Ο Ανδρέας Πουλάς, βουλευτής Αργολίδας και Κοινοβουλευτικός Υπεύθυνος Αγροτικής Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, βρέθηκε στην Πιερία, περιοχή από την οποία έκανε επίθεση στην κυβέρνηση, αναφέροντας ότι έχει αφήσει στην τύχη τους τους παραγωγούς, και ειδικότερα αυτούς που καλλιεργούν ακτινίδια.

Ειδικότερα, ο Ανδρέας Πουλάς επισκέφτηκε τη συγκεκριμένη ΠΕ της Μακεδονίας και κατά τη διάρκεια της περιοδείας του συμμετείχε σε σύσκεψη με την ΝΕ Πιερίας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, επισκέφτηκε τον Αγροτικό Συνεταιρισμό ΠΕΣΚΟ, συναντήθηκε με αγρότες της περιοχής και συζήτησε το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν φέτος με την πολύ χαμηλή σε σχέση με πέρυσι τιμή διάθεσης των ακτινιδίων.

«Το γεγονός των χαμηλών τιμών σε συνδυασμό με την υπέρογκη αύξηση του κόστους παραγωγής δεν αφήνει κανένα περιθώριο κέρδους για τους παραγωγούς αντίθετα συρρικνώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το εισόδημά τους και απειλεί την οικονομική και επαγγελματική τους επιβίωση. Έχει εγκαταλείψει τους παραγωγούς ακτινιδίων στην τύχη τους», υπογράμμισε ο βουλευτής Αργολίδας.

Επίσης, όπως σχολιάστηκε, η πολιτική των ανοικτών τιμών που ακολουθείται από τους εμπόρους δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια και αβεβαιότητα στους παραγωγούς των ακτινιδίων οι οποίοι παραδίδουν το προϊόν χωρίς να γνωρίζουν τι ποσό θα λάβουν στο τέλος. Έντονο προβληματισμό προκαλεί το πρόβλημα της έλλειψης εργατών γης καθώς και η μεγάλη ψαλίδα των τιμών από το χωράφι στο ράφι που λειτουργεί εις βάρος τόσο των παραγωγών όσο και των καταναλωτών σε μία ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική περίοδο για όλους.

Ο Ανδρέας Πουλάς από την πλευρά του τόνισε την ανάγκη στήριξης από την πολιτεία του εισοδήματος των παραγωγών με όλα τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία, υιοθέτησης μέτρων για την ελάφρυνση του κόστους παραγωγής και ενίσχυσης των Συνεταιρισμών και των Ομάδων Παραγωγών για την διαπραγμάτευση με καλύτερους όρους των τιμών εμπορίας των προϊόντων και προμήθειας των αγροτικών εφοδίων.

«Σήμερα είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η στήριξη των παραγωγών από όλους τους εμπλεκόμενους στην οικονομική αλυσίδα, παραγωγής, επεξεργασίας, μεταποίησης και εμπορίας με κύριο γνώμονα την επιβίωση των αγροτών και την προστασία της αγροτικής παραγωγής.

Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής βρίσκεται κοντά στους αγρότες, ακούει τα προβλήματα τους και στηρίζει τα δίκαια αιτήματά τους», ανέφερε ακόμα ο Ανδρέας Πουλάς.

Διαβάστε ακόμα:

Στην Ημαθία ο Πουλάς: Επαφές με αγρότες και προτάσεις για τα προβλήματά τους (εικόνες)

Ο Γιάννης Γκιόλας κατέθεσε τη Δευτέρα (17/10) αναφορά προς τους αρμόδιους Υπουργούς για στήριξη των ελαιοτριβείων απέναντι στην εκτίναξη του ενεργειακού κόστους και αναφέρει ότι μόνο με επιδότηση της ηλεκτρικής ενεργείας από το κράτος θα μπορέσουν να δουλέψουν φέτος τα ελαιουργεία.

Ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτικής Συμμαχίας Αργολίδας αναφέρει ότι το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας εκτινάσσεται επικίνδυνα στα ύψη, ενώ υπάρχει κίνδυνος να μείνουν οι καρποί της ελιάς στα δέντρα και η αυξημένη φετινή παραγωγή να μην μεταφραστεί σε ανάλογη άνοδο του ελαιόλαδου.

Η αναφορά κατατέθηκε προς τους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Οικονομικών. Είχε προηγηθεί η ανοικτή επιστολή του Περιφερειακού Επιμελητηριακού Συμβουλίου Πελοποννήσου, σχετικά με την άμεση ανάγκη να επιδοτηθούν τα ελαιουργεία ως προς το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε να καταστεί δυνατόν να ξεκινήσει απρόσκοπτα η παραγωγή ελαιόλαδου κατά τη φετινή περίοδο. Επιστολή την οποία ο Γιάννης Γκιόλας συμπεριέλαβε στην αναφορά του.

Υπενθυμίζεται ότι μέτρα στήριξης των ελαιοτριβείων απέναντι στην εκτίναξη του ενεργειακού κόστους ζητά ο βουλευτής Αργολίδας και υπεύθυνος του Κοινοβουλευτικού Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης, Ανδρέας Πουλάς, με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή μαζί με άλλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής.

Αναλυτικά το κείμενο της αναφοράς:

Θέμα: «Τα ελαιοτριβεία δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν χωρίς επιδότηση της ηλεκτρικής ενέργειας που έχει φτάσει στα ύψη»

Το ελαιόλαδο είναι εδώ και πολλά χρόνια το εθνικό μας προϊόν, του οποίου η οικονομική και κοινωνική σημασία της παραγωγής αλλά και εξαγωγής του είναι τεράστια τόσο για την εθνική μας οικονομία όσο και για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες.

