Μοναδικές σκηνές και «δυνατές» εικόνες περιελάβανε στη Νέα Κίο  η παράσταση «Ένα βήμα πίσω-Εγκατάσταση» που ανέβηκε στη Νέα Κίο το Σάββατο (17/09), στο πλαίσιο των – πολλών – εκδηλώσεων μνήμης που έγιναν για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Εκεί ήταν και ο βουλευτής Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας (ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία) που αποθέωσε τους διοργανωτές. Η παράσταση ήταν αφιερωμένη στον Γιάννη Νόνη που έφυγε νωρίς για το φως…

Η Επιτροπή Μνήμης Νέας Κίου, περιοχή που έχει στενές σχέσεις με τη Μικρά Ασία, η ΚΕΔΑΜ και ο δήμος Άργους-Μυκηνών, μαζί με συλλόγους και όχι μόνο, διοργάνωσαν πολλές εκδηλώσεις, σε όλα τα επίπεδα για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η ΚΕΔΑΜ στην ανακοίνωση της αναφέρει:

Η ΚΕΔΑΜ με Πρόεδρο τον κ. Παναγιώτη Σκούφη καθώς και η Δημοτική θεατρική σκηνή Ν. Κίου με Καλλιτεχνικό Διευθυντή τον κ. Γιάννη Σαρηγιάννη θέλουν να ευχαριστήσουν την Επιτροπή Μνήμης Ν. Κίου Δήμου Άργους-Μυκηνών που συμπεριέλαβε στις εκδηλώσεις μνήμης των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή όλες τις δράσεις που ετοίμασαν για την επέτειο του 1922-2022.

Ξεκινώντας από το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «Ένα βήμα πίσω»(Φιλμ) σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαδόπουλου και της White dog Films, με Καλλιτεχνική επιμέλεια και Διεύθυνση παραγωγής του Γιάννη Σαρηγιάννη, σε επιμέλεια κειμένων Λίνας Νικολακοπούλου και Νίκου Ρουμπάκη, σε μουσική των ΟP3, σε Εκτέλεση Παραγωγής ΚΕΔΑΜ – Δήμος Άργους Μυκηνών με συμμετοχή από τα μέλη και φίλους της Δημοτικής Θεατρικής Σκηνής Ν. Κίου καθώς και από μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Ν. Κίου και εθελοντών κατοίκων και της γύρω περιοχής.

Με τη σειρά του στις εκδηλώσεις το «Ένα βήμα πίσω»(Θέατρο) του Νίκου Ρουμπάκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Σαρηγιάννη, σκηνογραφία Σπύρου Πούλου, Χορογραφίες Μαριλένας Λιαγκρή, στο κανονάκι ο Μάριος Καραχάλιος και στα κρουστά-φωνή και διδασκαλία χορών η Ράνια Κουτρούλη σε συνεργασία με τη Δημοτική Θεατρική Σκηνή και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ν. Κίου, μια παράσταση που συγκέντρωσε πλήθος κόσμου και που αναγκαστήκαμε να επαναλάβουμε και να κλείσουμε τις παραστάσεις με την παρουσία του έργου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τον Ιούνιο του 2022 με ένα κοινό να αποθεώνει την ιστορία-μαρτυρία που άγγιξε τις καρδιές όλων και έφερε μνήμες και συναισθήματα στην επιφάνεια.

Στη συνέχεια το «Ένα βήμα μπροστά» μια Περιπατητική Performance σε Δραματουργία-Σκηνοθεσία Αιμιλίας Βάλβη με βοηθό την Ευαγγελίνα Καριοφύλλη και φιλική συμμετοχή Γιάννη Λεοντάρη, σε Καλλιτεχνική Διεύθυνση Γιάννη Σαρηγιάννη, με παραγωγή και εκτέλεση ΚΕΔΑΜ ενώ συμμετείχαν τα μέλη της Δημοτικής Θεατρικής Σκηνής Ν. Κίου και φίλοι σε έναν «περίπατο» στις γειτονιές της Ν. Κίου, σε αυλές, σχολεία, σπίτια με τους κατοίκους να υποδέχονται το κοινό και να πρωταγωνιστούν με τις ιστορίες τους, τις συνταγές και τους χορούς τους καθώς και με ήθη έθιμα μνήμες παιδικές και συνήθειες καθημερινότητας που αποτυπώνουν την ιδιαιτερότητα αυτού του προσφυγικού μέρους, της Ν. Κίου.

