«Η Δέσποινα του κανενού» συγκλόνισε το κοινό στο Ναύπλιο… Ο Δήμος Ναυπλιέων και ο ΔΟΠΠΑΤ τιμώντας την επέτειο μνήμης της Μικρασιατικής καταστροφής διοργάνωσαν διήμερο εκδηλώσεων στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου, αφιερωμένων στο γεγονός αυτό που αποτελεί μια τομή στην μακραίωνη ιστορία του έθνους μας…

Στο πλαίσιο αυτό, την Παρασκευή (30/09) στον αύλειο χώρο του 2ου και 5ου Δημοτικού Σχολείου Ναυπλίου πραγματοποιήθηκε η θεατρική παράσταση «Η Δέσποινα του... κανενού».

Η παράσταση ήταν μία σύνθεση κειμένων και καταγεγραμμένων αληθινών μαρτυριών Μικρασιατικών προσφύγων καθώς και επιστολών στρατιωτών από το μέτωπο της Μικράς Ασίας από την Ν. Μαρκέτου και τη Γιοβάννα Μακκά υπό την καθοδήγηση του έγκριτου φιλολόγου και μελετητή της μικρασιατικής ιστορίας Θοδωρή Κοντάρα..

Οι ηθοποιοί της θεατρικής παράστασης «Η Δέσποινα του κανενού», με τις εξαιρετικές ερμηνείες τους μετέφεραν νοερά τους θεατές στη Μικρασία. Η Μικρασιατική Καταστροφή με τις φρικτές σκηνές της, τις σφαγές Ελλήνων και τον διωγμό στα απέναντι παράλια όσων επέζησαν μετά βασάνων προκαλούσαν, προκαλούν και θα προκαλούν αποτροπή.

Το έργο ζωντάνεψε αυτές τις μαύρες σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας προκαλώντας βαθειά συγκίνηση στο κοινό που το παρακολούθησε, ανάμεσα τους η Πρόεδρος του ΔΟΠΠΑΤ Μαρία Ράλλη, ο Αντιδήμαρχος Ναυπλιέων Κωνσταντίνος Ρούτουλας, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Μνήμης Νεας Κίου του Δήμου Άργους-Μυκηνών Γιώργος Μανινής κα.

Λίγα λόγια για το έργο:

«1922. Μικρά Ασία. Έλληνες, Αρμένιοι, Νεότουρκοι. Ποδοβολητά και λεπίδια, φωτιά και κραυγές. Λίγο μετά ηρεμία και νέκρα. Μόνο κάποιες καρδιές σφυρίζουν ακόμη σιωπηλά. Οι πρόσφυγες βρίσκονται στο λιμάνι περιμένοντας τη σωτηρία τους. 'Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή προς την πατρίδα την άλλη.

Οι ιστορίες τους συναντώνται και ενώνουν τα κομμάτια μιας εικόνας, από το παρελθόν, χαμένης Κάπου εκεί, η Δέσποινα έχασε το όνομά της κι έγινε του...κανενού. Τώρα όλοι γνωρίζουν, όλοι άκουσαν και είδαν».

Οι συντελεστές της παράστασης:

Σύνθεση κειμένου: Ν. Μαρκέτου, Γιοβάννα Μακκά Σκηνοθεσία: Νικολέτα Βλαβιανού.
Επιμέλεια Κίνησης: Μόνικα Κολοκοτρώνη Πρωτότυπη Μουσική: Αντώνης Βαρθαλίτης Φωτισμός: Στηβ Μαργαρίτης.
Κοστούμια: Δάφνη Τσακώτα.

Σκηνογραφική επιμέλεια-Κοστούμια: Ομάδα ART Παραγωγή: Καλλιτεχνική Εταιρεία ART.
Τεχνική Υποστήριξη: 2ΘΠ.
Ηθοποιοί: Νικολέτα Βλαβιανού, Μόνικα Κολοκοτρώνη, Νικήτας Αναστόπουλος, Αντώνης Βαρθαλίτης, Γιοβάννα Μακκά, Άντα Κουγιά.