Η περίοδος της συγκομιδής της ελιάς πλησιάζει και το μεγάλο πρόβλημα της ενεργειακής κρίσης θα επηρεάσει αρνητικά την παραγωγή του ελαιολάδου, αφού το κόστος λειτουργίας των ελαιοτριβείων εγκυμονεί κινδύνους και απειλεί την όποια ομαλή εξέλιξη.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας με τις τιμές να έχει εκτιναχθεί κατά 600 ή και 700%! Γεγονός που αναμένεται να συμπαρασύρει αγρότες και όλες τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά που στηρίζονται στη δική τους παραγωγή εντός της παραγωγικής αλυσίδας. Υπολογίζοντας με τις σημερινές διαμορφωμένες τιμές, διαπιστώνεται ότι το κόστος για ένα ελαιοτριβείο, ανά τόνο παραγόμενου ελαιόκαρπου θα κυμαίνεται από 10 ευρώ που ήταν το 2019 σε 60 έως 80 ευρώ ο τόνος, ανάλογα με τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας. Αν προσθέσει κανείς και την αύξηση στις ρυθμιζόμενες χρεώσεις (ΔΕΔΔΗΕ κ.λπ.) αντιλαμβάνεται που μπορεί να φτάσει το μέγεθος του προβλήματος.

Θα πρέπει να προστεθεί ότι τα ελαιοτριβεία κρατούν ως «αμοιβή» ένα μικρό ποσοστό από το εισερχόμενο ελαιόκαρπο, το οποίο το 2019 έφτανε τα 70 ευρώ ανά τόννο. Σήμερα, με τη διαμορφωμένη κατάσταση το ποσό αυτό αναμένεται να εκτιναχθεί στα 150 ευρώ, ενώ αν προστεθούν και οι υπόλοιπες αυξήσεις μπορεί να φτάσει και τα 180 ευρώ, με αποτέλεσμα το ¼ του παραγόμενου ελαιολάδου να «χάνεται» για τον παραγωγό και φυσικά να καθίσταται ασύμφορη όλη η διαδικασία και να οδηγηθούν πάρα πολλοί στην εγκατάλειψη και την μη συγκομιδή.

Η φετινή παραγωγή εκτιμάται ότι θα είναι κατά 10% αυξημένη και οι ελπίδες όλων των παραγωγών για μια «καλή χρονιά» μπορεί να είναι βάσιμες μόνο αν υπάρξει μια γενναία επιδότηση ως προς το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι ο μόνος τρόπος, όπως επισημαίνεται και στην επιστολή που απέστειλε το Περιφερειακό Επιμελητηριακό Συμβούλιο Πελοποννήσου, τουλάχιστον κατά το χρονικό διάστημα που διαρκεί η ελαιοκομική περίοδος και η παραγωγή του ελαιολάδου.

Παρακαλούμε για την απάντηση και ενημέρωσή μας επί των ενεργειών σας στο εν λόγω θέμα.

Επισυνάπτεται η από 14-10-2022 ανοιχτή επιστολή του Περιφερειακού Επιμελητηριακού Συμβουλίου Πελοποννήσου.

Η επιστολή του Περιφερειακού Επιμελητηριακού Συμβουλίου Πελοποννήσου:

«Η ενεργειακή κρίση που βιώνουμε επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα στην οικονομία. Με την παρούσα επιστολή μας θέλουμε να επισημάνουμε τους σοβαρούς κινδύνους που εγκυμονεί η κρίση αυτή για τον κλάδο παραγωγής του εθνικού μας προϊόντος, του ελαιολάδου. Είναι γνωστή η μεγάλη οικονομική και κοινωνική σημασία της παραγωγής και εξαγωγής αυτού του προϊόντος, αφού συμβάλει σημαντικά στο ΑΕΠ της χώρας μας, με περίπου 1 δις ευρώ, είναι άμεσα εξαγώγιμο και συμβάλει θετικά στο εμπορικό ισοζύγιο. Συμβάλει, επίσης, στο εισόδημα 500.000 περίπου ιδιοκτητών ελαιόδεντρων, 1.300 ελαιοτριβείων, 32 Πυρηνελαιουργείων και περίπου 600 τυποποιητηρίων, καθώς επίσης και του ανθρώπινου δυναμικού που εργάζεται στους ελαιώνες και στις ανωτέρω επιχειρήσεις. Η χώρα μας είναι η 3η σε μέγεθος χώρα παραγωγής ελαιολάδου στον κόσμο, με μέσο όρο παραγωγής 300.000 τόνους ανά έτος. Φέτος η παραγωγή αναμένεται να είναι αυξημένη κατά 30.000 τόνους.

Τα ελαιοτριβεία λειτουργούν εποχικά και η ελαιοκομική περίοδος έχει ξεκινήσει σε μια συγκυρία αρνητική, αναφορικά με τα έξοδα λειτουργίας τους και ιδιαίτερα το ενεργειακό κόστος, που θα τα οδηγήσει σε αδιέξοδο στο οποίο θα συμπαρασείρουν αγρότες και όλες τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά που στηρίζονται στη δική τους παραγωγή εντός της παραγωγικής αλυσίδας, γεγονός που θα έχει επιπτώσεις συνολικά στην οικονομία της χώρας μας. Συγκεκριμένα:

Έως το 2019, το πραγματικό ενεργειακό κόστος για τα Γ22 βιοτεχνικά Τιμολόγια, όπως αυτά των ελαιοτριβείων, τα οποία έχουν συμφωνημένη ισχύ μεγαλύτερη από 35 KVA, πριν τις αυξήσεις, ήταν 0,078 €/KWh. (στο παράδειγμα χρησιμοποιείται η τιμή ενός αντιπροσωπευτικού Παρόχου τον Δεκέμβριο 2019)

Μετά τον υπολογισμό της απαραίτητης ενέργειας σε KWh αλλά και των λοιπών ρυθμιζόμενων χρεώσεων (ΔΕΔΔΗΕ κλπ.) για την παραγωγή ενός τόνου ελαιοκάρπου, το κόστος ρεύματος σε ευρώ έως το 2019 για ένα ελαιοτριβείο ανά τόνο παραγόμενου ελαιόκαρπου, προκύπτει ότι ήταν περίπου 10 ευρώ ο τόνος.

