Για ακόμα μία αντιπυρική περίοδος οι πυροσβέστες έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν μάχες σε όλη τη χώρα για να σώσουν ζωές, περιουσίες και το περιβάλλον από την καταστροφική μανία των πυρκαγιών και ο αγώνας τους, πολλές φορές με κίνδυνο και τις ζωές τους, είναι υπεράνθρωπος.

Αξίζουν έναν ύμνο για την προσφορά τους και θα το κάνουμε αυτό πραγματικότητα μέσα από την ψυχολόγο Ιωάννα Σκλιάμη, με όσα έχει γράψει στο Facebook, με όσα έχει πει σε εκπομπές. Θυμηθείτε ότι πρόσφατα, σε πυρκαγιές στην Αργολίδα και ειδικότερα στην Ερμιονίδα τραυματίστηκαν πυροσβέστες την ώρα της μάχης. Συγκλόνισε, επίσης, η φωτογραφία με πυροσβέστες να κοιμούνται σε άσφαλτο στη Χίο, προκειμένου να πάρουν δυο… ανάσες.

«Οι φλόγες αφήνουν πίσω τους καμένα δέντρα, στάχτη και σιωπή… αλλά και πληγές που δεν φαίνονται», θέμα που θα το προσεγγίσουμε, επίσης, μέσα από αναφορές της ίδιας ψυχολόγου.

Θα σας μεταφέρουμε και το άρθρο του Αντώνιου Καλέντζη, ο οποίος είναι, επίσης, ψυχολόγος, στην εφημερίδα «Γνώμη της Πάτρας», για τις φωτιές στην Αχαΐα, μιλώντας για την επόμενη ημέρα και αναφέροντας ότι «όταν η γη καίγεται, οι καρδιές ενώνονται»…

Μέσω του Παντελή Φύκαρη (ιδιοκτήτης του «Πολίτη» της Χίου»), και του «Alplha», θα σας μεταφέρουμε συγκλονιστικές περιγραφές από όσα βίωσαν κάτοικοι στο νησί του βορειανατολικού Αιγαίου, εκεί όπου ο Τύπος ρίχνει πολλές ευθύνες στην πολιτική ηγεσία για τη μεγάλη καταστροφή. Θα ταξιδέψουμε στα βορειοδυτικά του νησιού, εκεί στο Βολισσό, όπου οι περιγραφές κατοίκων λένε και αποκαλύπτουν πολλά…

Αναλυτικά, η Ιωάννα Σκλιάμη (ψυχολόγος) έχει γράψει στο προφίλ της στο Facebook για τους πυροσβέστες:

«???? Πυροσβέστες: Όταν η ψυχή καίγεται μαζί με τη φωτιά!

Καθώς η Ελλάδα φλέγεται, βλέπουμε πυροσβέστες να επιχειρούν με αυταπάρνηση μέσα σε καπνούς, φλόγες και συνθήκες τρόμου. Πίσω από τις στολές, τα κράνη και τις κραυγές επιβίωσης, υπάρχουν, όμως, άνθρωποι. Άνθρωποι που κουβαλούν στις πλάτες τους όχι μόνο σωλήνες νερού, αλλά και φορτία ψυχικού πόνου.

Γιατί κάθε φωτιά δεν αφήνει μόνο στάχτες στο έδαφος. Αφήνει και αόρατα εγκαύματα στην ψυχή.

???? Δευτερογενής τραυματοποίηση – ο σιωπηλός εχθρός που φωλιάζει μέσα από την επαναλαμβανόμενη έκθεση στον ανθρώπινο πόνο
???? Συσσωρευμένο στρες – σιωπηλό, βαρύ, αφομοιωμένο
???? Ανεπεξέργαστες εμπειρίες – εικόνες που ξαναπαίζουν τις νύχτες
???? Ελλιπής ψυχολογική υποστήριξη – όταν ο ήρωας επιστρέφει μόνος στο σπίτι

Δεν μπορούμε να απαιτούμε διαρκή ηρωισμό από ανθρώπους που δεν έχουν χώρο να διαχειριστούν την ψυχική τους κόπωση. Δεν μπορούμε να τους κοιτάμε μόνο στις ειδήσεις. Πρέπει να τους βλέπουμε και μετά.

????Η θεσμοθέτηση ψυχολογικής υποστήριξης, η ενίσχυση της ψυχικής ανθεκτικότητας και η δημιουργία μηχανισμών αποφόρτισης δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Δεν είναι επιλογή. Είναι ευθύνη...