Πέθανε τα ξημερώματα του Σαββάτου (01/10 ) ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής Σταμάτης Κόκοτας σε ηλικία 85 ετών.

Ο Σταμάτης Κόκοτας νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Ασκπληπιείο της Βούλας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έδινε μάχη με τον καρκίνο, αλλά τα ξημερώματα κατέληξε έπειτα από ραγδαία επιδείνωση της υγείας του. Ο θάνατος του σκόρπισε τη θλίψη όχι μόνο στην οικογένειά του, αλλά σε φίλους, συναδέλφους και τους θαυμαστές του.

Γεννήθηκε το 1937 ενώ στα 60's και τα 70's είχε σημαντική παρουσία στην ελληνική δισκογραφία καθώς συνεργάστηκε με σπουδαίους δημιουργούς όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Δήμος Μούτσης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Αντώνης Κατινάρης, ο Χάρης Λυμπερόπουλος, ο Βαγγέλης Πιτσιλαδής, ο Λυκούργος Μαρκέας, ο Ανδρέας Καραγιαννόπουλος κ.ά.

Ο Σταμάτης Κόκοτας άφησε πίσω του μία σημαντική παρακαταθήκη με τα τραγούδια του. Το «Όνειρο απατηλό» και το «γιε μου» είναι μερικά από τα σπουδαία του τραγούδια που αγαπήθηκαν από γενιές ολόκληρες Ελλήνων και Ελληνίδων.

Οι γυναίκες στη ζωή του, οι δύο γάμοι και τα τρία παιδιά

Μπορεί η δισκογραφία του να είναι τεράστια και να είχε πάνω από 40 χρόνια παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι, είχε, ωστόσο, αποφασίσει να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Ο Σταμάτης Κόκοτας είχε παντρευτεί δύο φορές. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε δύο παιδιά, τον δημοφιλή τραγουδιστή, Δημήτρη και την Έλλη ενώ με τη δεύτερη σύζυγό του απέκτησε άλλη μια κόρη, την Μαριάννα.

«Έζησα μεγάλους έρωτες, μικρούς έρωτες, έρωτες της μιας βραδιάς. Οι μεγάλοι έρωτες, δυστυχώς, συνήθως δεν κρατάνε πολλά χρόνια. Κάποια στιγμή, κάτι θα γίνει, κάτι θα βρεθεί, κάποιος θα δυσανασχετήσει, κάπου θα στενοχωρηθείς. Αυτή, όμως, είναι η ζωή. Κι όπως μου έλεγαν κι οι φίλοι μου οι Γάλλοι, "τη ζωή πρέπει να την παίρνεις όπως πάει". Ωστόσο, εκείνο που πρέπει να ξέρει ένας άντρας δεν είναι πόσες γυναίκες θα αγαπήσει αλλά πόσες θα σεβαστεί και πόσες θα προφυλάξει» είχε εξομολογηθεί ο ίδιος σε συνέντευξή του στη «Lifo».

Ο Δημήτρης Κόκοτας μπορεί να ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του και να ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι, ωστόσο ο Σταμάτης Κόκοτας ήθελε ο γιος του να γίνει γιατρός, όπως άλλωστε ήθελε και η μητέρα του για εκείνον.

«Στον γιο μου, τον Δημήτρη, άρεσε πολύ το τραγούδι και παρά τις φωνές τις δικές μου, το ακολούθησε. Δεν ξέρω… κάτι άλλο ήθελα γι’ αυτόν. Αλλά το αγαπούσε πάρα πολύ. Εγώ προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι είναι δύσκολο πράγμα, κοίτα να κάνεις κάτι άλλο, κι αυτός πήγε και πήρε και κιθάρα κι άρχισε και μελετούσε. Σήμερα έχει γίνει ένας καλλιτέχνης που δεν το περίμενα ούτε εγώ. Έχει πολλά αβαντάζ και δεν νομίζω ότι με χρειάζεται για να τον συμβουλεύω. Είναι μεγάλο ταλέντο ο Δημήτρης», είχε πει σε συνέντευξή του χρόνια μετά.