Σήμερα το ενεργειακό κόστος έχει εκτιναχθεί σε 0,80 €/KWh. Υπολογιζόμενης της επιδότησης, η οποία για το μήνα Σεπτέμβριο ήταν 0,34 €/KWh, η τελική τιμή είναι περίπου 0,80 – 0,34 = 0,46 €/KWh (στο παράδειγμα χρησιμοποιείται η τιμή ενός αντιπροσωπευτικού Παρόχου ). Σημειώνεται ότι υπάρχουν και πάροχοι όπου η τελική τιμή μετά την επιδότηση έφτασε έως 0,60€/KWh. Έτσι, σήμερα μετά την αύξηση των τιμολογίων ρεύματος, το κόστος για ένα ελαιοτριβείο, ανά τόνο παραγόμενου ελαιόκαρπου θα κυμαίνεται από 10 εύρω που ήταν το 2019 σε 60 έως 80 ευρώ ο τόνος, ανάλογα με τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας. Η μεταβολή αυτή είναι της τάξεως από 600% έως 700% χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αύξηση στις ρυθμιζόμενες χρεώσεις (ΔΕΔΔΗΕ κ.λπ.) αφού υπολογίζεται μόνο η αύξηση στην καταναλισκόμενη ενέργεια (Kwh).

Έως το 2019 ο μέσος όρος αμοιβής ενός ελαιοτριβείου ήταν περίπου 70€ ανά τόνο ελαιόκαρπου (συμπεριλαμβανομένων όλων των εξόδων). Με τις σημερινές αυξήσεις στο κόστος ενέργειας η αμοιβή του ελαιοτριβείου, (χωρίς να υπολογιστεί καμία άλλη αύξηση πχ σε υλικά, εργατικά κλπ), θα πρέπει να αυξηθεί από 130 έως 150 ευρώ ανά τόνο ελαιόκαρπου κι αν υπολογιστούν και οι υπόλοιπες αυξήσεις το εκθλιπτικό δικαίωμα θα πρέπει να φθάσει έως 180€ ανά τόνο ελαιοκάρπου, το οποίο σε τιμές παραγόμενου ελαιολάδου θα προσεγγίσει ποσοστό άνω του 25% με 30 %, αμοιβή που ο παραγωγός θα αδυνατεί να καταβάλει αφού το εισόδημα που θα αντλήσει από την πώληση του ελαιολάδου θα φθάσει οριακά να καλύψει τα δικά του έξοδα συγκομιδής. Αυτό ενέχει τον σοβαρό κίνδυνο να μην συγκομιστούν μεγάλες ποσότητες ελαιοκάρπου.

Προσθέτοντας στα ανωτέρω και τα λοιπά προβλήματα του κλάδου όπως η έλλειψη εργατικών χεριών, τα υψηλά ημερομίσθια και το κόστος παραγωγής τόσο στο χωράφι όσο και στο ελαιοτριβείο οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο για την παραγωγή και προώθηση του βασικού προϊόντος της ελληνικής οικονομίας με όλα τα παρελκόμενα για την συνολική μας οικονομία και την τύχη αγροτών και επαγγελματιών του κλάδου.

Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,

Για την αποφυγή της καταστροφής του κλάδου παραγωγής ελαιολάδου και της ελληνικής οικονομίας είναι αναγκαία η πολιτική βούληση άρσης όλων των ανωτέρω συνεπειών της αύξησης του κόστους ενέργειας μέσω:

Της εξίσωσης της επιδότησης ρεύματος των ελαιοτριβείων τουλάχιστον με εκείνη των αρτοποιείων και της βιομηχανίας και βιοτεχνίας άρτου και για χρονική περίοδο ίση με το πεντάμηνο της ελαιοσυγκομιδής, (που αναλόγως με την περιοχή, είναι από τον Οκτώβριο έως τον Φεβρουάριο) για τις επιχειρήσεις που έχουν στην δραστηριότητα τους είτε ως κύρια είτε ως δευτερεύουσα δραστηριότητα τον ΚΑΔ του ελαιοτριβείου, (10412302/Υπηρεσίες έκθλιψης ελαιοκάρπου και άλλων ελαιούσχων σπόρων και τυχόν άλλοι συναφείς ΚΑΔ). Η κρατική επιδότηση μέσω του Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης, ανεξαρτήτως ισχύος παροχής, να ανέλθει τουλάχιστον σε 0,604 €/KWh – ποσό που έχει εγκριθεί ως επιδότηση ρεύματος για τα αρτοποιεία και τις βιοτεχνίες, βιομηχανίες άρτου κατά το μήνα Σεπτέμβριο – έτσι ώστε το κόστος ρεύματος για την ελαιοποίηση του καρπού να φτάσει στα επίπεδα τουλάχιστον 0,078 €/KWh. Η λύση αυτή είναι αντικειμενική και απολύτως υλοποιήσιμη. Θα είναι δε αποτελεσματική αν δεν υπάρξουν άλλες αιφνιδιαστικές καταστάσεις στην παγκόσμια αγορά, γεγονός που πρέπει να αντιμετωπιστεί εκ νέου.

Επειδή ο ελαιόκαρπος που προορίζεται για την παραγωγή ελαιολάδου είναι φυσικό προϊόν που δεν αποθηκεύεται, σε περίπτωση που υπάρξουν προβλήματα επάρκειας και χρειασθεί να εφαρμοστεί Σχέδιο Προληπτικής Δράσης για περιορισμό στην κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας, τα ελαιοτριβεία σε όλη την επικράτεια πρέπει να ενταχθούν στους κατά Προτεραιότητα τροφοδοτούμενους Καταναλωτές, αφού λειτουργούν εποχικά και με μεγάλο φόρτο εργασίας, λόγω ακριβώς της συγκέντρωσης παραγωγής σε λίγο χρόνο.

Αν δεν παρθούν άμεσα μέτρα για την προστασία του προϊόντος, η φετινή ελαιοκομική περίοδος θα οδηγηθεί σε καταστροφή, παρόλο που η ευνοϊκή σύμπτωση μεγάλης παραγωγής με ικανοποιητικές τιμές θα αποτελούσε την ελπίδα ανάκαμψης του κλάδου και της ελληνικής οικονομίας.