Σειρά μετά πήρε «Η Κραυγή της Σιωπής» ένα ιστορικό μυθιστόρημα του Σπύρου Τζόκα με τη μορφή θεατρικού/μουσικο-χορευτικού αναλογίου με την σκηνοθετική ματιά σε δραματοποιημένα αποσπάσματα του βιβλίου από την Αγγελική Κασόλα με μέλη της Δημοτικής Θεατρικής Σκηνής Ν. Κίου και φίλων στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου που συγκίνησαν το κοινό και άγγιξαν «τραύματα» πολέμου αλλά και αναμνήσεων με νοσταλγία.

Τέλος η μουσικοθεατρική «Εγκατάσταση στο Σινέ Πλαζ» που παρουσιάστηκε στο παλιό σινεμά (Λεωφόρος Ν. Κίου-Άργους), σε κείμενα Νίκου Ρουμπάκη, Δραματουργία-Καλλιτεχνική Επιμέλεια -Σκηνοθεσία Γιάννη Σαρηγιάννη, Σκηνογραφία-Εγκατάσταση Σπύρου Πούλου, Κατασκευές Αχιλλέα Μπαντανά, Χορογραφίες Μαριλένας Λιαγκρή με βοηθό την Ιωάννα Κουγιά, ενώ στη μουσική έφτιαξαν την ατμόσφαιρα ο Αδριανός Νόνης με φωνή-κιθάρα, η Ελένη Νόνη -Φωνή, ο Βασίλης Ντρουμπογιάννης-πιάνο, Ο Αργύρης Ντίνας-μπουζούκι και ο Χρήστος Πετεβής-βιολί.

Ένα καλλιτεχνικό συναπάντημα ιστορίας του τόπου, του χώρου και της αρχιτεκτονικής ηθογραφίας του(λόγω του γεγονότος ότι υπήρξε το Πρώτο Μεταξουργείο του Κοινοτάρχη Δελή και της μετατροπής του αργότερα από τον βομβαρδισμό των Γερμανών σε Σινέ Πλαζ) έδωσε την ευκαιρία σε συντελεστές και κοινό να νιώσουμε με τη σειρά μας όλη την συγκίνηση με δανεισμένα εργαλεία συνύπαρξης Τεχνών όπως χορό, ποίηση, ιστορία, εγκατάσταση, μουσική, λόγο, «θέατρο εν θεάτρω», εικόνες και φιλμ σε μια Performance-Θεατρική Εγκατάσταση που γέμισε το παλιό σινεμά συναισθήματα μνήμες και ζωή από αναμνήσεις πότε πικρές πότε γλυκές όπως άλλωστε είναι και η διττή πλευρά της ζωής και της ανθρώπινης φύσης μας!

Η παράσταση ήταν αφιερωμένη στον Γιάννη Νόνη που έφυγε νωρίς για το φως…

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ΟΛΕΣ και ΟΛΟΥΣ τους συντελεστές ΟΛΩΝ αυτών των ΔΡΑΣΕΩΝ και να εκφράσουμε βαθιά ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη, τον χρόνο τη διαθεσιμότητα και την ενέργεια της συμμετοχής σας σε αυτή την ιστορική στιγμή για τον ΤΟΠΟ και την ανάκληση της μνήμης που απαιτούσε τον δικό σας ΤΡΟΠΟ!!!

Ευχαριστούμε την Κα Μαρία Μπακοπούλου για την Δραματουργική της ανάλυση για το «Ένα βήμα πίσω-εγκατάσταση Σινέ Πλάζ» και σας την παραθέτουμε πιο κάτω .

Με εκτίμηση

Ο Πρόεδρος της ΚΕΔΑΜ
Παναγιώτης Σκούφης

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής
Γιάννης Σαρηγιάννης

«ΕΝΑ ΒΉΜΑ ΠΊΣΩ-ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕ ΠΛΑΖ»

Όταν συναντιώνται μαρτυρίες, βιώματα, γεγονότα, αναμνήσεις, συναισθήματα για την εγκατάσταση των προσφύγων της Κίου Μ.Ασίας στην Κίο της Αργολίδας, (όπου αυτοί εξελίσσονται και μεγαλουργούν μέχρι σήμερα) τότε ο Ν.Ρουμπάκης τα γράφει και ο Γ. Σαρηγιάννης τα σκηνοθετεί με μια θεατρική ομάδα, που παρασύρει τους θεατές στη συλλογική μνήμη και στο πάθος του θεατρικού γίγνεσθαι.

