.

Η καρδιακή ανακοπή είναι η συχνότερη αιτία θανάτου στον δυτικό κόσμο, από την οποία χάνονται 350.000 Ευρωπαίοι τον χρόνο.

Μολονότι στην Ελλάδα έχουν ληφθεί ορισμένες πρωτοβουλίες, το ερώτημα που προκύπτει, και αφορά κυρίως τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, είναι πόσο έτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε παρόμοια περιστατικά; Είναι επαρκή τα μέτρα ασφαλείας; Οι ομάδες διαθέτουν στο δυναμικό τους ανθρώπους που ξέρουν να διαχειρίζονται τέτοια συμβάντα;

Το χάος μετά τη Super League 1

Ποιοι κανόνες προστασίας προβλέπονται για τα ατυχήματα στη διάρκεια των ποδοσφαιρικών αγώνων; Οι ομάδες της Super League 1 και 2 πρέπει να διαθέτουν ένα πλήρως εξοπλισμένο ιατρείο εντός γηπέδου, αλλά και ασθενοφόρο (ιδιωτικό ή του ΕΚΑΒ). Super League 1ορίζει επίσης γιατρό για κάθε αγώνα του πρωταθλήματος -εκτός δηλαδή από αυτούς που διαθέτουν οι ομάδες-.

Μετά το περιστατικό με τον Ερικσεν, η ΕΠΟ υποχρέωσε τις ομάδες που παίζουν στη Γ’ Εθνική να διαθέτουν απινιδωτή εντός του αγωνιστικού χώρου. Στις χαμηλότερες κατηγορίες – τοπικά πρωταθλήματα – όλα είναι «στον αέρα» και εξαρτώνται από το μπάτζετ και τις… καλές προθέσεις κάθε ομάδας.

Την ίδια στιγμή, ο όγκος των ποδοσφαιρικών αγώνων που διεξάγονται κάθε Κυριακή είναι πραγματικά μεγάλος. Μόνο στη Γ’ Εθνική συμμετέχουν φέτος 73 ομάδες από πέντε ομίλους.

Και φυσικά υπάρχουν και τα τοπικά πρωταθλήματα. Κάθε νομός έχει Α’ τοπικό, Β’ τοπικό και πολλές φορές και Γ’ τοπικό. Όπως είπε στην «Κ» παράγοντας από ομάδα της Γ’ Εθνικής: «Κάθε Κυριακή στον νομό Αργολίδας τρέχουν 15 ματς ταυτόχρονα. Το να υπάρχει σε αυτά ιδιωτικό ασθενοφόρο μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί, ενώ ως ανέκδοτο ακούγεται και το να σταθμεύουν έξω από όλους αυτούς τους αγώνες ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ».

Σημειώνεται ότι αμέσως μετά τον θάνατο του 20χρονου ποδοσφαιριστή στην Καρδίτσα (από ισχαιμία του μυοκαρδίου, όπως έδειξε η ιατροδικαστική έκθεση), η ΕΠΟ συνεδρίασε εκτάκτως και αποφάσισε να στείλει επιστολή στην Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας με την οποία ζητεί να ενημερωθούν όλοι οι δήμοι που έχουν στην ιδιοκτησία τους γήπεδα ότι είναι υποχρεωτική η ύπαρξη απινιδωτή ως προϋπόθεση για την αδειοδότησή τους.

Φαρμακοποιοί που εκτελούν χρέη γιατρού

Ο Αθανάσιος Παλάντζος, προπονητής του 20χρονου που κατέρρευσε πριν από τέσσερις ημέρες στην Καρδίτσα, λέει στην «Κ» πως οι απινιδωτές στα τοπικά πρωταθλήματα είναι είδος σπάνιο. Οπως σημειώνει: «Προφανώς και δεν είχαμε απινιδωτή στο γήπεδο, ποιος έχει; Σε όλη την Καρδίτσα, στις χαμηλές κατηγορίες, δεν υπάρχει ούτε ένας. Οταν κατέρρευσε το παλικάρι, δύο μέτρα αθλητής, που στους καρδιολογικούς ελέγχους έβγαινε πάντα “πεντακάθαρος”, ο άνθρωπος που εκτελούσε χρέη γιατρού έσπευσε να του κάνει ΚΑΡΠΑ. Με ένα ταλαίπωρο βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών κινούνται οι περισσότεροι γιατροί στους αγώνες της περιφέρειας». Και τι σημαίνει «χρέη γιατρού»;