Με την πεποίθηση ότι θα υιοθετήσετε τις παραπάνω προτάσεις μας σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη θετική σας ανταπόκριση».

Μέτρα στήριξης των ελαιοτριβείων απέναντι στην εκτίναξη του ενεργειακού κόστους ζητά ο βουλευτής Αργολίδας και υπεύθυνος του Κοινοβουλευτικού Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης, Ανδρέας Πουλάς, με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή μαζί με άλλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής.

Υπενθυμίζεται ότι κρατική επιδότηση ρεύματος για τα ελαιοτριβεία ζήτησαν και τα επιμελητήρια Πελοποννήσου, λόγω της ενεργειακής κρίσης, όπως έγινε γνωστό, μετά από σχετική ανακοίνωση.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, την οποία συνυπογράφει και ο Ανδρέας Πουλάς:

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς

τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Κώστα Σκρέκα
τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Γιώργο Γεωργαντά

Θέμα : «Μέτρα στήριξης των ελαιοτριβείων απέναντι στην εκτίναξη του ενεργειακού κόστους»

Το ελαιόλαδο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εθνικά μας προϊόντα, συμβάλλοντας άμεσα στο ΑΕΠ της χώρας μας, αφού συμμετέχει περίπου κατά 1 δις ευρώ και αποτελεί κορυφαίο εξαγώγιμο προϊόν που συμβάλει θετικά στο Εμπορικό Ισοζύγιο. Ταυτόχρονα, το ελαιόλαδο αποτελεί βασική πηγή εισοδήματος για χιλιάδες ελαιοπαραγωγούς, αλλά και εργαζόμενους στο χώρο της ελαιοπαραγωγής.

Σήμερα ωστόσο, η ενεργειακή κρίση οδηγεί σε αδιέξοδο παραγωγούς και ιδιοκτήτες ελαιοτριβείων. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το κόστος για ένα ελαιοτριβείο ανά τόνο παραγόμενου ελαιόκαρπου, έχει εκτιναχθεί από 10 εύρω που ήταν το 2019 σε 60 έως 80 ευρώ σήμερα, ανάλογα με τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας. Οι μεγάλες αυξήσεις στο κόστος της ενέργειας προκαλούν αλυσιδωτές συνέπειες για το σύνολο των εμπλεκόμενων στην παραγωγή του ελαιολάδου. Το υψηλό κόστος σε συνδυασμό με την έλλειψη εργατικών χεριών, αποθαρρύνει τους παραγωγούς, με κίνδυνο ένα σημαντικό μέρος της παραγωγής, να μείνει ασυγκόμιστο.

Τα ελαιοτριβεία αδυνατούν να απορροφήσουν την αύξηση στο κόστος παραγωγής, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα επιβίωσης και αδυναμία κάλυψης των οφειλών για τις επιχειρήσεις – και τούτο μάλιστα, ενώ η περίοδος λειτουργίας των ελαιοτριβείων είναι περιορισμένη, εκτεινόμενη σε περίπου 4 μήνες ετησίως, κατά τη διάρκεια των οποίων οι επιχειρήσεις αυτές καλούνται να εξασφαλίσουν τα αναγκαία για τις υποχρεώσεις τους σε ετήσια βάση. Εντέλει δε, το κόστος του προϊόντος θα επιβαρύνει σημαντικά τον καταναλωτή.

Η ζοφερή αυτή κατάσταση, απαιτεί την άμεση λήψη μέτρων εκ μέρους της Πολιτείας, για τη μείωση του κόστους ενέργειας των ελαιοτριβείων. Η Κρατική Επιδότηση μέσω του Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης, ανεξαρτήτως ισχύος παροχής, είναι αναγκαίο να αυξηθεί και να ανέλθει τουλάχιστον σε 0,604 €/KWh, όπως ενδεικτικά είχε προβλεφθεί ως επιδότηση ρεύματος για τα αρτοποιεία και τις βιοτεχνίες, βιομηχανίες άρτου κατά το μήνα Σεπτέμβριο.Ήδη δε, τα Επιμελητήρια Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας και Ηλείας, ζητούν τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την ελαιοκομική περίοδο.

Κατόπιν αυτών, ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

• Ποια μέτρα θα λάβουν τα αρμόδια Υπουργεία για τη στήριξη των ελαιοτριβείων απέναντι στην αλματώδη αύξηση του ενεργειακού κόστους;
  
• Θα προβούν τα αρμόδια Υπουργεία σε αύξηση της κρατικής επιδότησης ηλεκτρικού ρεύματος μέσω του Ταμείου Ενεργειακής μετάβασης, για τα Ελαιοτριβεία εντός της ελαιοκομικής περιόδου;

Σε ενημέρωση για την ενεργειακή πολιτική που ακολουθεί και τις απευθείας αναθέσεις που μπορεί να γίνουν γι’ αυτόν τον λόγο προχώρησε ο Δήμος Ερμιονίδας την Παρασκευή (30/09)…

Ο Δήμος Ερμιονίδας κάνει αναφορά στις σημαντικές ενέργειες και δράσεις αντιμετώπισης των επιπτώσεων της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης και του αυξημένου ενεργειακού κόστους που βιώνουμε τη φετινή χρονιά. Στέκεται και σε έργο σε κεντρική θέρμανση σε σχολείο, καθώς είχε ξεσπάσει «πόλεμος» για την απευθείας ανάθεση.

Είχαν προηγηθεί οι προτάσεις του Δημοτικού Συμβούλου και επικεφαλής της ΠΡΟΣΥΕΡ, Αναστάσιου Λάμπρου σχετικά με τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης και στον Δήμο Ερμιονίδας…

Αναλυτικά η ενημέρωση του Δήμου Ερμιονίδας αναφέρει:

Ο Δήμος Ερμιονίδας έχει έγκαιρα προχωρήσει σε σημαντικές ενέργειες και δράσεις αντιμετώπισης των επιπτώσεων της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης και του αυξημένου ενεργειακού κόστους που βιώνουμε τη φετινή χρονιά.