Το 1972 γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του Εύα, όταν εκείνη ήταν μόλις 16 ετών και έμειναν μαζί ως το τέλος. Από τα μεγάλα του παιδιά είχε την χαρά να γίνει και παππούς.

Τα τελευταία χρόνια έκανε σπάνια δημόσιες εμφανίσεις. Τελευταία δημόσια εμφάνιση έκανε την περασμένη άνοιξη όταν βρέθηκε στο Hotel Ερμού για να απολαύσει από κοντά την Άννα Βίσση που συγκινημένη του έδωσε το μικρόφωνο σε μια βραδιά που όσοι είχαν την τύχη να βρίσκονται στο μαγαζί σίγουρα θα τη θυμούνται

(πληροφορίες από protothema.gr, iefimerida.gr)

Φωτογραφίες: NDP

Μια σημαντική στιγμή καταγράφηκε στην καριέρα του σκηνοθέτη Μάνου Αντωνίου, καθώς έγινε γνωστό ότι ανέλαβε τη διεύθυνση της Δραματικής Σχολής Χορού «Ρίτσος».

Ο Μάνος Αντωνίου, ο οποίος κατάγεται από την Ερμιονίδα και συγκεκριμένο από τους Φούρνους, γι’ αυτή την μεγάλη τιμή που του έγινε, πήρε θέση μέσω της προσωπικής του σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:

«Με ιδιαίτερη συγκίνηση αναφέρω πως η Δραματική Σχολή που πρωτοιδρύθηκε το 1972 από τον δάσκαλο, σκηνοθέτη και πνευματικό μου πατέρα Βασίλη Ρίτσο ανασυστάται.
Είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη να αναλαμβάνω τη διεύθυνσή της.

Μαζί με ένα καταξιωμένο και έμπειρο διδακτικό προσωπικό, σε ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο, στην οδό Καπνοκοπτηρίου 9, Αθήνα, πλήρως ανακαινισμένο και με άρτιες εγκαταστάσεις, είμαστε έτοιμοι να καλύψουμε όλες τις προϋποθέσεις για την ολοκληρωμένη εκπαίδευση των σπουδαστών.

Το ταξίδι στη μάθηση και στη μύηση της υποκριτικής ξεκινάει!…

Ποια είναι η Δραματική Σχολή "Ρίτσος"

Το 1972, στην οδό Καπνοκοπτηρίου 9, ο Βασίλης Ρίτσος, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες και πνευματικούς ανθρώπους της Ελλάδας, ιδρύει την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Θεάτρου και από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή αρχίζει να μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του και την πλούσια εμπειρία του. Στο όραμά του στάθηκαν σημαντικοί άνθρωποι του θεάτρου και των τεχνών και αποφοίτησαν εξίσου σημαντικοί, στην πορεία, καλλιτέχνες.

Ο Βασίλης Ρίτσος γεννήθηκε στην Καλαμάτα και τελείωσε ως ηθοποιός τη Σχολή Θεάτρου του Κωστή Μιχαηλίδη.

Υπήρξε χορευτής στο "ελληνικό χορόδραμα" της Ραλλούς Μάνου.

Σπούδασε σκηνοθεσία στη Δραματική Ακαδημία της Ρώμης "SILVIO D’ AMICO".

Εργάσθηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης τόσο στο ελεύθερο όσο και στο κρατικό θέατρο.

Σήμερα, στο ίδιο νεοκλασσικό κτίριο, πλήρως ανακαινισμένο, η Δραματική Σχολή "Ρίτσος" επανιδρύεται, κρατώντας το τιμόνι της διεύθυνσης ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Μάνος Αντωνίου ο οποίος υπήρξε μαθητής του αείμνηστου σκηνοθέτη και δασκάλου της θεατρικής τέχνης, Βασίλη Ρίτσου.