Σάββατο βράδυ 17.9.2022 μια Κιώτικη μουσικοθεατρική παράσταση («ΕΝΑ ΒΉΜΑ ΠΊΣΩ-ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕ ΠΛΑΖ») είχε αριστοτεχνικά δέσει λόγο, κίνηση, χορό, χορογραφίες, liveμουσική, performance, installation, film, σε έναν (για πρώτη φορά χρησιμοποιημένο) υπαίθριο χώρο, δίπλα στον Ερασίνο ποταμό (σαν δίπλα στον Ασκάνιο μικρασιατικό ποταμό). Η σκηνογραφία συμπληρωνόταν με το παλιό, ψηλό σηροτροφείο του Δελή (χώρος εργασίας των πρώτων προσφύγων)και μετέπειτα σινεμά του οικισμού.Η εξαιρετική ορχήστρα κυριάρχησε επί σκηνής σε όλη τη διάρκεια του έργου και συνετέλεσε και αυτή στην επιτυχία του έργουσυνταξιδεύοντας τους θεατές “Ένα βήμα πίσω” στο επώδυνο ταξίδι και εγκατάσταση των προσφύγων μέχρι την καινούργια τους πατρίδα…

Δυνατές εικόνες-μοναδικές σκηνές, που θύμιζαν (με τη συνδρομή του φωτισμού) «σκηνοθεσίες της εικόνας» του RobertWilson. Ο ξεριζωμός, η εξαντλητική πορεία ως την Κίο, οι δουλειές έξω και μέσα στο σπίτι για την αναγέννηση,ο αγώνας επιβίωσης,τα γλέντια, η καθημερινότητα στη νέα πατρίδα, οι γάμοι, δραματοποιήθηκαν με έναν ποιητικό ρεαλισμό και μια αισθητική που ξεχείλιζε ομορφιά, απλότητα, αρχοντιά. Η αναβίωση του τότε σινεμά με αυθεντικές φωτογραφίες και βίντεο της πρώτης εγκατάστασης μέσα στην παράσταση χάρισε αμεσότητα, βιωματικότητα στους νέους και νοσταλγία και μνήμες στους παλαιότερους. Τα λευκά φώτα μέσα στα ατομικά μπαγάζια της βασανιστικής προσφυγικής διαδρομής, που κουβάλησαν στο τέλος οι ηθοποιοί ενώθηκαν σε ένα μεγάλο μπαγάζι της αλληλεγγύης και της πολλαπλότητας, που πήγε ψηλά για να μας θυμίσει συμβολικά το «εξ Ανατολών το Φως» της προόδου, του πολιτισμού, της πνευματικής ανάτασης, του φιλοσοφικού στοχασμού, της ανθρωπιάς και της συμπόρευσης σε μια ενσυναίσθηση, που ενώνει σημερινές δυστυχίες προσφύγων μεταναστών στον τόπο μας. Πράγματι, με πολλή μαεστρία ο σκηνοθέτης στο τέλος έβαλε δίπλα στους Κιώτες πρώτους πρόσφυγες, σύγχρονους μετανάστες καταλύοντας τον χωροχρόνο και κάνοντας τους θεατές κοινωνούςστα παγκόσμια σημερινά θέματα της πολυπολιτισμικότητας. «Γιατί, πώς να χωρέσουν τόσοι τόποι σε μια βαλίτσα;» και «Πώς να μιλήσεις για τις αποβάθρες με στοιβαγμένους πρόσφυγες;».

Ως επίλογος αποτέλεσε η πρεμιέρα του ντοκυμαντέρ Ένα βήμα πίσω» με την Δημοτική Θεατρική ομάδα Ν. Κίου και άλλους Κιώτες στα γυρίσματα, άκρως βιωματικό, εικαστικό και κινηματογραφικό στον παραποτάμιο χώρο.

Θερμά συγχαρητήρια και τιμή στους συντελεστές της παράστασης και του ντοκυμαντέρκαθώς και στηνΕπιτροπή Μικρασιατικής ΜνήμηςΝ. Κίου.

(Η παράσταση ήταν αφιερωμένη στον μουσικό Γιάννη Νόνη που έφυγε νωρίς και ξαφνικά. Η Ταυτότητα παράστασης καιντοκυμαντέρβρίσκονται στο internet.)