Ήδη εγκρίθηκαν από το χρηματοδοτικό πρόγραμμα “Αντώνης Τρίτσης” και είναι προς δημοπράτηση, δύο πολύ σημαντικά έργα τα οποία θα μειώσουν αισθητά το ενεργειακό κόστος λειτουργίας της Δ.Ε.Υ.Α. Ερμιονίδας και θα αποφέρουν αξιοσημείωτα ενεργειακά οφέλη για τους Δημότες της Ερμιονίδας.

Το ένα είναι η «Τριτοβάθμια Αναβάθμιση του Βιολογικού Κρανιδίου», ύψους 3.127.528,00€ και το άλλο η «Ενεργειακή Αναβάθμιση Υποδομών Ύδρευσης της Δ.Ε.Υ.Α. Ερμιονίδας», ύψους 2.572.739,60€.

Επίσης, ο Δήμος Ερμιονίδας βρίσκεται στην διαδικασία δημιουργίας μιας αυτόνομης Ενεργειακής Κοινότητας, στην οποία θα συμμετέχουν πέντε Νομικά Πρόσωπα και Δημοτικές Επιχειρήσεις του Δήμου μας.

Η διαδικασία υλοποίησης και συγκρότησης της Ενεργειακής Κοινότητας Δήμου Ερμιονίδας, η οποία πλέον βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, έχει ανατεθεί στην “Αναπτυξιακή Πάρνωνας Α.Ε”.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Δήμος Ερμιονίδας θα δραστηριοποιηθεί αυτόνομα στον ενεργειακό τομέα αξιοποιώντας τις καθαρές πηγές ενέργειας, με την δημιουργία ενός δημοτικού ενεργειακού πάρκου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), όπως φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, λειτουργία σταθμού βιομάζας ή βιοαερίου για παραγωγή ενέργειας κ.λ.π.

Έτσι, ο Δήμος Ερμιονίδας θα παράγει για δική του χρήση καθαρή ενέργεια, εξασφαλίζοντας ενεργειακή ασφάλεια και αυτονομία, εξοικονομώντας ταυτόχρονα σημαντικούς ενεργειακούς πόρους προς όφελος των Δημοτών.

Επιπλέον, αυτή την περίοδο ο Δήμος Ερμιονίδας ετοιμάζει φάκελο υποβολής στο χρηματοδοτικό Πρόγραμμα Ενεργειακής Αναβάθμισης Δημόσιων Κτηρίων “Ηλέκτρα”, του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Στόχος του προγράμματος “Ηλέκτρα” είναι η ενεργειακή αναβάθμιση Δημοτικών κτηρίων και εγκαταστάσεων με σκοπό την σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας.

Επίσης, ο Δήμος Ερμιονίδας συμμετέχει στο Σύμφωνο των Δημάρχων, το οποίο είναι μια φιλόδοξη πρωτοβουλία, που εμπλέκει Δήμους ανεξαρτήτου μεγέθους, στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.

Οι Δήμοι που υπογράφουν το Σύμφωνο των Δημάρχων, ανάμεσα τους και ο Δήμος Ερμιονίδας, δεσμεύονται να υπερβούν τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το κλίμα και την ενέργεια για το έτος 2030, μειώνοντας τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην επικράτειά τους τουλάχιστον κατά 40% και ταυτόχρονα υιοθετούν μέτρα για προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.

Οι Δήμοι που υπογράφουν την πρωτοβουλία του Συμφώνου των Δημάρχων δεσμεύονται για την υποβολή ενός Σχεδίου Δράσης για την Αειφόρο Ενέργεια και το Κλίμα (ΣΔΑΕΚ).

Ο Δήμος Ερμιονίδας έχει αναθέσει σε εταιρεία την εκπόνηση του ΣΔΑΕΚ, ανταποκρινόμενος πλήρως στις δεσμεύσεις του.

Μέσω του ΣΔΑΕΚ ο Δήμος μας εστιάζει, κατά κύριο λόγο, στη μείωση της ζήτησης ενέργειας εντός της επικράτειάς του, καθώς επίσης και στην προώθηση της χρήσης των τοπικών πηγών ενέργειας.

Στο ΣΔΑΕΚ που εκπονεί ο Δήμο Ερμιονίδας, τομείς όπως ο οικιακός τομέας, ο τριτογενής τομέας καθώς επίσης τα κτίρια, ο εξοπλισμός και οι εγκαταστάσεις του Δήμου μας, όπως και ο τομέας των μεταφορών, θεωρούνται βασικοί άξονες δράσεων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Επί της ουσίας, το ΣΔΑΕΚ του Δήμου μας επικεντρώνεται στην καταγραφή των κύριων δράσεων για την μείωση των εκπομπών CO2, αναφέροντας τον προγραμματισμό, τα χρονοδιαγράμματα, την ανάθεση αρμοδιοτήτων και την κατανομή κονδυλίων.

Ο Δήμος Ερμιονίδας βρίσκεται και στη διαδικασία κατάρτισης του Δημοτικού Σχεδίου Μείωσης Εκπομπών (ΔηΣΜΕ), το οποίο πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι την 31η Μαρτίου 2023, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 16 Ν. 4936/22.

Το ΔηΣΜΕ διερευνά, προσδιορίζει και ιεραρχεί τεκμηριωμένα τα απαραίτητα μέτρα και τις δράσεις για τη μείωση των εκπομπών του Δήμου μας και είναι συμβατό με τους στόχους και τις πολιτικές του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (Ε.Σ.Ε.Κ.).

Περιλαμβάνει μια πλήρη και αναλυτική απογραφή, με έτος βάσης το 2019, των ενεργειακών καταναλώσεων και των εκπομπών για τα κτίρια, τις κοινωφελείς εγκαταστάσεις, ιδίως για θέματα αθλητισμού, πολιτισμού, φωτισμού δημοτικών οδών και κοινόχρηστων χώρων, δημοτικών εγκαταστάσεων ύδρευσης, αποχέτευσης, άρδευσης και δημοτικών οχημάτων και θέτει στόχο μείωσης εκπομπών κατ’ ελάχιστον δέκα τοις εκατό (10%) για το έτος 2025 και τριάντα τοις εκατό (30%) για το έτος 2030, σε σύγκριση με το έτος βάσης 2019.