Ο κ. Παλάντζος εξηγεί πως ο «γιατρός» του αγώνα την περασμένη Κυριακή ήταν ένας «συγχωριανός φαρμακοποιός που έχει παρακολουθήσει σεμινάριο ΚΑΡΠΑ». Να σημειωθεί πως το ασθενοφόρο στην εν λόγω περίπτωση έφτασε στο γήπεδο μετά από 10 λεπτά.

Πάντως, ακόμα και εκεί όπου υπάρχουν απινιδωτές, η λειτουργία τους δεν είναι εξασφαλισμένη. Οταν πέθανε ο 22χρονος ποδοσφαιριστής στην Ηλιούπολη, τον Φεβρουάριο του 2022, απινιδωτής υπήρχε μεν στο γήπεδο, αλλά μακριά από τον αγωνιστικό χώρο. Μέχρι να φτάσει στον αθλητή πέρασε κάποιος χρόνος, ενώ και το ασθενοφόρο έκανε 20 λεπτά για να προσεγγίσει το γήπεδο.

«Είναι θέμα τύχης»

Ο ποδοσφαιριστής Γιώργος Γερεντές έχει βιώσει από πρώτο χέρι την καθυστερημένη ανταπόκριση σε ατύχημα μέσα στο γήπεδο. Τον Απρίλιο του 2021, ο παίκτης της ΑΟ Σελλάνων (στα Τρίκαλα) συγκρούστηκε με παίκτη της αντίπαλης ομάδας. Ο Γερεντές έχασε τις αισθήσεις του από τη σφοδρότατη σύγκρουση, ενώ έπαθε διάσειση, κάταγμα στο ζυγωματικό και σπασμένα δόντια. Το ασθενοφόρο από τη Λάρισα έφτασε ύστερα από 40 λεπτά.

«Εγώ ήμουν τυχερός γιατί η ομάδα μου τότε είχε φροντίσει να υπάρχει πάντα ένα κλιμάκιο του Ερυθρού Σταυρού σε κάθε αγώνα μας» περιγράφει ο ίδιος και συνεχίζει: «Όταν λιποθύμησα, έπεσαν πάνω μου 2-3 γιατροί. Χάρη στις μεγάλες προσπάθειές τους επανήλθα. Απινιδωτής, πάντως, δεν υπήρχε στο γήπεδο». Ο ίδιος σημειώνει ακόμα πως η ομάδα της Καλαμπάκας, όπου παίζει τώρα, διαθέτει απινιδωτή, αλλά, όπως τονίζει, είναι η μοναδική που έχει αυτό το απαραίτητο ιατρικό μηχάνημα σε όλα τα Τρίκαλα.

«Οσο πέφτουν οι κατηγορίες, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα» σημειώνει ο κ. Γερεντές, και εξηγεί: «Είναι θέμα τύχης τι μέσα ασφάλειας θα διαθέτει η ομάδα σου. Στα Β’ τοπικά πρωταθλήματα, τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει καν γιατρός αγώνα. Και στη Γ’ Εθνική, όμως, πολλές ομάδες επιστρατεύουν ανθρώπους που έχουν κάνει απλώς σεμινάρια, για να μην πέφτουν πρόστιμα. Θέλω να πω, με αφορμή την τελευταία ανακοίνωση της ΕΠΟ, πως οι καθυστερημένες αποφάσεις κάθε φορά που συμβαίνει ένα τραγικό περιστατικό δεν λύνουν το πρόβλημα. Χρειάζεται πρόληψη και έλεγχος για το τι τηρείται σε όλα τα επίπεδα».

Ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται σε αθηναϊκές ομάδες έθεσε και την εξής παράμετρο: «Η ασφάλειά μας μέσα στα γήπεδα δεν κρίνεται μόνο από τους απινιδωτές και τους γιατρούς. Στα περισσότερα γήπεδα που έχω αγωνιστεί ο χλοοτάπητας είναι πολυτέλεια. Το έδαφος είναι συχνά τόσο κακοτράχαλο που από θαύμα δεν τραυματιζόμαστε συνέχεια».