Μαρία Μπακοπούλου
(Εκπαιδευτικός-Θεατρολόγος)

Ο βουλευτής Γιάννης Γκιόλας υπογράμμισε:

Νέα Κίος Σάββατο βράδυ 17 Σεπτεμβρίου σε ένα χώρο νοσταλγικό βγαλμένο λες από παραμύθι. Το ντεκόρ ο ίδιος ο παλιός κινηματογράφος, το ΣΙΝΕ ΠΛΑΖ της Νέας Κίου.

Ο τίτλος της εκδήλωσης «ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ – ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ», σαν να προμήνυε την επανέναρξη του θερινού κινηματογράφου.

Οι άνθρωποι που στελεχώνουν και πλαισιώνουν την Επιτροπή Μνήμης Νέας Κίου, δημιούργησαν και πάλι ένα πρωτογενές καλλιτεχνικό έργο αντάξιο του πολιτισμού τους.

Το είχαν αποκαλέσει μουσικοθεατρική παράσταση και ο κόσμος που κυριολεκτικά κατέκλυσε όσες θέσεις υπήρχαν με πολλούς να μένουν όρθιοι, παρακολούθησε μια εξαιρετική σύνθετη καλλιτεχνική δημιουργία που περιελάμβανε θεατρική παράσταση, μουσικές εκτελέσεις, χορό ακόμη και σινεμά! Και πολλά ακόμη φαντασμαγορικά σόου.

Ήταν η ψυχή, η καρδιά και γενικά ο συναισθηματικός χαρακτήρας όσων συνέλαβαν την ιδέα κι αυτών και άλλων πολλών που την μετουσίωσαν σε δρώμενα και εκτίναξαν την καλλιτεχνική αξία του έργου, ενός πολυθεάματος που θα μείνει αξέχαστο για πολλά χρόνια. Θα καταγραφεί σαν το διαμαντάκι στα ΚΙΑΝΑ έργα.

...Κι όχι μόνο γιατί οι δημιουργοί του θυμούνται, εμπνέονται και συνεχίζουν, όπως οι ίδιοι έθεσαν ως προμετωπίδα στην Επιτροπή Μνήμης των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή. Η ίδια η καλλιτεχνική αξία της πολυσύνθετης πράξης υπήρξε σπουδαία. Σκηνοθεσία εκπληκτική. Μουσική, άριστη και επαγγελματική, χορός τέλειος, κίνηση αρμονική, ευφυείς και φαντασμαγορικές σκηνές. Άγγιξαν το τέλειο.

Αξίζουν όλοι πολλά συγχαρητήρια. Άλλωστε οι θεατές τους ανταπέδωσαν πλουσιοπάροχα με παρατεταμένα και θερμά χειροκροτήματα.

Θα είναι κρίμα όμως η παράσταση αυτή να μην επαναληφθεί σύντομα στον ίδιο χώρο ή έστω και σε κλειστή αίθουσα με τις κατάλληλες τεχνικές αλλαγές.

Θα πρότεινα μάλιστα να μεταφερθεί σε πολλά θέατρα ή μουσικές σκηνές σε όλη την Ελλάδα και κυρίως σε Δήμους που έχουν προσφυγική καταγωγή, όπως για παράδειγμα η Καισαριανή, η Νέα Ιωνία, η Νέα Φιλαδέλφεια στην Αττική αλλά και πολλοί άλλοι σε όλη την Ελλάδα.

Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω ονομαστικά έναν προς έναν και μία προς μία όλους τους συντελεστές της μεγάλης αυτής παραγωγής. Είναι όμως ένας τεράστιος κατάλογος.

Δεν πρέπει όμως να αδικήσω κάποιους συγκεκριμένα που αποτέλεσαν τους πρωταγωνιστές. Τον άξιο και ακούραστο πρόεδρο της Επιτροπής, το Γιώργο Μανινή και όλα τα μέλη της. Τον φανταστικό σκηνοθέτη Γιάννη Σαρηγιάννη που συνεχώς ανεβαίνει ψηλά σε καλλιτεχνική αξία και ο οποίος είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια του έργου. Τα εξαιρετικά μέλη της μουσικής κομπανίας, την Ελένη Νόνη στο τραγούδι, το Βασίλη Ντρουμπογιάννη στο πιάνο, τον Αργύρη Ντίκα στο τραγούδι και τον Ανδριανό Νόνη στο τραγούδι και κιθάρα. Όλα τα παιδιά που έπαιξαν με καρδιά αλλά και ποιότητα στο δρώμενο. Και όλες και όλους που πίσω από τα παρασκήνια βοήθησαν αθόρυβα και συνετέλεσαν σ’ αυτή την έξοχη δημιουργία!