Κλείνοντας, αξίζει να υπενθυμίσουμε και τις προσπάθειες της Δημοτικής Αρχής για την αντικατάσταση των παλαιών ενεργοβόρων λαμπτήρων του οδοφωτισμού, με νέους λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας. Ένα έργο με πολλαπλά περιβαλλοντικά οφέλη, το οποίο δεν έχει προχωρήσει μέχρι σήμερα, χωρίς να ευθύνεται γι’ αυτό η Δημοτική Αρχή.

Όλοι όσοι ασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οι απευθείας αναθέσεις προμηθειών, έργων και υπηρεσιών, είναι απολύτως νόμιμες και ηθικές.

Αφορούν εκ’ του Νόμου μικρά χρηματικά ποσά, ενώ στον Δήμο μας αποτελούν μια πάγια πρακτική, η οποία εφαρμόζεται για πάνω από 25 χρόνια από όλες τις προηγούμενες Δημοτικές Αρχές, ουδεμίας εξαιρουμένης.

Αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο για την λειτουργία των ΟΤΑ, εφόσον μειώνουν κατά πολύ τον χρόνο εκτέλεσης μικρών έργων, είναι ευέλικτες λόγω του νομικού πλαισίου που τις καθορίζει, αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την γραφειοκρατία του Δημοσίου και γι’ αυτό χρησιμοποιούνται κατά κόρον καθημερινά από όλους τους Δήμους της Ελλάδας.

Ο σκοπός που έχουν προβλεφθεί οι απευθείας αναθέσεις από το νομοθέτη, είναι προκειμένου να πραγματοποιηθούν γρήγορα ορισμένες ενέργειες που αφορούν τους ΟΤΑ, σε αντίθεση με τους ηλεκτρονικούς διαγωνισμούς που αφορούν σαφώς μεγαλύτερα χρηματικά ποσά και απαιτούν πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα υλοποίησης.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα μικρά έργα, οι προμήθειες και οι υπηρεσίες προχωρούν πολύ γρήγορα, ενώ παράλληλα ενισχύεται και η τοπική οικονομία, αφού κατά 90% μοιράζονται στους επαγγελματίες της περιοχής μας.

Ένα μικρό ποσοστό το οποίο πάει σε επαγγελματίες εκτός της Ερμιονίδας, αφορά εργασίες και προμήθειες που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από ντόπιους.

Για παράδειγμα, για να ανακατασκευασθεί η κεντρική θέρμανση ενός σχολείου, απαιτείται ο εργολάβος να διαθέτει πτυχίο Εργολήπτη Ηλεκτρομηχανολογικών Έργων.

Οπότε, εάν δεν υπάρχει διαθέσιμος κάποιος ντόπιος εργολάβος με το απαραίτητο πτυχίο, η κατασκευή του θα ανατεθεί σε εργολάβο εκτός Ερμιονίδας, αφού αυτή η εργασία είναι κατεπείγουσα.

Άλλο ένα παράδειγμα της ευελιξίας των απευθείας αναθέσεων και της ταχύτητας με τη οποία αυτές υλοποιούνται, είναι οι κατεπείγουσες Συντηρήσεις και Επισκευές των Σχολικών Κτηρίων του Δήμου Ερμιονίδας για το έτος 2022, ύψους 42.346,99€ συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ, οι οποίες ανατέθηκαν πρόσφατα σε εργολάβο.

Η ανάθεση έγινε κατόπιν αποστολής πρόσκλησης σε τρεις διαφορετικούς εργολάβους, η οποία τους κοινοποιήθηκε μέσω του Εθνικού Συστήματος Ηλεκτρονικών Δημόσιων Συμβάσεων (ΕΣΗΔΗΣ), όπως ορίζει ο Νόμος.

Όπως γίνεται κατανοητό, η εν λόγω πρόσκληση αναρτήθηκε σε δημόσια θέα στην διαδικτυακή πλατφόρμα, όπου δημοσιεύονται όλοι οι ηλεκτρονικοί διαγωνισμοί και οι δημόσιες συμβάσεις και επιλέγει η χαμηλότερη προσφορά με ταυτόχρονη δέσμευση του εργολάβου ότι το έργο θα υλοποιηθεί άμεσα από ντόπια συνεργεία.

Ο Γιάννης Μανιάτης γράφει στο NEWS 24/7 για τους πέντε ενεργειακούς μύθους, που πρέπει να καταρρίψουμε για την Πράσινη Μετάβαση, τα «κέρδη» της Ρωσίας και την αντικατάσταση φυσικού αερίου.

Η ενεργειακή κρίση που βιώνει (κυρίως) η ΕΕ, έχει οδηγήσει τόσο σε έναν ανασχεδιασμό των τρεχουσών γεωπολιτικών επιλογών, όσο και (ελπίζω) σε έναν πλήρη αναστοχασμό της ευρωπαϊκής ενεργειακής στρατηγικής, με παράλληλη ανάδειξη τόσο των λαθών που έγιναν κατά το παρελθόν, όσο και των συνεπειών της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

Προκειμένου να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, πρέπει να καταρρίψουμε πέντε ευρέως διαδεδομένους ενεργειακούς μύθους:

Μύθος 1:
Η Πράσινη Μετάβαση (Green Deal) μπορεί να αποτελεί το σύνολο της ευρωπαϊκής ενεργειακής στρατηγικής έως το 2050. Λάθος!

