Εντός και εκτός των τειχών της… πόλης

Έναν… φόβο διακρίνω, πολλές φορές, στις αντιδράσεις Αρχών, όταν επικοινωνεί μαζί τους εκπρόσωπος του Τύπου. Όταν για παράδειγμα τους ζητάς στοιχεία για μια υπόθεση, με σεβασμό στην έρευνα που γίνεται, χωρίς να θέλεις να δημιουργηθεί πρόβλημα. Ειδικά στην επαρχία. Ακούνε στελέχη Αρχών τις λέξεις «Τύπος» και «δημοσιογράφος» και σε αντιμετωπίζουν πολλές φορές σαν… εχθρό τους.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας… Έχει συμβεί ένα γεγονός, έχεις δει την παρουσία κάποιων εκεί, και στη συνέχεια που ζητάς στοιχεία, αυτά που επιτρέπεται να δοθούν στη διάρκεια μιας έρευνας, σεβόμενος τη δουλειά όλων, δεν βρίσκεις απλά άρνηση, αλλά ολόκληρο… τοίχο και «επιθετική» αντιμετώπιση!

Σου δείχνουν ένα πρόσωπο, που δεν έχει καταλάβει τον ρόλο της ενημέρωσης και γενικότερα του Τύπου.

Αυτή η αναφορά γίνεται, πάντα με σεβασμό στο γεγονός ότι μπορεί κατά τη διάρκεια συλλογής στοιχείων, πολλά μπορούν να αλλάξουν. Όταν για παράδειγμα βρίσκεται μια υπόθεση στο στάδιο της προανάκρισης, λογικό είναι να μην μπορούν να δοθούν επίσημα – πολλά – στοιχεία. Άλλο αυτό και άλλο να σε… βλέπουν ότι αποτελείς «πρόβλημα». Εάν κάνεις καλά τη δουλειά σου, δεν έχεις να φοβηθείς κάτι…

Για να μη πάω στο άλλο… άκρο. Διότι μπορεί – λέω μπορεί – να ακούσεις από χείλη να σου βάζουν… χέρι, και να σκεφτούμε όλοι το… «κοινό μας καλό», εάν έχει συμβεί κάτι «γκρίζο» στην περιοχή (μας).