Όλους δηλαδή όσους κοιτούν στην ανατολή, βλέπουν την πόλη, την παληά Κίο, που δεν τους δικάζει, όπως χαρακτηριστικά ακούστηκε επαναλαμβανόμενα σε μια αποστροφή του λόγου κατά τη διάρκεια του έργου.

Αρχιερατική θεία λειτουργία τελέστηκε την Κυριακή (18/09) στον ιερό ναό της Παναγίας Θεομάνας στη Νέα Κίο από τον μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριο, για τα 100 χρόνια της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Έγινε επιμνημόσυνη δέηση για τους νεκρούς και ομιλία από τον Δρ. Κοινωνιολογίας Γεώργιο Κόνδη.

Στο μνημείο των ηρώων ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από εκπροσώπους της Πολιτείας, των Ενόπλων Δυνάμεων, του Δήμου, της Επιτροπής Μνήμης Νέας Κίου, του Μορφωτικού Συλλόγου Νέας Κίου και του Πολιτιστικού Συλλόγου Νέας Κίου.

Οι τιμητικές εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετείχαν και εκπρόσωποι μαθητών των σχολείων της προσφυγικής κωμόπολης, έκλεισαν με την τήρηση ενός λεπτού σιγής για τους νεκρούς και την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.

Το «παρών» έδωσαν, εκτός των άλλων, οι βουλευτές του νομου Αργολίδας, Γιάννης Ανδριανός (Νέα Δημοκρατία), Γιάννης Γκιόλας (ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία), Ανδρέας Πουλάς (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), ο Αντιπερειφερειάρχης Αργολίδας Δημήτρης Σχοινοχωρίτης, ο περιφερειακός Σύμβουλος και πρόεδρος της ΕΠΣ Αργολίδας Βασίλης Σιεδέρης, μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Άργους-Μυκηνών, εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας κ.α.  

Οι εκδηλώσεις για τη Μικρασιατική Καταστροφή αυτή τη χρονιά είναι πολλές, σε διάφορους τομείς, στη Νέα Κίο και μέσω της Επιτροπής Μνήμης που υπάρχει στη συγκεκριμένη περιοχή, η οποία έχει στενή σχέση με τη Μικρά Ασία.

Ακόμα μία εκδήλωση στη μνήμη της Μικρασιατικής Καταστροφής (συμπληρώθηκαν 100 χρόνια) έγινε στη Νέα Κίο και σημείωσε μεγάλη επιτυχία με πολλές συμμετοχές. Ο λόγος γίνεται για τον 7ο αγώνα δρόμου με την επωνυμία «Από τον Ασκάνιο στον Ερασίνο» (σ.σ. ο Ασκάνιος είναι ποταμός κοντά στην Κίο της Μικράς Ασίας).

Διεξήχθη με μεγάλη συμμετοχή πολλών δρομέων το απόγευμα του Σαββάτου (17/09) στην περιοχή πέριξ της Νέας Κίου και του Ερασίνου…

Όπως αναφέρθηκε, η φετινή διοργάνωση ήταν αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και διοργανωτές της ήταν η Επιτροπή Μνήμης Νέας Κίου του Δήμου Άργους-Μυκηνών, η Δημοτική Κοινότητα Νέας Κίου, η Περιφερειακή Ενότητα Αργολίδας και ο Σύλλογος «Μαραθωνοδρόμοι Δρομείς Αργολίδας».

Το «παρών» έδωσαν, εκτός των άλλων, οι βουλευτές Αργολίδας Γιάννης Ανδριανός (Νέα Δημοκρατία), Γιάννης Γκιόλας (ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία), Ανδρέας Πουλάς (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) - έκαν αμέρος των απονομών - ο Αντιπεριφερειάρχης Αργολίδας Δημήτρης Σχοινοχωρίτης, ο πρόεδρος της ΚΕΔΑΜ Παναγιώτης Σκούφης κ.α.