Το Green Deal αποτελεί ασφαλώς μονόδρομο για τη μείωση των εκπομπών ρύπων της ΕΕ, στο πλαίσιο της καταπολέμησης της Κλιματικής Κρίσης, αλλά συνιστά μόνο το 1/3 ενός πλήρους Ενεργειακού Δόγματος Βιώσιμης Ενέργειας, που πρέπει να διέπει την ΕΕ και τα κράτη - μέλη της. Εξίσου σημαντικοί με την πράσινη μετάβαση είναι και οι υπόλοιποι δύο πυλώνες της βιώσιμης ενέργειας:

α) η ενεργειακή ασφάλεια κι επάρκεια δηλ. η ύπαρξη ικανοποιητικών ποσοτήτων ενεργειακών αγαθών, από πολλές εναλλακτικές πηγές τροφοδοσίας, έλλειψη που με την έλλειψη του ρωσικού αερίου, γίνεται με επώδυνο τρόπο κατανοητή πλέον σε όλη την ΕΕ

και β) ενεργειακά αγαθά σε αποδεκτές τιμές, δηλ. καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας, η οποία πλήττει με τραγικό τρόπο τα μεσαία και κυρίως τα οικονομικά ασθενέστερα νοικοκυριά, αφήνοντας ουσιαστικά αδιάφορα τα νοικοκυριά υψηλότερου εισοδήματος, παρά τις εξωφρενικές τιμές που διαμορφώνονται σε όλα τα κράτη - μέλη.

Μύθος 2:
Στην πορεία προς την Πράσινη Μετάβαση δεν έχουν γίνει σημαντικά ευρωπαϊκά λάθη. Λάθος!

Το τραγικότερο όλων είναι η αφελής, ίσως και σκόπιμα υποκινούμενη, απομάκρυνση της ΕΕ από την παραγωγή γηγενών – ευρωπαϊκών κοιτασμάτων φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα τη μεγιστοποίηση της εξάρτησής της από το φθηνό (κυρίως για τη Γερμανία) ρωσικό φυσικό αέριο. Συνιστά αυτοκτονική ευρωπαϊκή πολιτική, από τη μια να τονίζεται σε όλα τα ευρωπαϊκά κείμενα η ανάγκη απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο και την ίδια στιγμή να μειώνεται σκόπιμα, για λόγους δήθεν περιβαλλοντικής προστασίας, η παραγωγή των ευρωπαϊκών κοιτασμάτων σε Ολλανδία, Μεγ. Βρετανία, Ρουμανία, Δανία, Ιταλία, Γερμανία, Πολωνία, από συνολικά 145bcm/έτος το 2015, σε μόλις 94bcm/έτος το 2021, με την προοπτική μάλιστα να μειωθεί ακόμα περισσότερο, στα 32 bcm/έτος το 2030. Την ίδια στιγμή αναδεικνύεται η χρησιμότητα του φυσικού αερίου ως καύσιμου μετάβασης, απαραίτητου για την πορεία απανθρακοποίησης των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Παράλληλα, ενώ η μοναδική νέα πηγή και νέα όδευση τροφοδοσίας της ΕΕ είναι η Ανατολική Μεσόγειος και ο αγωγός EastMed, δεν επιδεικνύεται το ανάλογο ευρωπαϊκό ενδιαφέρον προώθησης των σχετικών projects σε εξόρυξη ή/και μεταφορά υδρογονανθράκων.

Επιπλέον, το λάθος με τη μονομερή εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, επαναλαμβάνεται τώρα με την Κίνα, η οποία πλέον κατέχει το 70-80% των κοιτασμάτων κρίσιμων μετάλλων και σπάνιων γαιών, που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή φωτοβολταικών, αιολικών και μπαταριών, με την Ευρώπη να ψελλίζει με τεράστια καθυστέρηση, δήθεν επιλογές για ανάπτυξη μελλοντικών πολιτικών συνεργασίας με κράτη που κατέχουν σχετικά κοιτάσματα.

Στην ίδια κατεύθυνση των τραγικών λαθών εντάσσεται, η για 8 ολόκληρα χρόνια (από το 2015 έως σήμερα), πλήρης αδράνεια της ελληνικής Πολιτείας στην προώθηση της αξιοποίησης των πλούσιων ελληνικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Κοιτάσματα, τα οποία σύμφωνα με την Εθνική Αρχή Υδρογονανθράκων – ΕΔΕΥ, έχουν συνολική ακαθάριστη αξία ύψους € 250δις και δυνητικό όγκο της τάξης των 2.000bcm (όταν η Ελλάδα καταναλώνει μόλις 6bcm/έτος). Χαρακτηριστική επίσης είναι η ουσιαστικά πλήρης αδιαφορία της Πολιτείας για την αξιοποίησης της υπόγειας αποθήκης φυσικού αερίου στη Νότια Καβάλα, η μελέτη της οποίας παρουσιάστηκε το 2012 στη Βουλή, ενώ το 2013 ενσωματώθηκε στον κατάλογο των μεγάλων έργων PCIs για χρηματοδότηση από την ΕΕ και θα έπρεπε να είναι σε πλήρη λειτουργία το 2018, χωρίς μέχρι τώρα να έχει ούτε καν προκηρυχθεί ο σχετικός διαγωνισμός.

Μύθος 3:
Η Ρωσία κερδίζει στην ενεργειακή σκακιέρα. Λάθος!

Η Ρωσία, παρά τον επταπλασιασμό των πλεονασμάτων της από τις εξαγωγές ενεργειακών αγαθών λόγω των εξωφρενικών τιμών, κυρίως του φυσικού αερίου, είναι σχεδόν αδύνατο να επανέλθει τις επόμενες δεκαετίες στη διεθνή ενεργειακή σκηνή ως αξιόπιστος πάροχος φυσικού αερίου, μετασχηματιζόμενη σε ενεργειακό κράτος – παρία.

Η μεγαλύτερη ιστορική απώλεια της είναι ότι χάνει την Ευρώπη, το μεγαλύτερο και πιο αξιόπιστο πελάτη της, αφού οι ευρωπαϊκές χώρες του ΟΟΣΑ, απορροφούσαν πριν την εισβολή στην Ουκρανία, το 72% των εξαγωγών φυσικού αερίου, με την Κίνα να απορροφά μόλις το 5%. Για την τελευταία, η όποια προσπάθεια αύξησης της μεταφορικής ικανότητας του αγωγού Power of Siberia θα απαιτήσει τουλάχιστον μια δεκαετία για να υλοποιηθεί.