???? Σε όλους εκείνους που δίνουν μάχη με τις φλόγες – και με τον εαυτό τους.

Σας ευχαριστούμε!!!».

Δείτε πυροσβέστες στις φωτιές της Χίου να κοιμούνται στην άσφαλτο, προκειμένου να ξεκουραστούν λίγες ώρες, φωτογραφίες που δημοσίευσε το «Forecast Weather Greece» στη σελίδα του στο Facebook:

Η Ιωάννα Σκλιάμη (ψυχολόγος) έχει γράψει στο προφίλ της στο Facebook και για τις αρνητικές επιπτώσεις που αφήνει μια φωτιά συναισθηματικά στους ανθρώπους…

Διαβάστε αναλυτικά:

«???? Όταν η φωτιά σβήσει, δεν σβήνει και ο πόνος.

Οι φλόγες αφήνουν πίσω τους καμένα δέντρα, στάχτη και σιωπή… αλλά και πληγές που δεν φαίνονται.
Μέσα σε λίγες ώρες μπορεί να χαθούν σπίτια, γη, όνειρα και αυτό που μένει είναι ο φόβος, η αγωνία, η αίσθηση ότι τίποτα δεν είναι πια σίγουρο.

Η φωτιά δεν καίει μόνο το δάσος… καίει και μέσα μας. Μένουν στάχτες που δεν φαίνονται:
✓ Σπίτια που έγιναν ανάμνηση
✓ Όνειρα και σχέδια που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ
✓ Η χαμένη αίσθηση ασφάλειας, το «πού ανήκω» που χάθηκε.

Κάθε φλόγα αφήνει πίσω της ερωτήματα που μας στοιχειώνουν:
«Θα ξανασυμβεί;»
«Θα προλάβουμε να φύγουμε;»
«Θα σωθεί το σπίτι μας;»

Ακόμη κι αν δεν καεί κάτι δικό μας, κουβαλάμε τον πόνο που είδαμε και ακούσαμε! Αυτό είναι το δευτερογενές τραύμα. Είναι το κλιματικό άγχος. Είναι η εξάντληση του να ζούμε τον ίδιο εφιάλτη ξανά και ξανά.

???? Στην πρώτη γραμμή, πυροσβέστες, εθελοντές, αστυνομικοί πολεμούν τις φλόγες αλλά και τις σιωπηλές πληγές που αφήνουν οι εικόνες, οι αποφάσεις ζωής και θανάτου, η αίσθηση πως ό,τι κι αν έκαναν, δεν ήταν ποτέ αρκετό.

❤️‍???? Η ψυχική τους ανθεκτικότητα δεν είναι ανεξάντλητη· κι όταν τη φροντίζουμε, προστατεύουμε και τη δύναμή τους να συνεχίσουν να προστατεύουν εμάς.

???? Σας ευχαριστούμε από καρδιάς!

???? Όταν η φωτιά σβήσει, δεν σβήνει και ο πόνος».

Πολλά είναι τα μηνύματα που αφήνει και το άρθρο του Αντώνη Καλέντζη (ψυχολόγος) στην εφημερίδα «Γνώμη της Πάτρας», όπως δημοσιεύτηκε στις 18/08/2025, με φωτογραφία από τι προσωπικό αρχείο από τη μεγάλη φωτιά της Δυτικής Αχαΐας.

Διαβάστε αναλυτικά:

«????Όταν η γη καίγεται, οι καρδιές ενώνονται????

????️ Στην Αχαΐα και σε όλη τη Δυτική Ελλάδα, η μέρα χρωματίζεται από το κόκκινο των φλογών και το γκρίζο του καπνού. Η μυρωδιά της καμένης γης γίνεται κομμάτι του αέρα που αναπνέουμε. Δεν είναι απλώς ένα φυσικό φαινόμενο, είναι μια πληγή ανοιχτή, που αφήνει σημάδια όχι μόνο στο τοπίο αλλά και μέσα μας.

???? Η φωτιά δεν παίρνει μόνο ξύλα και φύλλα. Παίρνει ιστορίες. Παίρνει τις σκιές των δέντρων που μας σκέπαζαν τα καλοκαίρια, τις αυλές που φιλοξένησαν τα γέλια των παιδιών, τα μονοπάτια που περπατήσαμε με φίλους και αγαπημένους. Σβήνει τις εικόνες που συνδέαμε με την αίσθηση του «σπιτιού» και αφήνει πίσω της μια σιωπή βαριά.