Ο αγώνας περιελάμβανε τις εξής διαδρομές:

• Αγώνας περίπου 11.000 μέτρων για ενήλικες (τα 8 χλμ διεξήχθησαν σε παρόχθιο χωματόδρομο του Ερασίνου ποταμού, τα υπόλοιπα 3 χλμ. σε άσφαλτο στην παραλιακή οδό του Αργολικού Κόλπου).
• Αγώνας περίπου 5.500 μέτρων για δρομείς 15 χρονών και άνω
• Παιδικός Αγώνας 1.000 μέτρων για παιδιά 8-14 ετών
• Παιδικός Αγώνας 500 μέτρων για παιδιά 4- 7 ετών
• Περιπατητική βόλτα στην διαδρομή του αγώνα των 11χλμ.

Ο Πέτρος Θωμόπουλος, δημοτικός σύμβουλος (με τον συνδυασμό «Δυνατή Πόλη Ξανά) στον Δήμο Άρογυς-Μυκηνών, με δήλωσή του πήρε θέση στα όσα έχουν συμβεί στη συγκεκριμένη περιοχή της Αργολίδας, κάνοντας λόγο για έλλειψη οράματος. Στέκεται, όπως αναφέρει και στην οικονομική καθίζηση, ειδικά στο εμπορικό κέντρο της πόλης.

Κάνει επίθεση στον νυν Δήμαρχο Δημήτρη Καμπόσο, και υπογραμμίζει: «Η μικροπολιτική, ο συγκεντρωτισμός και η έλλειψη οράματος, γνώσεων και παραστάσεων είχε ως αποτέλεσμα να αναζητηθούν εύκολες λύσεις με λαμπερά περιτυλίγματα».

Κάνει λόγο για «σύνθεση ενάντια στον Διχασμό»…

Ο Πέτρος Θωμόπουλος αναφέρει:

Η έλλειψη οράματος για τον δήμο μπορεί να είναι πολλές φορές καλύτερη από ένα όραμα γεμάτο ιδεοληψίες χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Η ραγδαία καθίζηση του εμπορικού κέντρου της πόλης δεν είναι αποτέλεσμα ενός παράγοντα αλλά συνδυασμού διαφόρων παραγόντων που σταδιακά οδήγησαν μια ακμάζουσα πόλη σε μια πόλη “Ζόμπι”. Ένα είναι σίγουρο πάντως, δεν άκμασε εξαιτίας του….. Κωλοσούρτη, συνεισέφεραν οι περαστικοί αλλά δεν ήταν η βασική πηγή εισοδήματος. Με αυτή τη λογική το Στενό Αρκαδίας θα έπρεπε να είναι Μανχάταν.

Για να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα πρέπει να κατανοήσουμε πως λειτουργεί η πόλη οικονομικά σήμερα και πως λειτουργούσε στο παρελθόν.

Το Άργος στο παρελθόν διέθετε τρεις βασικούς πυλώνες ανάπτυξης, τη βιοτεχνία – βιομηχανία, την αγροτική – κτηνοτροφική παραγωγή και την καινοτομία. Οι τρεις αυτοί πυλώνες παρήγαγαν πλούτο που καταναλωνόταν στο αστικό κέντρο, την πόλη του Άργους.

Η ευρύτερη περιοχή διέθετε έναν μεγάλο αριθμό βιομηχανιών και βιοτεχνιών με κύριους κλάδους παραγωγής τη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων, την υφαντουργία, την κεραμοποιία, τη σωληνουργία και την παραγωγή πλαστικών.

Στον αγροτικό τομέα, κυρίαρχη είναι συνεισφορά του πορτοκαλιού τη χειμερινή περίοδο και του βερίκοκου τη θερινή, είτε ως εξαγώγιμο φρέσκο φρούτο είτε ως μεταποιημένο. Αρκετές ακόμη καλλιέργειες οπως τα ελαιόδεντρα, οι οινοποιήσιμες και βρώσιμες ποικιλίες αμπελιών και η κτηνοτροφία της περιοχής συνθέτουν το αγροτοκτηνοτροφικό εισόδημα του Δήμου. Πέραν της εξαγωγής των προϊόντων σημαντική είναι η συνεισφορά των εμπόρων λαϊκών αγορών καθώς η Αργολίδα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί έναν από τους βασικούς τροφοδότες της Αττικής με αγροτικά προϊόντα στις λαϊκές αγορές.