Στο επίπεδο του πετρελαίου, η Ρωσία στο πλαίσιο του OPEC+ επωφελείται ασφαλώς από τις σχετικά αυξημένες τιμές του πετρελαίου, το οποίο εξάγει με έκπτωση 30% στα διυλιστήρια της Ινδίας, από τα οποία στη συνέχεια αγοράζουν επεξεργασμένα πετρελαϊκά προϊόντα όλες οι οικονομίες της Δύσης. Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο πλήγμα σε βάρος της αξιοπιστίας της Ρωσίας ως ενεργειακού στρατηγικού εταίρου, είναι πολύ δύσκολο να επουλωθεί.

Μύθος 4:

Οι τρομακτικές αυξήσεις στις τιμές του φυσικού αεριού ωθούν όλες τις κυβερνήσεις στην αντικατάσταση του φυσικού αερίου (κυρίως) με άνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή, καθώς και με πετρέλαιο. Ως αποτέλεσμα, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο στη διάρκεια της πανδημίας, λόγω και των πολλαπλών lockdowns και της μείωσης της παραγωγής, οι εκπομπές αέριων ρύπων είχαν μειωθεί κατά 7%, τώρα πια οι εκπομπές ξεπερνούν το ακραίο όριο του 2019.

Η πορεία αυτή δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αναβάλλει τις παγκόσμιες προσπάθειες για αντιμετώπιση της Κλιματικής Κρίσης, δεδομένου ότι πλέον δεν συζητούμε για ακραία καιρικά φαινόμενα που θα συμβούν στο μέλλον, αλλά για φαινόμενα που ήδη συμβαίνουν, με χαρακτηριστικότερες τις όλο και μεγαλύτερες σε διάρκεια περιόδους ξηρασίας και τον σχεδόν επταπλασιασμό των κυμάτων καύσωνα. Αυτό που πρέπει να συνυπολογιστεί, είναι και η ταυτόχρονη τεράστια αύξηση του οικονομικού κόστους κλιματικών καταστροφών από τα $50 δισ./έτος το διάστημα 1980-2000, στα $200 δισ./έτος σήμερα.

Μύθος 5:
Η κρίση οφείλεται στην εκτεταμένη εισαγωγή πράσινης ενέργειας. Λάθος!

Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Η εισαγωγή των πράσινων μορφών ενέργειας (κυρίως φωτοβολταϊκών κι αιολικών) έχει οδηγήσει σε ικανοποιητικό βαθμό, την πορεία προς την πράσινη μετάβαση, όμως, τα βήματα που έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα είναι ανεπαρκή γι’ αυτό που απαιτούν οι περιστάσεις. Από ένα σύνολο $630 δις, που επενδύονται σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο σε δράσεις πράσινης ενέργειας, πρέπει ουσιαστικά να δεκαπλασιαστούν οι επενδύσεις, εάν θέλουμε να πετύχουμε το στόχο του 1.5-2°C.

Σημειώνω όμως με έμφαση ότι, την ίδια σπουδαιότητα με την εγκατάσταση πράσινων μορφών ενέργειας, πρέπει να αποκτήσει και η Εξοικονόμηση Ενέργειας, η οποία παρά τα πολλά λόγια όλων των κυβερνήσεων, δυστυχώς απασχολεί μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό της δημόσιας ευρωπαϊκής συζήτησης, καθώς και των αντίστοιχων επενδύσεων που υλοποιούνται, παρά επίσης το γεγονός ότι σύμφωνα με το Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας - ΙΕΑ, συμβάλει κατά 37% στη μείωση εκπομπών, ενώ οι ΑΠΕ κατά 35%.

Ειδικά στην Ελλάδα, είναι χαρακτηριστική η περίπτωση απουσίας ενδιαφέροντος για τους ηλιακούς θερμοσίφωνες, που μειώνουν κατά 27,5% την κατανάλωση οικιακής ηλεκτρικής ενέργειας, όπως και η για 8 χρόνια ελάχιστη κινητικότητα στο θέμα των Έξυπνων Μετρητών, οι οποίοι μπορούν να μειώσουν με έξυπνη διαχείριση έως και 20% την οικιακή κατανάλωση, αφού ενώ από το 2014 προκηρύχθηκε με κόστος €80εκατ., το πρώτο πρόγραμμα για εγκατάσταση 170.000 έξυπνων μετρητών στη χώρα, μέχρι σήμερα όχι μόνο το θέμα λιμνάζει σε δικαστικές προσφυγές και ανυπαρξία δράσεων, αλλά ακόμα δεν έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός για την υλοποίηση του.

Περιττεύει η αναφορά στη θλιβερή ιστορία του Φράγματος της Μεσοχώρας (160MW), που είναι έτοιμο εδώ και 20 χρόνια, που η τελική περιβαλλοντική μελέτη δανειοδότησής του ανατέθηκε τον Οκτώβριο 2014, που έπρεπε να λειτουργεί από το 2018 και που ακόμη οι αρμόδιοι... το μελετούν!

Συμπέρασμα:

Η τρομακτική ενεργειακή κρίση που βιώνουμε ως ευρωπαϊκές κοινωνίες πρέπει να μας οδηγήσει σε πλήρη ενεργειακό αναστοχασμό των λαθών και παραλείψεων του παρελθόντος και ταυτόχρονα στην ανάληψη αποφασιστικών κοινών ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών που να στηρίξουν το ευρωπαϊκό όραμα της παγκόσμιας πρωτοπορίας στην καταπολέμηση της Κλιματική Κρίσης, με ταυτόχρονη ανάπτυξη της ευρωπαϊκής τεχνογνωσίας και παραγωγής σε υλικά και μέσα πράσινης ενέργειας, αλλά και της δημιουργίας πολλών νέων θέσεων εργασίας.

*Ο Γιάννης Μανιάτης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Θα συμμετέχει στο συνέδριο η Ελλάδα Μετά, στις 3 και 4 Οκτωβρίου.