Ανάγκη για αναβάθμιση του προαθλητικού ελέγχου

Θολό είναι και το κομμάτι του προαθλητικού ελέγχου που οφείλουν να κάνουν οι αθλητές πριν πάρουν το δελτίο τους για να αγωνιστούν, όπως ορίζει η ΕΠΟ. Σύμφωνα με τον κανονισμό, οι αθλητές που συμμετέχουν σε ομάδες πρέπει να υποβάλλονται σε καρδιογράφημα και σε triplex καρδιάς και να διαθέτουν και τη σχετική βεβαίωση από έναν καρδιολόγο.

Οπως όμως σημειώνει στην «Κ» ο Φώτης Πατσουράκος, καρδιολόγος, αντιπρόεδρος ΙΣΑ (Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών) και μέλος της ομάδας εργασίας καρδιαγγειακών νοσημάτων του υπουργείου Υγείας: «Σε πολλές περιπτώσεις, και ειδικά στην περιφέρεια, οι έλεγχοι γίνονται… στο πόδι. Οι ποδοσφαιριστές πηγαίνουν σε έναν ιδιώτη που πληρώνει η ομάδα για να δώσει μαζικές βεβαιώσεις, οι οποίες, αρκετές φορές, είναι διεκπεραιωτικές. Δεν υπάρχει η απαραίτητη εξατομικευμένη ματιά για κάθε αθλητή. Και να σημειωθεί πως τα triplex απαιτούν καλούς γιατρούς, καρδιολόγους απαραίτητα. Οι έλεγχοι πρέπει να είναι εξονυχιστικοί – πολλοί αθλητές μπορεί επί ευρημάτων να χρειαστεί να βάλουν ένα holter, για παράδειγμα. Εχω δει παιδιά που ήθελαν να αθληθούν και τους εξήγησα ότι δεν μπορούν να το κάνουν».

Σε αυτό το σημείο, ο κ. Πατσουράκος τονίζει πως ο καλός καρδιολογικός έλεγχος είναι σε σημαντικό βαθμό και ευθύνη του αθλητή και της οικογένειάς του. Οπως εξηγεί ο έμπειρος γιατρός: «δυστυχώς, είναι κάτι που συχνά αμελούν οι οικογένειες. Να τονιστεί, πάντως, ότι όλοι όσοι χάνουν τη ζωή τους στα γήπεδα δεν είναι γιατί υπάρχει κακή αντιμετώπιση εκείνη τη στιγμή ή κακός προαθλητικός έλεγχος».

Σε αυτό συμφωνεί και ο ιατροδικαστής Δημήτρης Γαλεντέρης. Ο ίδιος σημειώνει πως τα καρδιογραφήματα και τα υπερηχογραφήματα «μπορούν» να αναγνωρίσουν πολλές αλλοιώσεις στην καρδιά, όχι όμως όλες.

«Η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, για παράδειγμα, η οποία είναι ένας συχνός λόγος που ποδοσφαιριστές παγκοσμίως χάνουν τη ζωή τους στο γήπεδο, είναι ένα γονιδιακό πρόβλημα που δεν δίνει μακροσκοπικά ευρήματα» εξηγεί ο Δ. Γαλεντέρης και συνεχίζει: «Η ανωμαλία στην έκφυση των στεφανιαίων αγγείων επίσης δεν αναγνωρίζεται με αυτές τις εξετάσεις. Σε κάθε περίπτωση, ποιος τσεκάρει αν γίνεται σωστά ο έλεγχος σε όλα αυτά τα παιδιά που αγωνίζονται στα ελληνικά γήπεδα;».

Αμφότεροι οι γιατροί τονίζουν, μάλιστα, πως ο έλεγχος πρέπει να γίνει ακόμα πιο προσεκτικός τώρα που βρισκόμαστε στη μετά πανδημική εποχή και έχει αποδειχθεί πως ο κορωνοϊός μπορεί να προκαλέσει περικαρδίτιδα σε κάποιους ανθρώπους.