???? Κι όμως, μέσα σε αυτή τη σιωπή ακούγεται κάτι άλλο: η φωνή του διπλανού μας. Οι άνθρωποι βγαίνουν από τα σπίτια τους για να βοηθήσουν, να μεταφέρουν νερό, να κρατήσουν τα χέρια όσων τρέμουν.

???? Ξένοι γίνονται οικογένεια μέσα σε λίγα λεπτά, γιατί η καταστροφή δεν ξεχωρίζει ονόματα και διευθύνσεις. Μπροστά στη φωτιά, όλοι στεκόμαστε γυμνοί και ίσοι.

???? Υπάρχει μια ιδιαίτερη δύναμη που γεννιέται μόνο όταν όλα γύρω μας μοιάζουν να καταρρέουν. Είναι η δύναμη να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και να του λες, χωρίς λόγια, «είμαι εδώ». Είναι η εσωτερική απόφαση να μη χαθεί η ανθρωπιά μας, ακόμη κι όταν η γη κάτω από τα πόδια μας γίνεται στάχτη.

???? Η φύση ξέρει να αναγεννιέται. Το έχουμε δει ξανά: μέσα από το μαύρο χώμα ξεπροβάλλει μια πράσινη κουκίδα, διστακτική αλλά ζωντανή.

???? Έτσι και οι ψυχές μας, κουβαλούν μια αντοχή που ίσως δεν συνειδητοποιούμε ώσπου να χρειαστεί. Μπορεί η πληγή να μείνει για καιρό, αλλά μαζί της γεννιέται και η βεβαιότητα ότι, όσο υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται, τίποτα δεν χάνεται οριστικά.

????️ Ας θυμόμαστε ότι οι φωτιές κάποτε θα σβήσουν, ο καπνός θα καθαρίσει και η ζωή θα αναζητήσει τον δρόμο της ξανά. Κι όταν συμβεί αυτό, θα έχουμε μαζί μας την εμπειρία πως, ακόμη και στις πιο σκοτεινές μέρες, δεν αφήσαμε τη φλόγα της καρδιάς να σβήσει.

???? Γιατί η πραγματική μας γη, αυτή που πρέπει να προστατεύουμε πάνω απ’ όλα, είναι η γη που μοιραζόμαστε μέσα στις ψυχές μας.

Όταν η γη καίγεται, οι καρδιές ενώνονται».

Μεγάλες αλήθειες είπε και ο ηθοποιός Δημήτρης Γκοτσόπουλος στο δελτίο ειδήσεων του «Alpha», καθώς έζησε τη 2η φωτιά στη Χίο:

Η Stella Koulampa έκανε μια απίστευτη περιγραφή με τρομακτικά βίντεο από όσα έζησαν οι κάτοικοι στον Βολισσό της Χίου. «Όποιος δεν το έζησε δεν μπορεί να κατανοήσει», ανέφερε ο Παντελής Φύκαρης, ο οποίος αναδημοσίευσε την ανάρτηση:

«Η μέρα που δοκιμάστηκε η ψυχή μας.

15:00 — Μιλάω με τον Μιχάλη.

– "Στελλάκι, υπάρχει φωτιά. Αν κατέβει στη Βολισσό, θα περάσει και θα κάψει το σπίτι μας. Φύγε από τη δουλειά και έλα στο χωριό να είμαστε μαζί".

Αισιόδοξη ακόμη, του λέω: "Μην ανησυχείς, θα την ελέγξουν... αλλά έρχομαι".

Στο δρόμο, τα μηνύματα 112 έρχονταν διαδοχικά. Εκκένωση. Φτάνω στο σπίτι έπειτα από 45 λεπτά. Το 112 πλέον καθοδηγεί τον κόσμο να κατευθυνθεί στο λιμάνι. Η φωτιά βρίσκεται ήδη πάνω από το σπίτι μας. Καλώ τον μπαμπά μου — πρώην μηχανικό της Πολεμικής Αεροπορίας, στα πυροσβεστικά αεροπλάνα.

– "Μπαμπά, άνοιξε κάμερα. Πες μου πόσο χρόνο έχω να βρέξω το σπίτι με το λάστιχο για να το σώσω. Ο Μιχάλης είναι στο λιμάνι και ρίχνει τα φουσκωτά στη θάλασσα για να σώσουμε τον κόσμο, εκκενώνοντας από θαλάσσης".