Ως μαθητής του θεατράνθρωπου Βασίλη Ρίτσου και για χρόνια σκηνοθέτη μου, θεωρώ τον ίδιο Η διδαχή του στην υποκριτική, στη σκηνοθεσία και στη διδασκαλία υπήρξε κομβική για την πορεία μου στο θέατρο.

Αισθάνομαι λοιπόν ιδιαίτερη τιμή και συγκίνηση για την επανίδρυση της Δραματικής Σχολή Θεάτρου "Ρίτσος", καθώς και για την ανάληψη το σημαντικού και ιερού πόστου της διεύθυνσής της.

Έχουμε δημουργήσει ένα δίκτυο συνεργατών-καθηγητών που αποτελείται από σημαντικούς καλλιτέχνες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες και επαγγελματίες στο χώρο των παραστατικών τεχνών και όραμά μας είναι να γίνει η σχολή πρότυπο σχολής Δραματικής Τέχνης.

Σκοπός μας είναι η θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση των σπουδαστών στην τέχνη του ηθοποιού, η προετοιμασία τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις ευρείες απαιτήσεις της θεατρικής πραγματικότητας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στον ελληνικό και διεθνή χώρο και φυσικά η πνευματική & φυσική καλλιέργειά τους.

Η ευγένεια, ο σεβασμός, η επιμέλεια, η πειθαρχία και το ήθος είναι απαραίτητα στοιχεία που οφείλει να αποκομίσει ο σπουδαστής αποφοιτώντας από τη Σχολή.

Ως διευθυντής, μέλημά μου δεν είναι η εμπορευματοποίηση της τέχνης, αλλά οι ιδέες, οι αξίες και τα ιδανικά να συμπορευτούν με τη σωστή και εύρυθμη λειτουργία της Σχολής και οι σπουδαστές που θα αποφοιτήσουν να έχουν στη φαρέτρα τους όλα τα απαραίτητα εργαλεία γνώσης και ήθους ώστε να γίνουν σωστοί επαγγελματίες".

Μάνος Αντωνίου – Διεύθυνση Δραματικής Σχολής».

Υπενθυμίζεται ότι ο Μάνος Αντωνίου ήρθε στην Ερμιονίδα το Αύγουστο, όταν σ' έναν μαγευτικό και κατάμεστο χώρο στον Μύλο Κρανιδίου (δίπλα στο Γενικό Λύκειο), ανέβηκε… η εξαιρετική θεατρική παράσταση «Δείπνο με φίλους».

Ο Μάνος Αντωνίου σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε μαζί με την Ιωάννα Πηλιχού, τον Σταύρο Νικολαΐδη και τη Φιλίτσα Καλογεράκου σε μια εκπληκτική και βραβευμένη κωμωδία, που μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον γάμο.

H παράσταση είχε ναταχθεί στο καλοκαιρινό Πολιτιστικό Πρόγραμμα του Δήμου Ερμιονίδας.

Ο Αριστείδης Τζονευράκης, ο σχεδιαστής και κεντητής που κατάγεται από την Αργολίδα και έφερε τις παραδοσιακές φορεσιές στο προσκήνιο της μόδας βραβεύτηκε από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού… Είναι ο άνθρωπος πίσω από τον σπάνιο ντουλαμά που φόρεσε η Γιάννα Αγγελοπούλου στους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου…

Ο ίδιος ανέφερε:

Το πρώτο πράγμα που κατάλαβα μπαίνοντας σε αυτόν τον χώρο το 2002 είναι ότι αυτή την δουλειά θα τη λατρέψω.

Ποτέ δεν φαντάστηκα τον εαυτό μου ότι θα βρίσκεται ανάμεσα σε σπουδαίες προσωπικότητες που βραβεύονται για το έργο τους και την προσφορά τους, όπως είναι η κυρία Ελένη Γλύκαντζη- Αρβελέρ, και σημαντικούς φορείς, όπως το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο

Το μόνο που επεδίωκα πάντα ήταν να μάθω καλά την δουλειά μου.

Θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το βραβείο σε δύο ανθρώπους που με έμαθαν να κάνω καλά αυτή την δουλειά, και τους χρωστάω ότι έχω εισπράξει μέχρι σήμερα μέσα από αυτόν τον χώρο. Αυτοί οι σημαντικοί άνθρωποι είναι η κυρία Ιωάννα Παπαντωνίου και ο δάσκαλος μου Κωνσταντίνος Γκίκας.

Χωρίς τη δική τους καθοδήγηση δεν θα γνώριζα ποτέ τι σημαίνει δημιουργία.

Θα ήθελα, επίσης, να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού για αυτή την επιβράβευση, με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσω να υπηρετώ αυτόν τον χώρο πάντα με σεβασμό στην "Διαφύλαξη, Ανάδειξη και Προβολή της Πολιτισμικής μας Παράδοσης".

Αριστείδης Τζονευράκης

Ποιος είναι ο Αριστείδης Τζονευράκης

Στην προσωπική πορεία του Αριστείδη Τζονευράκη η συνάντησή του το 2002 στο Ναύπλιο με τον ελληνοράπτη Κώστα ή Κωστάκη Γκίκα και στη συνέχεια με τον κόσμο του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος (ΠΛΙ) υπήρξε καθοριστική. Και ευτυχής. Έπειτα από έναν κύκλο σπουδών που διόλου δεν του είχαν κινήσει το ενδιαφέρον, ένα υπερατλαντικό ταξίδι αναζήτησης και βιοποριστικές εργασίες που ουδεμία σχέση είχαν με την παράδοση και το ένδυμα, περνώντας την πόρτα του ΠΛΙ, ο νεαρός Αριστείδης Τζονευράκης όπως λέει βρέθηκε «σε ένα πραγματικό για εμένα σχολείο, έναν παράδεισο γεμάτο θησαυρούς και ερεθίσματα.

Εκεί έλαβα τις πρώτες μου γνώσεις από τη μοναδική στην Ελλάδα, Ιωάννα Παπαντωνίου (σ.σ. ενδυματολόγο-σκηνογράφο, Πρόεδρο του ΠΛΙ). Εκεί έγινα ελληνοράπτης μαθητεύοντας πλάι στον Γκίκα, υπεύθυνο της δανειστικής ιματιοθήκης του Ιδρύματος».

«Ελληνοράπτης – Τερζής», εξηγεί, «την εποχή της Τουρκοκρατίας ήταν ένας περιοδεύων ράπτης, που έραβε και διακοσμούσε φορεσιές με δικά του σχέδια και κεντήματα από κορδόνι. Συνήθως τον φιλοξενούσε ο πελάτης στο σπίτι του με την καλύτερη περιποίηση (μαζί με τον βοηθό του, το τσιράκι), μέχρι να ολοκλη ρωθεί η παραγγελία – έναν μπορεί και δυο μήνες! Τα ελληνοραπτικά ενδύματα δεν είχαν πατρόν, το σχέδιο κοβόταν πάνω στο ύφασμα. Συνήθως όλα ξεκινούσαν από ένα βασικό φόρεμα μακρύ, «τo πουκάμισο», που πάνω του προσαρμόζονταν τα υπόλοιπα αξεσουάρ, όπως ένα γιλέκο ή ένα ζωνάρι, για να δώσουν την τελική εφαρμογή. Η αισθητική εκείνης της εποχής ερχόταν από την αρχαιότητα και τη ρωμαϊκή – βυζαντινή εποχή».

«Ο Κώστας Γκίκας, ο μέντοράς μου», συνεχίζει, «τραπεζικός υπάλληλος, ήταν ένας άνθρωπος έξω από στερεότυπα, που είχε βρει καλλιτεχνική διέξοδο καταρχήν στη χορευτική ομάδα των φίλων του ΠΛΙ. Έμαθε να ράβει μόνος υπό την καθοδήγηση της κυρίας Παπαντωνίου και με παραδείγματα από δουλειές του Φάφαλη, ενός από τους τελευταίους ελληνοράπτες από πατέρα και παππού».