Ο Α. Παλάντζος, όπως και άλλοι προπονητές του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, θεωρούν πως πρέπει να προστεθεί ακόμη ένας καρδιολογικός έλεγχος στα μέσα της χρονιάς, ώστε να αισθάνονται και οι ίδιοι, αλλά και οι παίκτες, πιο ασφαλείς.

Τέλος, ο Φ. Πατσουράκος σημειώνει πως η επιτροπή των καρδιαγγειακών νοσημάτων, στην οποία συμμετέχει, εισηγείται στο υπουργείο Υγείας την αναβάθμιση των προληπτικών, προαθλητικών εξετάσεων ως μέρος ενός αυτοτελούς πακέτου, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με το εθνικό πρόγραμμα για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού.

Ο εορτασμός της ιστορικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, έγινε με τη μέγιστη λαμπρότητα και επισημότητα και στον Δήμο Ερμιονίδας, σε Κρανίδι, Ερμιόνη, Ηλιόκαστρο και άλλες δημοτικές ενότητες της Περιοχής.

Ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Γεωργόπουλος στάθηκε στο μήνυμά του στη μεγάλη σημασία της εθνικής επετείου στην ιστορική πορεία του Έθνους μας, αναφέροντας ότι οι πρόγονοί μας πολέμησαν για το Δίκαιο και την Ελευθερία.

Οι εκδηλώσεις και η παρέλαση στο Κρανίδι

Με την παρέλαση κορυφώθηκαν την Παρασκευή (28/10) οι εκδηλώσεις στο Κρανίδι για τη επέτειο του «ΟΧΙ» του 1940. Νωρίτερα το πρωί, τελέστηκε η επίσημη Δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό Τιμίου Προδρόμου και στη συνέχεια ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο των πεσόντων στην πλατεία Ρέπουλη.

Ειδικότερα στεφάνια κατέθεσαν ο δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Γεωργόπουλος, ο Πρόεδρος της κοινότητας Κρανιδίου Νίκος Αντωνίοζας, εκπρόσωπος της Εθνικής Αντίστασης, ο διοικητής του Αστυνομικού τμήματος Ερμιονίδας, ο προϊστάμενος του κλιμακίου της Πυροσβεστικής Κρανιδίου, εκπρόσωπος του συνδέσμου της ΕΛΔΥΚ 1974, όλα τα σχολεία του Κρανιδίου και εκπρόσωποι των αθλητικών ομάδων της Ερμιονίδας, του Κρανιδίου και του εμπορικού συλλόγου της περιοχής. Το «παρών» έδωσαν, ακόμα, εκτός των άλλων, η Ελένη Γκαμίλη Σιάνα (πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου), Αριστείδης Μπίμπας (πρόεδρος της ΔΕΥΑΕΡ), Γιάννης Τσμααδός (Δημοτικός Σύμβουλος και πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Β/θμιας Εκπαίδευσης Δήμου Ερμιονίδας), οι αντιδήμαρχοι Γιώργος Πιτσάς, Αγγελική Λούμη Γιαννικοπούλου, Σπύρος Αντουλινάκης, Τόνια Αντωνοπούλου, ο Μανώλης Φλωρής (πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείο Ερμιονίδας), οι Αναστάσιος Λάμπρου και Αναστάσιος Τόκας (Δημοτικοί Σύμβουλοι), και ο πρόεδρος της ΑΕ Ερμιονίδας Χρήστος Ντούβας.

Στη συνέχεια, ακολούθησε η κοινή παρέλαση των μαθητών, προσκόπων και Αθλητικών Σωματείων.

Η Ερμιόνη τίμησε με λαμπρότητα την εθνική γιορτή

Η Ερμιόνη τίμησε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Το πρωί τελέστηκε η επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Ναό της Παναγίας και στη συνέχεια ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο των πεσόντων στο κεντρικό λιμάνι. Εκεί ακούστηκε ο πανηγυρικός λόγος της ημέρας από μαθήτρια του Λυκείου, ενώ ο πρόεδρος της κοινότητας Ιωσήφ Γανώσης πραγματοποίησε κάλεσμα των πεσόντων από την περιοχή της Ερμιονίδας στον πόλεμο του 1940 και στην Εθνική Αντίσταση.