– "Στέλλα παιδί μου, βρέξε τη σκεπή και περιμετρικά το σπίτι από τα δύο οικόπεδα. Αν το σώσεις, η φωτιά θα κοπεί εκεί. Μην μείνεις πολύ, παιδί μου. Φύγε, μην καείς".

– "Μπαμπά, αν δεν ακούσω τη φωτιά, δεν φεύγω. Θα βρέχω για να το σώσω... Τώρα το φτιάξαμε, τώρα το ανακαινίσαμε. Δεν το αφήνω".

Μέσα σε 20 λεπτά, ένα "μπαμ", ένα βουητό και ένας δυνατός αέρας. Η φωτιά ήταν ακριβώς από πάνω μας. Αφήνω το λάστιχο ανοιχτό να βρέχει τη στέγη — το νερό θα το έκοβαν σε λίγο — και φεύγω...

Φτάνω στα Λιμνιά. Πανικός. Καίγονται τα πάντα, ο κόσμος δεν ξέρει πού να πάει, πού να σταθεί. Η αστυνομία; ΑΦΑΝΤΗ. Κανείς από το κράτος να δώσει οδηγίες. Βλέπω τον Μιχάλη, αφού έχει ήδη ρίξει τα φουσκωτά στη θάλασσα και έχει δέσει το τελευταίο:

– "Στέλλα, φώναξε στον κόσμο να παρκάρει στο τέλος του λιμανιού, δίπλα στη θάλασσα, και πες τους να μπουν στα σκάφη!".

Μέσα σε 20 λεπτά, τα 4 ιδιωτικά σκάφη της NARC γέμισαν με τους πρώτους 40 ανθρώπους. Τα τρία έφυγαν προς το Λιθί και εμείς, με εντολή του Λιμενικού, ξεκινήσαμε τη διάσωση σε παραλίες: Γωνιά, Λήμνο, Λαμψά, Αγία Μαρκέλλα.

Ο άνεμος από τη φωτιά 7 μποφόρ. Το φουσκωτό δεν μπορούσε να πλησιάσει. Η θερμοκρασία απίστευτη — καιγόμασταν μέσα στο ίδιο μας το σκάφος. Φωνάζαμε στον κόσμο να κολυμπήσει. Σε 10 λεπτά, είχαμε ήδη 16 ανθρώπους μέσα στο φουσκωτό.

Συναντάμε το σκάφος του Λιμενικού στα ανοιχτά και αποβιβάζουμε τον κόσμο. Το Λιμενικό δίνει εντολή στον Μιχάλη:

– "Τρέξτε να σώσετε κι άλλους".

Συνεχίζουμε για Μάναγρο, όπου υπήρχαν πάνω από 35 άτομα. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, βλέπουμε από τη θάλασσα το σπίτι μας να καίγεται. Δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, κι όμως, συνεχίζουμε να βοηθάμε ανθρώπους να ανέβουν στο φουσκωτό. Καλώ τον τους γονείς μου και τον Νίκο με FaceTime: "Κάηκαν όλα ρε παιδιά".

Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τις 21:00 το βράδυ. Οι κουμπάροι μας, Γιώργος και Λουκάς, βρίσκονταν με το πυροσβεστικό. Έτρεχαν από σπίτι σε σπίτι να βοηθήσουν. Ο Μιχάλης τους λέει:

– "Λουκά, σε παρακαλώ, πήγαινε να δεις και το δικό μου σπίτι. Είμαστε στη θάλασσα".

– "Γιώργο, κάηκε ρε; Λέγε!".

Στις 00:00, η φωτιά στα Λιμνιά ήταν υπό έλεγχο. Δέσαμε τα φουσκωτά. Παίρνω το αυτοκίνητό μου και με τη Λυδία και τον Βασίλη τρέχουμε στον Ανεμόμυλο — στο σπίτι μας — και μετά στη Λήμνο, στο σπίτι της Λυδίας. Ο Μιχάλης έμεινε στα σκάφη, σε περίπτωση που κάποιος χρειαστεί βοήθεια από τη θάλασσα. Το πίσω χωράφι του γείτονα φλεγόταν. Η φωτιά είχε μόλις αρχίσει να καίει τα πρώτα δέντρα και τη στέγη του σπιτιού μας. Τρέχω και βρίσκω πυροσβεστικό πιο κάτω:

– "Παιδιά, σας εκλιπαρώ, καίγεται το σπίτι μου. Ελάτε...".