Το Άργος πέραν του πορτοκαλιού είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα για κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν, την κατασκευή αντλητικών συστημάτων, τις γνωστές πομώνες.Τα χρήματα που εισέρρεαν και η μικροοικονομία που δημιουργήθηκε, με μηχανουργεία, εργοστάσια παραγωγής σωληνώσεων, χυτήρια, εξειδικευμένους τεχνίτες κλπ., από αυτό το καινοτόμο για την εποχή του αντικείμενο αποτελούσε ένα επιπλέον κομμάτι που συνεισέφερε στην αύξηση του διαθέσιμου προς κατανάλωση εισοδήματος.

Η αποβιομηχάνιση της χώρας τη δεκαετία του 1990 σε συνδυασμό με την αδυναμία των οικογενειακών στην πλειοψηφία τους επιχειρήσεων να ακολουθήσουν την τεχνολογική εξέλιξη οδήγησε σε μαρασμό της τοπικής βιομηχανίας και μεταφορά βιομηχανικών δραστηριοτήτων εκτός της περιοχής.

Η συμπίεση των τιμών πώλησης των αγροτικών προϊόντων, εξαιτίας της απελευθέρωσης των δασμών και του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου ,με παράλληλη αύξηση του κόστους παραγωγής τους, περιόρισε περαιτέρω το διαθέσιμο εισόδημα των κατοίκων της πόλης. Τέλος η μη επένδυση στην καινοτομία και η δημιουργία δομών που θα προωθούν την καινοτόμο επιχειρηματικότητα είχε ως αποτέλεσμα τέτοιου είδους οικονομικές μικροκοινότητες, όπως τα συστήματα άντλησης, να χαθούν αντί να κεφαλαιοποιηθούν και να αποτελέσουν πρότυπο ανάπτυξης.

Από τους τρεις αυτούς πυλώνες, με εξαίρεση ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων, η πόλη έχει απολέσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα στη βιομηχανική παραγωγή και την καινοτομία και έχει παραμείνει εξαρτημένη από τη διακύμανση των τιμών της αγροτικής παραγωγής και κυρίως του πορτοκαλιού, ακολουθώντας ουσιαστικά τη μονοκαλλιέργεια του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο βασικός αιμοδότης της πόλης να είναι το, συμπιεσμένο σήμερα, αγροτικό εισόδημα που παράγεται στον Αργολικό κάμπο και στα χωριά του όπου κατοικεί περίπου ο μίσος πληθυσμός του Δήμου.

Οι ιδεοληψίες ενός Δημάρχου που θεωρεί ότι μπορεί να παίζει ανοίγοντας και κλείνοντας κεντρικές αρτηρίες χωρίς σοβαρό σχεδιασμό έδωσαν τη χαριστική βολή σε μια πόλη που ήδη βρισκόταν σε ένα σημείο καμπής και όδευε στην παρακμή.

Η αστική ανάπλαση έκοψε στη μέση μια πόλη με ήδη κακή ρυμοτομία και χωρίς επαρκείς οδικούς άξονες. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη χώρων στάθμευσης και την παράλληλη μη ύπαρξη μέσων μαζικής μεταφοράς ουσιαστικά απομάκρυνε τους παραγωγούς του εισοδήματος του Δήμου από το αστικό κέντρο όπου γινόταν η κατανάλωση του, δηλαδή την πόλη του Άργους.

Τα αποτελέσματα φάνηκαν τα αμέσως επόμενα χρόνια. Οι κάτοικοι της περιφέρειας του Δήμου Άργους Μυκηνών, όπου παράγουν το κεφάλαιο που καταναλώνεται στο αστικό κέντρο, προτίμησαν να διαθέσουν το ήδη συμπιεσμένο τους εισόδημα στο Ναύπλιο μια πόλη που διαθέτει άνετους χώροους για στάθμευση, στο λιμάνι και επί της οδού 25ης Μαρτίου (Δικαστήρια προς Καραθώνα),και ένα φυσικό κάλλος που μπορεί συνδυάσει την ανάγκη για εξυπηρέτηση αναγκών με την ψυχαγωγία.

Στην αρχή απομακρύνθηκε το εμπόριο που ήταν ο πρώτος που επλήγη και από την κρίση καθώς τα ανελαστικά έξοδα είναι μεγάλα και οι μειώσεις στους τζίρους ολέθριες, στη συνέχεια απομακρύνονται οι υπηρεσίες των επιστημόνων (μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι) που πηγαίνουν εκεί που υπάρχει εμπορική δραστηριότητα και κίνηση.