Με το ενδιαφέρον του συνεχώς να μεγαλώνει για τον κόσμο της παραδοσιακής φορεσιάς, ο Αριστείδης Τζονευράκης παρακολουθεί μαθήματα πατρόν και σχεδίασης και το 2006 αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, δημιουργώντας στο Άργος το ΑριστοΤέχνημα, ένα εργαστήριο κατασκευής παραδοσιακών φορεσιών. «Ξεκινήσαμε με ένα βεστιάριο-προίκα από την Ιωάννα Παπαντωνίου, το προσωπικό της βεστιάριο από αυθεντικά κομμάτια χαμηλής μουσειακής αξίας, το οποίο συνεχώς εμπλουτίζουμε με φορεσιές αντίγραφα των αυθεντικών.

Το ΑριστοΤέχνημα είναι ένα εργαστήριο αληθινών ρούχων που μπορούν να φορεθούν σωστά και όχι περιστασιακά ως χορευτικές ή αποκριάτικες στολές», διευκρινίζει. «Το περιθώριο ανταγωνισμού, όταν ξεκινήσαμε, ήταν χαμηλό, τα περισσότερα βεστιάρια διέθεταν στολές που δεν ήταν μελετημένες – πρόχειρη δουλειά χαμηλής αισθητικής. Εμείς προσπαθήσαμε να συναντηθεί η τεχνολογία με την παλιά τεχνική σε ένα όσο το δυνατόν πιο πιστό χειροποίητο αποτέλεσμα – με σούρες, κόπιτσες, κουμπιά και φερμουάρ μόνο ως αναγκαία λύση!», καταλήγει αστειευόμενος. «Για να ωριμάσουν οι τεχνικές έπρεπε να περάσει χρόνος, έτρεξε μια δεκαετία για να τις κατακτήσω», αναφέρει ακόμα.

Έχει σκεφτεί το ενδεχόμενο μιας σύγχρονης συλλογής μόδας; «Δεν γνωρίζω τον χώρο της μόδας ώστε να κινηθούμε σε επίπεδο συλλογών, δεν διαθέτουμε την υποδομή. Αλλά από το 2013 συνεργαζόμαστε με το brand Zeus+Δione.

Η σχεδιάστριά τους, η Λύδια Βουσβούνη, έχει μεγάλο χάρισμα και έχει αξιοποιήσει τα ελληνοραπτικά κοψίματα, προσθέτοντας βελτιώσεις. Από την πρώτη συνεργασία μας για την πουκαμίσα και το καφτάνι Tinos μέχρι το Argos Vest, F/W 2017, έχουμε κάνει πολλά κεντήματα σε δικές τους σειρές, τη ζώνη με κορδόνια Argos, μανσέτες πουκαμίσων κ.ά.». Υπάρχει όμως ένα σχέδιο, μια ιδέα για το μέλλον της παραδοσιακής φορεσιάς; «Βλέπω ότι οι φουστανέλες, σε διάφορες μορφές τους, ως γυναικείο ρούχο, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον – στην Ιαπωνία, σε τμήμα νυφικών, πουλήθηκε φουστανέλα και πουκάμισο. Υπάρχει ένας κορεσμός ομοιογένειας, τα ρούχα με ταυτότητα ξεχωρίζουν.

Τα ασπρόρουχα του τσολιά, πουκάμισο και φουστανέλα, εντελώς παραδοσιακά κομμάτια, είναι ρούχα με ιστορία και βαρύτητα που μπορούν να φορεθούν με σύγχρονο τρόπο. Με μελετημένη έρευνα και ώθηση μπορούμε να προχωρήσουμε σε σωστή επιχειρηματική κατεύθυνση».