– "Ερχόμαστε, κορίτσι μου. Μην κλαις".

Έσβησαν τη φωτιά. Φεύγουμε. Πάμε στη Λήμνο. Εκεί, άλλο πυροσβεστικό σβήνει τη φωτιά μέσα στο σπίτι της Λυδίας. Τα δίπλα σπίτια καμένα όλα...

Αυτό κράτησε μέχρι τις 03:00 τα ξημερώματα. Κόλαση. Αν δεν την έχεις ζήσει, δεν μπορείς να τη φανταστείς. Όλες αυτές τις ώρες, μιλούσαμε με τους ανθρώπους μας. Τους δικούς μας. Οι γονείς μου, στην Αθήνα, έβλεπαν ειδήσεις και περίμεναν πάνω από το τηλέφωνο. Οι κουμπάροι μας: Δημήτρης, Μαρκέλλα, Νίκος, Παύλος, Αναστασία — από Θεσσαλονίκη και Χίο — έκλαιγαν μαζί μας. Οι αγαπημένοι μας φίλοι, Γιάννης και Κατερίνα, που είχαν φύγει για διακοπές στη Σάμο την προηγούμενη μέρα, έκλαιγαν που δεν ήταν κοντά μας.

Θλίψη. Στεναχώρια. Θυμός.

Οι επιχειρήσεις μας: NARC, harVANti, My Volissos, Volisshop — δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Είναι η τρίτη ημέρα χωρίς ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ. Δεν μπορούμε ούτε να καθαρίσουμε το σπίτι μας για να κοιμηθούμε. Στάχτη, καπνός, αποπνικτική ατμόσφαιρα.

Η Πολιτεία; ΑΠΟΥΣΑ. Καμία ενημέρωση για το πότε θα επανέλθει το ρεύμα και το νερό. Καμία πρόβλεψη για την παροχή νερού ή τροφής. ΜΟΝΟ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ.

Κλιμάκια της Πολιτικής Προστασίας μάς καλούν για διανυκτέρευση στο ΜΥ MY Volissos Apartments— γιατί θα έρθουν να καταγράψουν ζημιές. Τους λέμε ότι έχουμε διαθεσιμότητα γιατί ΚΑΗΚΑΜΕ. Οι τουρίστες ακυρώνουν

— Ποιος να μείνει χωρίς νερό και ρεύμα; Κι αυτοί... εκπλήσσονται που δεν έχουμε ούτε νερό, ούτε ρεύμα.

– "Δεν μπορούμε να διανυκτερεύσουμε", λένε.

ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ;

Ως πολίτης, ευχαριστώ δημόσια όλες τις ιδιωτικές πρωτοβουλίες, τις επιχειρήσεις και τους ανθρώπους που, με δικά τους έξοδα, έσωσαν ζωές, πρόσφεραν νερό, τροφή και ελπίδα σε όλους εμάς τους πληγέντες. Παρακαλώ θερμά — έστω και τώρα — τον Δήμο, την Περιφέρεια, την Πολιτική Προστασία: δώστε μας ΝΕΡΟ και ΡΕΥΜΑ. Να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε. Να ανοίξουμε τις επιχειρήσεις μας. Δεν ζητάμε τίποτα άλλο: ΜΟΝΟ τις βασικές μας ανάγκες. Όλα τα υπόλοιπα θα τα κάνουμε μόνοι μας. Όπως πάντα.

Και σε εσάς, τους επισκέπτες: #mi_mas_kapsete Μην μας εγκαταλείψετε. Ελάτε στη Βολισσό. Στηρίξτε τον τόπο μας. Βοηθήστε τις επιχειρήσεις και τους ανθρώπους μας να ξανασταθούν. Ο Αύγουστος είναι το καλοκαίρι μας. Μην μας το πάρουν κι αυτό».

Η Maistrali Antigoni από τη Λιμνιά Βολισσός Χίου τόνισε στο προφίλ της στο Facebook για την ίδια καταστροφή:

«Εκκενώσαμε το Ξενοδοχείο αμέσως μόλις μας ζητήθηκε.Με ψυχραιμία και απόλυτη τάξη. (Η πληρότητα στο 100%). Δεν πιστέψαμε ποτέ πως η φωτιά θα έφτανε στη θάλασσα...κι όμως..