Στεφάνια κατέθεσαν ο δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Γεωργόπουλος, ο Πρόεδρος της κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώσης, ο προϊστάμενος του Λιμενικού Τμήματος Ερμιόνης, μαθητές και μαθήτριες από όλα τα σχολεία της περιοχής, εκπρόσωποι συλλόγων και αθλητικών ομάδων της Ερμιόνης και της Ερμιονίδας γενικότερα.

Ακολούθησαν η τήρηση ενός λεπτού σιγής και η ανάκρουση του εθνικού ύμνου. Στη συνέχεια έγινε παρέλαση στο λιμάνι από μαθητές και μαθήτριες των σχολείων Ερμιόνης.

Η γιορτή του «ΟΧΙ» στο Ηλιόκαστρο

Με λαμπρότητα γιορτάστηκε η 28η Οκτωβρίου και στο Ηλιόκαστρο Ερμιονίδας. Το πρωί τελέστηκε η επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου από τον Αρχιμανδρίτη Ιερόθεο Λουμουσιώτη, ενώ μία εκ των δασκάλων του Δημοτικού Σχολείου εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας. Ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνων στο μνημείο πεσόντων, που είναι μπροστά από το παλιό σχολείο και στη συνέχεια έγινε παρέλαση των μαθητών στην πλατεία. Τον Δήμο Ερμιονίδας εκπροσώπησε ο αντιδήμαρχος Δαμιανός Κουτούβαλης.

Το μήνυμα του Γιάννη Γεωργόπουλου

Το δικό του μήνυμα έστειλε ανήμερα του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου και ο Γιάννης Γεωργόπουλος με τον Δήμαρχο Ερμιονίδας. «Η 28η Οκτωβρίου είναι το ένδοξο παρελθόν μας! Οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για το Δίκαιο και την Ελευθερία», υπογράμμισε…

Αναλυτικά:

«Αγαπητοί Συνδημότες και Συνδημότισσες,

28η Οκτωβρίου, ημέρα που οι Έλληνες από κάθε γωνιά του πλανήτη τιμούμε και δοξάζουμε τους Ήρωες που αγωνίστηκαν, προσφέροντας ακόμα και τη ζωή τους, για το ιδανικό της ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της δημοκρατίας και της εδαφικής ακεραιότητας.

Γιορτάζουμε το μεγαλειώδες ΟΧΙ που γράφτηκε με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών και έδωσε ελπίδες σε εκατομμύρια ανθρώπους ενάντια στο φασισμό και τον ναζισμό.

Είναι το ΟΧΙ ενός μονιασμένου λαού, όλων εκείνων των ηρώων που «έπεσαν» στη μάχη και μας απέδειξαν περίτρανα πως με πίστη στο Χριστό, συλλογικότητα, ανιδιοτέλεια, πατριωτισμό και φιλοπατρία είμαστε ικανοί να κερδίσουμε κάθε μορφή βίας, αδικίας, παραλογισμού και να είμαστε σε θέση να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση.

Ογδόντα δύο χρόνια, λοιπόν, τιμούμε τον αγώνα του ελληνικού λαού κατά της ιταλικής επιδρομής, για την συλλογική αντίδρασή του στην τυραννία και τον ναζισμό, για το έπος της Εθνικής αντίστασης, το οποίο συνέβαλε στην απελευθέρωση.

Η 28η Οκτωβρίου είναι το ένδοξο παρελθόν μας!

Είναι η ιστορία μας, που καταγράφηκε στις πιο λαμπρές σελίδες της νεότερης ιστορίας και μας υποδεικνύει ότι ενωμένοι, σαν μια γροθιά, όπως οι Έλληνες της εποχής του ’40, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά.

Καλούμαστε όλοι να παραδειγματιστούμε, να αξιοποιήσουμε τα διδάγματα της ιστορίας και να πάψουμε πια να επαναλαμβάνουμε λάθη του παρελθόντος. Να αναβιώσουμε αξίες, όπως ο αλτρουισμός και η αλληλεγγύη και να πούμε ΝΑΙ στην Παγκόσμια Ειρήνη, στην Αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, στην Δημοκρατία και στην Ελευθερία.