Πρόσκληση σε κάθε ενδιαφερόμενο που θέλει να πάρει μέρος στη Δημοτική Φιλαρμονική απεύθυνε ο Δήμος Ερμιονίδας για το εκπαιδευτικό έτος 2022-23.  Τα μαθήματα για το νέο μαθητικό έτος θα ξεκινήσουν από το Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022. Μαθήματα και πρόβες πραγματοποιούνται κάθε Σάββατο, πρωινές και απογευματινές ώρες στο κτήριο «Θούθουλα» στο Κρανίδι (πρώην Δημοτική Βιβλιοθήκη). Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές μπορείτε να επικοινωνείτε με τον Αρχιμουσικό της Φιλαρμονικής, Γάσπαρη Μαμμά στο τηλέφωνο: 693 8430 734.

Την ίδια ώρα ξεκίνησαν ξανά οι εγγραφές στη χορευτική ομάδα Ερμιόνης. Είχαν σταματήσει από τις 22 Σεπτεμβρίου, λόγω ασθένειας του δασκάλου…

Η ανακοίνωση για τη Δημοτική Φιλαρμονική Ερμιονίδας αναφέρει:

Ο Δήμος Ερμιονίδας και το Νομικό Πρόσωπο Κοινωνικής Πρόνοιας, Αλληλεγγύης, Πολιτισμού και Παιδείας του Δήμου Ερμιονίδας, προσκαλούν κάθε ενδιαφερόμενο να συμμετέχει στη Δημοτική Φιλαρμονική Ερμιονίδας.

Η ανανεωμένη Φιλαρμονική που μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να αποσπάσει τις καλύτερες εντυπώσεις στις εμφανίσεις της, περιμένει να υποδεχθεί τα νέα της μέλη για το εκπαιδευτικό έτος 2022-2023.

Η Φιλαρμονική παρέχει ΔΩΡΕΑΝ διδασκαλία καθώς και το μουσικό όργανο της επιλογής των διδασκόμενων, οι οποίοι μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα στα μουσικά όργανα: Φλάουτο, Κλαρινέτο, Σαξόφωνο, Τρομπέτα, Ευφώνιο, Αλτικόρνο, Τρομπόνι, Τούμπα και Κρουστά, ενώ ταυτόχρονα παρέχονται μαθήματα μουσικής θεωρίας.

Η μοναδική υποχρέωση των συμμετεχόντων είναι η συνέπεια στα μαθήματά τους και για τους πιο προχωρημένους μαθητές, η συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις της Δημοτικής Φιλαρμονικής Ερμιονίδας, δηλαδή στις λιτανείες, παρελάσεις, συναυλίες κ.ό.κ.

Για την εγγραφή στο σώμα της Φιλαρμονικής δεν απαιτούνται μουσικές γνώσεις, ενώ η ελάχιστη απαιτούμενη ηλικία των μαθητών είναι τα 8 έτη. Ανώτατο ηλικιακό όριο δεν υπάρχει.

Τα μαθήματα για το νέο μαθητικό έτος θα ξεκινήσουν από το Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022.

Μαθήματα και πρόβες πραγματοποιούνται κάθε Σάββατο, πρωινές και απογευματινές ώρες στο κτήριο «Θούθουλα» στο Κρανίδι (πρώην Δημοτική Βιβλιοθήκη).

Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές μπορείτε να επικοινωνείτε με τον Αρχιμουσικό της Φιλαρμονικής, Γάσπαρη Μαμμά στο τηλέφωνο: 693 8430 734.

Ο Πρόεδρος του Ν.Π.Κ.Π.Α.Π.Π.

Παναγιώτης Μέξης

Η χορευτική ομάδα Ερμιόνης έκανε γνωστό:

«ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ ?️

?️ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ?️
#χοερ

Ανανεωμένοι, φρέσκοι, ετοιμοπόλεμοι, ανυπόμονοι, χαμογελαστοί υποδεχόμαστε τη νέα χορευτική χρόνια!
Καλούμε μικρούς & μεγάλους να πλαισιώσουν την ολοένα και μεγαλύτερη χορευτική μας οικογένεια!

Γίνε κι εσύ κομμάτι της όμορφης παρέας!

?️Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή?️
?️12:00 - 13:30 & 20:00».