ΌΛΟΙ οι Άνθρωποι μας είναι ασφαλείς. Κάποιοι δεν ήθελαν να φύγουν, θα μείνουμε μαζί σας, είπαν. Τους ζητήσαμε να ακολουθήσουν τις οδηγίες και το έπραξαν με σύνεση.
Κανένας δεν έμεινε στο δρόμο. Βρήκαμε για όλους διαμονή, με τη βοήθεια συναδέλφων, φίλων αλλά και της οικογένειας μας.

Επιμένουν να γυρίσουν εδώ, για εμάς, για το χωριό, για τη Βολισσό τους και τους ανθρώπους της, που τόσο όμορφα και ρυθμικά είχε αρχίσει να κερδίζει την εμπιστοσύνη και την αγάπη παλιών και νέων φίλων..
Θέλουν να γυρίσουν κι ας είναι όλα μαύρα τριγύρω.. Δίνουν ραντεβού για του χρόνου, δίνουν ραντεβού στην πρώτη αναδάσωση και αυτό φουντώνει το δικό μας πείσμα, ότι θα τα καταφέρουμε και πάλι.
Λένε, να μη σου δίνει ο Θεός, όσα μπορείς να αντέξεις...μάλλον αντέχουμε πολλά.

Ευχαριστούμε θερμά όσους βοήθησαν, έστω την τελευταία στιγμή. Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών. Θα έρθει ο απολογισμός και τότε θα ξαναμετρηθούμε.

Η ζημιά μεγάλη, η περιβαλλοντική καταστροφή ασύλληπτη.

Το Cafe μας δεν θα ξαναλειτουργήσει φέτος. Οι συνταγές μας και το Ελληνικό Πρωινό μας θα επανέλθουν ακόμη καλύτερα του χρόνου.

Το Ξενοδοχείο θα παραμένει κλειστό τουλάχιστον έως τέλος Αυγούστου... έως ότου αποκατασταθούν βασικές λειτουργικές ζημιές.

Κρατάω μόνο αυτό. "Ο,ΤΙ ΚΑΛΟ, ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΜΑΜΑ ΜΟΥ", έτσι μου είπε η Μαριάννα μας (8,5 ετών) βλέποντας τις φλόγες να μαίνονται, δίνοντας μου μια τεράστια αγκαλιά.

Κόποι δύο ζωών, κι άλλης μίας... Αγέρωχα όπως ανατέλλει και δύει με υπόκλιση, θα ανατείλει ξανά, εδώ στον μικρό κρυμμένο παράδεισο μας...!

Εκκενώσαμε το Ξενοδοχείο αμέσως μόλις μας ζητήθηκε. Με ψυχραιμία και απόλυτη τάξη. (Η πληρότητα στο 100%)».

Σοβαρό τροχαίο ατύχημα σημειώθηκε λίγο μετά τις 21:00 της Δευτέρας (07/11) στην παραλία Προαστίου στην Πάτρα, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν δυο άνθρωποι. 

Σύμφωνα με τo «tempo24.news», ΙΧ αυτοκίνητο συγκρούστηκε με μηχανή, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά ο δικυκλιστής.

Στο σημείο έσπευσαν αμέσως η Τροχαία και ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, που παρέλαβε τον τραυματία οδηγό της μηχανής και τον μετέφερε σε νοσοκομείο. Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκε και ο ηλικιωμένος οδηγός του ΙΧ.

Δεν κατάφερε τελικά ο 17χρονος Βασίλης Δημόπουλος που έφυγε από τη ζωή νοσηλευόμενος μετά από τροχαίο στην Οβρυά.

Ο νεαρός άφησε την τελευταία του πνοή μετά από μάχη αρκετών ημερών, σκορπώντας θλίψη και βυθίζοντας στο πένθος την οικογενειά του και τους φίλους του.

Ο νεαρός είχε τραυματιστεί στον αυχένα, το κεφάλι, τον θώρακα και τα πόδια, όταν το μηχανάκι που οδηγούσε συγκρούσθηκε με άλλο δίκυκλο.

Ακόμη ένα τροχαίο δυστύχημα σημειώθηκε το πρωί της Πέμπτης (20/10) στην παλαιά εθνική οδό Πατρών-Πύργου, στο ύψος του Αλισσού. Νεκρός είναι ένας 20χρονος, με καταγωγή από την Αλβανία που διέμενε με την οικογένειά του στη συγκεκριμένη περιοχή. Έχουν τραυματιστεί δύο άτομα, ένα εκ των οποίων σοβαρά.