Παράλληλα οι αξίες των ακινήτων, άρα και των περιουσιών των κατοίκων, έχουν απομειωθεί με επόμενο θύμα την ποιότητα των ακινήτων τα οποία πλέον δεν συμφέρει τους ιδιοκτήτες να τα συντηρούν με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ποιοτικό κτηριακό δυναμικό.

Η τέλεια καταιγίδα έχει διαμορφωθεί, το Άργος οδεύει να μετατραπεί σε μια υπνούπολη, ένα προάστιο του Ναυπλίου χωρίς εμπορικές δραστηριότητες, χωρίς οικονομική ζωή με λίγα καταστήματα εστίασης γύρω από την πλατεία.

Η μικροπολιτική, ο συγκεντρωτισμός και η έλλειψη οράματος, γνώσεων και παραστάσεων είχε ως αποτέλεσμα να αναζητηθούν εύκολες λύσεις με λαμπερά περιτυλίγματα. Η πανάκεια του τουρισμού εφευρέθηκε ως αντίβαρο στην κατάρρευση της πόλης και το έργο της αστικής ανάπλασης του κέντρου ως η κορωνίδα της προσέλκυσης τουριστών.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι συνήθως σκληρή και στην περίπτωση του Άργους είναι αδυσώπητη. Μόνο λοβοτομημένος μπορεί να πιστέψει ότι το Άργος βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι πριν από μια 10ετία.

Δυστυχώς οι τουρίστες δεν προσελκύονται ούτε από τον κουρασμένο Δήμαρχο αλλά ούτε και από τον κουρασμένο Ηρακλή. Θα ήταν άδικο να καταλογιστούν όλες οι αμαρτίες που μαστίζουν το σύνολο της χώρας σε μια δημοτική αρχή ή σε έναν Δήμαρχο.

Κανένας όμως δεν είναι άμοιρος ευθυνών.

Η Δημοτική Αρχή έχει την καθολική ευθύνη για τη στασιμότητα της πόλης και την εντύπωση της μικροπολιτικής στους κατοίκους.

Έχει την καθολική ευθύνη για την έλλειψη οράματος για την ανάπτυξη της πόλης.

Έχει την καθολική ευθύνη για την ανικανότητα να εκτελέσει έργα με αναπτυξιακό αποτύπωμα, υπερηφανευόμενη για το σχέδιο πόλης στο Νότιο Τμήμα όντας επί 12 χρόνια στη διοίκηση του Δήμου.

Έχει την καθολική ευθύνη για τα Μυθολογικά Πάρκα στις Μυκήνες και τους σωτήρες με τα δισεκατομμύρια δολάρια από την Παπούα.

Έχει την καθολική ευθύνη για τη σωρεία απευθείας αναθέσεων σε εταιρείες που υποκαθιστούν τη λειτουργία του Δήμου και των δημοτικών επιχειρήσεων.

Έχει την καθολική ευθύνη για μια πόλη μπάχαλο, χωρίς παιδικές χαρές, πεζοδρόμια, κοινόχρηστους χώρους, υποδομές ανακύκλωσης, με γούβες, ετοιμόρροπα κτήρια, με εχθρούς και φίλους, με αρεστούς και…..δυσάρεστους.

Το Άργος, χρειάζεται μια διοίκηση με όραμα, γνώση, φρεσκάδα και πάνω από όλα ενσυναίσθηση για να μπορέσει να συγκεράσει απόψεις, να συνθέσει και οχι να διχάσει.-

Πέτρος Θωμόπουλος

Δελτίο Τύπου»

Μια όμορφη μουσική βραδιά με το συγκρότημα «Ωδική Βοήθεια» ετοιμάζεται για το βράδυ της Παρασκευής (16/09) στο Σκαφιδάκι στον αργολικό κάμπο…

Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση:

Ο Μορφωτικός και Πολιτιστικός σύλλογος Σκαφιδακίου σε συνδιοργάνωση με την ΚΕΔΑΜ σας καλούν την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου, στις 9μμ, στο θεατράκι του χωριού, σε μια μουσική βραδιά με το συγκρότημα «Ωδική Βοήθεια».

Το συγκρότημα αποτελείται από τους: Βάλια Μπελίτσου – τραγούδι, Χάρη Γιαννατσέλη – τραγούδι, Νίκο Κλειώρη – μπουζούκι, Γρηγόρη Παπαντώνη – πιάνο, πλήκτρα.