Είναι η γιορτή των Ελλήνων, είναι γιορτή του Ελεύθερου Πνεύματος και ως ελεύθερος λαός, ως Έλληνες έχουμε χρέος να τιμήσουμε όλους εκείνους του Ήρωες του 1940 και να τους υποσχεθούμε πως αν η μοίρα κάποτε, μας φέρει αντιμέτωπους με ένα νέο ’40, ξανά με ΟΧΙ θα απαντήσουμε.

Γιατί οι Έλληνες δεν πολέμησαν από αγάπη για τον πόλεμο, αλλά έδωσαν αγώνα για το Δίκαιο και τη Λευτεριά.

Χρόνια Πολλά Ερμιονίδα!

Χρόνια Πολλά Ελλάδα!

Ο Δήμαρχος Ερμιονίδας,

Ιωάννης Γεωργόπουλος».

Δείτε φωτογραφίες από τις εκδηλώσεις στο Κρανίδι:

-

Δείτε φωτογραφίες από τους εορτασμούς στην Ερμιόνη:

Δείτε φωτογραφίες από το Ηλιόκαστρο, όπως φιλοξενήθηκαν στο blog iliokastronea.blogspot.com:

Ούτε σε τέσσερις ομίλους, όπως προβλέπεται στην προκήρυξη, ούτε σε έξι όπως ειπώθηκε από τις περισσότερες ομάδες αλλά και από την πλευρά της Επιτροπής Διοργανώσεων της ΕΠΟ στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη που είχε η Ομοσπονδία με τους συλλόγους, θα διεξαχθεί το πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής, καθώς υπερίσχυσε τελικά το σενάριο των πέντε γκρουπ…

Συγκεκριμένα, όπως αποφασίστηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής και στην Επιτροπή διοργανώσεων της ΕΠΟ, το νέο πρωτάθλημα, που αναμένεται να αρχίσει στις 13/11 θα διεξαχθεί σε πέντε ομίλους των 14 ομάδων… Ο συνολικός αριθμός των ομάδων που θα πάρουν μέρος, μετά και τη λήξη της ημερομηνίας δηλώσεων συμμετοχής, είναι 70 με την επιφύλαξη της απόφασης του Διαιτητικού Δικαστηρίου επί της προσφυγής του Πανδραμαϊκού.

Από εκεί και πέρα, η αρχική απόφαση (όπως ανέφερε και η σχετική προκήρυξη που κοινοποίησε η ΕΠΟ) για τέσσερις ομίλους άλλαξε, επειδή λόγω της καθυστερημένης έναρξης του πρωταθλήματος, δεν θα επαρκούν οι ημερομηνίες.

Η άλλη πρόταση για έξι ομίλους, που ήθελαν οι περισσότερες ομάδες, λόγω οικονομικού κόστους από τα ταξίδια, απορρίφθηκε επειδή θα υπάρχουν όμιλοι με 11 ομάδες – αριθμός που θεωρείται μικρός για γκρουπ πρωταθλήματος.

Υπενθυμίζεται ότι το σενάριο των πέντε ομίλων είχε κυκλοφορήσει πριν η ΕΠΟ αποφασίσει την Πέμπτη (20/10) την επανέναρξη των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων (βρίσκονταν σε αναστολή), κατά τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής, με «καρφιά» για τον Λευτέρη Αυγενάκη και Μητρώο Σωματείων της ΓΓΑ. Όπως αναφέρθηκε, την Κυριακή (23/10) το πρωί έγινε κρίσιμη τηλεδιάσκεψη ανάμεσα σε συλλόγους και Ομοσπονδία για τη σέντρα και τους ομίλους στη Γ' Εθνική κατηγορία, με την πλειοψηφία των ομάδων να τάσσεται υπέρ των έξι και όχι των τεσσάρων γκρουπ. Υπήρχαν και ομάδες που πρότειναν πέντε ομίλου. Το σαββατοκύριακο (22-23/10) ξεκίνησαν τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα των ΕΠΣ.