Σύμφωνα με το «tempo24news», το τροχαίο συνέβη όταν κάτω από άγνωστες συνθήκες δύο οχήματα συγκρούστηκαν ενώ ενεπλάκη και ένα δίκυκλο. Από τη σφοδρή σύγκρουση βρήκε τον θάνατο ο οδηγός της μηχανής, καθώς το δίκυκλο κυριολεκτικά διαλύθηκε.

(πληροφορίες από tempo24news)

Με την ανώτερη προβλεπόμενη ποινή κάθειρξης των δέκα ετών, καταδικάστηκε τη Δευτέρα (17/10) από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο στην Πάτρα, ο θείος ενός αγοριού μειωμένης διανοητικής αντίληψης, που είχε ασελγήσει σε βάρος του, πάνω από 40 φορές.

Ο ηλικιωμένος εκτίει ήδη πρωτόδικη ποινή κάθειρξης 15 ετών για κατάχρηση σε ασέλγεια κατ΄εξακολούθηση, αλλά, σε λίγες ημέρες θα αφεθεί ελεύθερος, λόγω της μείωσης των ποινών σε αυτού του είδους τα αδικήματα από τον τελευταίο ποινικό κώδικα.

Πάτρα: «Με κατέστρεψαν σαν άτομο και σαν προσωπικότητα»

Οι ακατονόμαστες πράξεις του θείου γίνονταν στον ανιψιό από την ηλικία των 14 ετών και για διάστημα τριών χρόνων περίπου. Ο 25χρονος σήμερα νεαρός περιέγραψε στο δικαστήριο με κάθε λεπτομέρεια, τι του έκανε ο θείος του, αφήνοντας άφωνους τους πάντες. Ο κατηγορούμενος που είχε αναπτύξει σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης με την οικογένεια του παιδιού, το έπαιρνε στη δουλειά του, όπου εκμεταλλευόμενος τη διανοητική του υστέρηση, το απομόνωνε σε διάφορους χώρους και έκανε πάνω στο σώμα του κάθε ακατονόμαστη πράξη ασέλγειας.

«Με κατέστρεψαν σαν άτομο και σαν προσωπικότητα. Μου συμπεριφέρονταν σαν να ήμουν ένα τίποτα» είπε ο νεαρός στο δικαστήριο, που επικαλέστηκε αισθήματα ντροπής, φόβου και ψυχολογικής πίεσης από τον θείο του, όταν κλήθηκε από το δικαστήριο να απαντήσει στην ερώτηση, γιατί τόσα χρόνια δεν έλεγε τίποτα.

Όλα ήρθαν στην επιφάνεια από την αδελφή της μητέρας του παιδιού, που διαπίστωσε ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε με τον ανιψιό της. Κατέθεσε και χθες μαινόμενη κατά του σάτυρου συγγενή. «Του κατακρεούργησε την ψυχή. Τον χρησιμοποίησε με τον πιο ελεεινό τρόπο, τον βίαζε κατ΄ εξακολούθηση ο παλιόγερος», είπε στο δικαστήριο η θεία.

Ο κατηγορούμενος ζήτησε συγνώμη από το δικαστήριο, παραδεχόμενος όσα είχε κάνει. «Είναι φυσιολογικά αυτά; Έχετε συναίσθηση τι κάνατε στο παιδί;», του είπε η πρόεδρος του δικαστηρίου. «Έκανα λάθος και η δικαιοσύνη ας με τιμωρήσει», ήταν η απάντηση του ηλικιωμένου.

Ο δικηγόρος του, προσπάθησε να μειώσει την επιβαρυντική περίσταση της εμπίστευσης του 14χρονου από τους γονείς στον θείο, κάτι που απέρριψε το δικαστήριο, όπως και τον ισχυρισμό ότι όλες οι πράξεις ασέλγειας έγιναν με την συναίνεση και πολλές φορές με την συμμετοχή του νεαρού.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Πελοπόννησος» ο συνήγορος πολιτικής αγωγής, δήλωσε ότι η απόφαση ήταν δίκαιη, αλλά, ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος είχε ένα δώρο που λέγεται νέος ποινικός κώδικας, ο οποίος μείωσε από τα 20 στα 10 χρόνια κάθειρξης την συγκεκριμένη πράξη.

(πληροφορίες από lawandorder.gr, pelop.gr)